ucesnici fdfdfdfd

Maja Gojković, potpredsednica Vlade i ministarka kulture i informisanja. Rođena je 1963. godine u Novom Sadu. Diplomirala je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu 1987. godine, a pravosudni ispit položila 1989. godine. Karijeru advokata je započela u porodičnoj advokatskoj kancelariji, koju je osnovao njen otac Mita Gojković. Poseduje bogato parlamentarno iskustvo od 1992. godine, kada je prvi put postala jedan od najmlađih narodnih poslanika sve do 2020. godine kada je završila drugi mandat predsednika Narodne skupštine Republike Srbije. Od 1996. do 2000. godine bila je i poslanik u Skupštini Autonomne pokrajine Vojvodine. Obavljala je funkciju ministra bez portfelja Vlade Republike Srbije 1998-1999. godine, a nakon toga i funkciju potpredsednika Vlade Savezne Republike Jugoslavije 1999-2000. godine. Na neposrednim izborima u septembru 2004. godine izabrana je za gradonačelnicu Novog Sada, i tako postala prva žena gradonačelnik u istoriji grada. Od maja 2012. do 2014. godine bila je narodni poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srbije, članica Odbora za spoljne poslove i Odbora za pravosuđe, državnu upravu i lokalnu samoupravu. Na funkciju predsednika Narodne skupštine Republike Srbije i predsednika Odbora za prava deteta prvi put je izabrana 2014. godine. Nakon parlamentarnih izbora 2016. godine ponovo je izabrana za predsednicu Narodne skupštine Republike Srbije. U tom sazivu Narodne skupštine nalazila se na čelu Odbora za kulturu i informisanje, Odbora za prava deteta i Odbora za zaštitu životne sredine. Na čelu delegacije Skupštine Srbije u Interparlamentarnoj uniji (IPU) bila je od 2014. godine i tokom svog mandata omogućila je da Beograd dobije organizaciju 141. Skupštine IPU, koja je okupila 77 predsednika parlamenata i više od 2.000 parlamentaraca iz čitavog sveta. Predsedavala je 141. skupštini Interparlamentarne unije, koja po veličini, značaju i rezultatima spada u najuspešnije plenarne skupove Interparlamentarne unije, ove najstarije međunarodne parlamentarne organizacije. Oba mandata predsednika Narodne skupštine obeležio je snažan razvoj međuparlamentarne saradnje na bilateralnom i multilateralnom planu. Bila je član Ženske parlamentarne mreže od njenog osnivanja u Narodnoj skupštini Republike Srbije i svojim aktivnim učešćem i zalaganjem doprinela je većem učešću žena u političkom i društvenom životu Srbije. Inicijator je brojnih projekata od širokog društvenog značaja i podrške osetljivim grupama, kao što su “Žene žive i na selu” i “Niste sami”, sa ciljem prevazilaženja predrasuda prema mladim osobama sa problemima mentalnog zdravlja i invaliditeta. Osim posvećenosti pitanjima rodne ravnopravnosti i podrške osetljivim grupama, snažno se zalaže i za razvoj svesti o značaju zaštite životne sredine. Aktivno govori engleski i nemački i služi se italijanskim jezikom. Maja Gojković

Gojko Božović (Pljevlja, 1972), pesnik, književni kritičar, esejista, izdavač. Knjige pesama: Podzemni bioskop (1991), Duša zveri (1993), Pesme o stvarima (1996), Arhipelag (2002), Elementi (2006), Obližnja božanstva (2012) i Mapa (2017). Knjige eseja: Poezija u vremenu. O srpskoj poeziji druge polovine 20. veka (2000) i Mesta koja volimo. Eseji o srpskoj poeziji (2009). Antologije: Antologija novije srpske poezije (2005), Place We Love. An Anthology of Contemporary Serbian Poetry (2006, 2011) i Svet oko nas. Evropski gradovi u novoj srpskoj pripoveci (2009). Nagrade za poeziju: „Matićev šal“, „Brana Cvetković“, „Đura Jakšić“, „Branko Ćopić“ i „Europa Giovani International Poetry Prize“. Nagrada za esejistiku: „Borislav Pekić“. Poezija i eseji Gojka Božovića prevođeni su na engleski, francuski, nemački, italijanski, ruski, španski, holandski, danski, portugalski, češki, mađarski, slovački, poljski, rumunski, bugarski, slovenački i makedonski jezik. Bavi se priređivačkim i uredničkim radom. Osnivač i glavni urednik Izdavačke kuće Arhipelag i Beogradskog festivala evropske književnosti. Potpredsednik Srpskog PEN centra. Živi u Beogradu.

Dragan Cvetković rođen je 1969. godine u Svetozarevu (današnja Jagodina). U rodnom mestu završio je osnovnu i srednju školu. Nakon odsluženja vojnog roka, na Filozofskom fakultetu u Beogradu, odsek istorija, diplomirao je 1995. godine na katedri za Istoriju Jugoslavije sa temom Jugoslavija i Bugarska 1919–1935 u dokumentima Centralnog presbiroa. Na istom fakultetu od školske 2007/08. godine pohađa studijski program Doktorskih studija – modul Istorija Jugoslavije. Doktorsku disertaciju „Gubici pripadnika partizanskog pokreta sa teritorije Jugoslavije 1941–1945“ je odbranio septembra 2016. godine. Prvo profesionalno radno iskustvo stekao je kao profesor istorije u Filološkoj gimnaziji u Beogradu u školskoj 1995/96. godini gde je predavao učenicima druge, treće i četvrte godine. Od septembra 1996. godine zaposlen je kao kustos u Muzeju žrtava genocida (Beograd - Kragujevac). U Muzeju rukovodi projektom revizije popisa „Žrtve rata 1941–1945“ iz 1964. godine. Takođe učestvuje u prikupljanju i obradi građe, digitalizaciji i izradi dokumentacione baze Muzeja, i kao koautor u izradi izložbi. Stručno zvanje višeg kustosa stekao je u Narodnom muzeju u Beogradu 2008. godine. Usavršavanje u oblasti prikupljanja i obrade personalnih podataka stradalih u ratu obavio je u tri studijska boravaka u Jad Vašemu (Yad Vashem) u Jerusalimu (Republika Izrael) u periodu od 1997. do 2004. godine kroz radionice „Recording the names“. Oblasti interesovanja su mu Drugi svetski rat na području Jugoslavije, ratni gubici stanovništva, genocid, holokaust. Spektar istraživanja mu se kreće od pretrpljenih gubitaka na mikroplanu (naselja i opštine) do ukupnih gubitaka Jugoslavije, ravnomerno istražujući pretrpljene gubitke pripadnika partizanskog pokreta, stradanje pripadnike Vojske Kraljevine Jugoslavije, kao i gubitke koje je pretrpelo civilno stanovništvo, te fenomen stradanja u koncentracionim logorima. U periodici i zbornicima radova (u zemlji i inostranstvu) objavio je preko 20 članaka i stručnih radova. Učesnik je više desetina međunarodnih skupova, simpozijuma, konferencija, tribina i promocija u zemlji i inostranstvu, a tri puta je bio predstavnik Muzeja u sastavu državne delegacije za učešće u radu International Task Force for Holocaust Remembrance, Research and Educations delujući u okviru radne grupe Museum and Memorials. Decembra 2016. godine stekao je stručno zvanje muzejskog savetnika.

Ante Tomić rođen je 22. travnja 1970. u Splitu. Diplomirao je studij filozofije i sociologije na Filozofskom fakultetu u Zadru. Zaposlen je kao novinar u Jutarnjem listu. Novinske kolumne redovito objavljuje u Jutarnjem listu i Slobodnoj Dalmaciji. Objavio je više zbirki kratkih priča, romana i zbirki novinskih feljtona, a piše i kazališne tekstove, filmske i televizijske scenarije. Prema njegovom romanu Što je muškarac bez brkova Hrvoje Hribar je snimio vrlo gledan istoimeni film, a zajedno s Rajkom Grlićem adaptirao je svoj roman Ništa nas ne smije iznenaditi za film Karaula. S Grlićem, je osim toga, napisao i dva originalna scenarija, za film Neka ostane među nama i film Ustav Republike Hrvatske, koji je upravo u produkciji. Zajedno s Renatom Baretićem i Ivicom Ivaniševićem je napisao je scenarij za televizijsku seriju Novo doba. S Ivicom Ivaniševićem napisao je kazališne komedije Krovna udruga i Anđeli pakla. Adaptacije njegovih romana postavljane su višekratno u zagrebačkom Satiričkom kazalištu Kerempuh, a igrale su i na scenama HNK Split, HNK Zagreb i Narodnog pozorišta Subotica. Hrvatsko novinarsko društvo nagrađivalo ga je za najbolju novinsku reportažu i kolumnu. Član je Hrvatskog novinarskog društva i Hrvatskog društva pisaca. Sa suprugom i dvoje djece živi u Splitu.

mr Neda Knežević je direktorka Muzeja Jugoslavije od 2012. godine. Rođena je u Beogradu, gde je diplomirala arheologiju na Filozofskom fakultetu i stekla zvanje magistar iz oblasti istorije i filozofije prirodnih nauka i tehnologija. Stručno zvanje kustosa stekla je 1998. godine, a višeg kustosa 2016. godine. Više od dve decenije bavi se zaštitom, upravljanjem, promocijom i prezentacijom kulturnog nasleđa kroz javni i privatni sektor. Autor je velikog broja muzejskih projekata i tekstova u stručnim publikacijama. Niz projekata koje je vodila bili su namenjeni podizanju svesti javnosti o značaju kulturnog nasleđa kao moćnog sredstva za interkulturni dijalog i održivi razvoj. Njen veliki doprinos vidljiv je kroz projekat (Pre)poznavanje-Muzej 25. maj i inicijativu da se valorizuje i obnovi prvi namenski građen muzej u Beogradu, a po imenu njegovog projektanta ulica u kojoj se nalazi dobije ime. Radila je kao poseban savetnik ministra za kulturno nasleđe u Ministarstvu kulture, i jedan je od osnivača NVO Asocijacija za rehabilitaciju kulturnog nasleđa ARCH u okviru koje je radila na projektima Saveta Evrope. U Galeriji OZONE četiri godine bila je na poziciji program koordinatora gde je organizovala i projekte savremene umetnosti. Inicijator je i deo tima koji je radio na utvrđivanju elektrane, Snaga i svetlost u Beogradu, za spomenik kulture. Radila je u Institutu Servantes na organizovanju, pripremama i promovisanju programskih aktivnosti. Prvo radno iskustvo stekla je u Muzeju nauke i tehnike gde je, nakon polaganja stručnog ispita, bila unapređena na poziciju supervizora Galerije nauke i tehnike SANU. Predsednica je žirija za ŽIVA nagradu, koju dodeljuje Forum slovenskih kultura i član izvršnog odbora NK IKOM Srbije.

Marko Krstić rođen je 1979. godine u Beogradu. Diplomirao je na katedri za Opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu. Dobitnik je nagrade „Branko Ćopić“ Srpske Akademije nauka i umetnosti (2012) za debitantski roman Viktorija, koja je iste godine bila u užem izboru za NIN-ovu nagradu i nagradu „Danko Popović“. Scenarista je dugometražnog igranog filma Off (2015). Prozu je objavljivao u NIN-u, Priči, Trešu i Slijepom putniku (Rijeka, Hrvatska). Pisao je književnu kritiku za Danas i Politiku (Kulturni dodatak). Jedan je od autora knjige Novi kadrovi – skrajnute vrednosti srpskog filma (2008), esej o filmovima Miće Popovića i jedan od osnivača književne grupe P-70 (Proza na putu). Živi i radi u Beogradu.

Biljana Šimunović-Bešlin je studirala istoriju (diplomirala, magistrirala, odbranila doktorsku disertaciju) u Novom Sadu i Beogradu. Usavršavala se na univerzitetima u SAD, Nemačkoj, Austriji, Češkoj, Italiji, Sloveniji. Na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu je izabrana u zvanje redovnog profesora za užu naučnu oblast Istorija modernog doba. Realizuje predavanja i radionice o istoriji Jugoslavije. Istražuje teme iz oblasti kulturne i društvene istorije Srbije i Vojvodine u XX veku, istorije istoriografije. Objavila je pedesetak naučnih radova (monografije, studije, članci, prilozi, prikazi itd.) na srpskom, engleskom, nemačkom i mađarskom jeziku. Član je redakcije časopisa Istorija XX veka. Kreirala je sajt posvećen inovativnim metodama i tehnikama proučavanja i predstavljanja istorije u digitalno doba https://digitalnaistorija.wordpress.com/

Biljana Srbljanović, dramska autorka i vanredna profesorka na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Kreatorka serije Otvorena vrata koja proslavlja dvadesetogodišnjicu postojanja. Napisala desetak drama, za koje je nagrađivana u zemlji i inostranstvu. Između ostalih, dobitnica je i šest Sterijinih nagrada za najbolji dramski tekst, nagrada Ernst Toler, Slobodan Selenić, Joakim Vujić, Premio Europa, Osvajanje slobode itd. Nosilac francuskog Ordena viteza iz reda umetnosi i književnosti, aktivistkinja za ljudska prava i prava životinja. Doktorant na državnom Univerzitetu umetnosti iz oblasti studije filma, gostujuća profesorka na univerzitetima u Beču, Milanu i Njujorku. Objavljuje ”na internetu”. Sve što pročitate o njoj u tabloidima govori o vama samima.

Tanja Stupar Trifunović (Zadar, 1977), pesnikinja, pripovedačica, romansijerka. Diplomirala je na Filološkom fakultetu, Odsek za srpski jezik i književnost u Banjaluci. Do sada je objavila pet knjiga poezije, knjigu priča i roman. Prevođena je na engleski, španski, bugarski, mađarski, nemački, poljski, slovenački, makedonski, češki, danski i francuski. Knjiga O čemu misle varvari dok doručkuju nagrađena je nagradom UniCredit banke za najbolju knjigu objavljenu u BiH 2007­2008. godine i bila je u užem izboru za književnu nagradu za Istočnu i Jugoistočnu Europu (CEE Literature Award). Knjiga pesama Glavni junak je čovjek koji se zaljubljuje u nesreću nagrađena je Književnom nagradom „Fra Grgo Martić“ za najbolju knjigu poezije (2009). Roman Satovi u majčinoj sobi nagrađen je Nagradom Evropske unije za književnost (EUPL) 2016. Knjiga pesama Razmnožavanje domaćih životinja nagrađena je nagradom „Milica Stojadinović Srpkinja“ za najbolju knjigu poezije ženskog autora pisanu na srpskom jeziku (2018).

Boris Varga novinar i politikolog. Magistrirao je na Lavovskom nacionalnom univerzitetu u Ukrajini, na Fakultetu žurnalistike, na Katedri za međunarodne medije i informacije (2000) i doktorirao na Univerzitetu u Beogradu, na Fakultetu političkih nauka (2012). Autor je i dugogodišnji saradnik više međunarodnih i regionalnih medija (Al Jazeera Balkans, BBC na ukrajinskom, Vreme, Autonomija, Ruske slovo) i nevladinih organizacija (Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji, Forum za međunarodne odnose, Vojvođanska politikološka asocijacija). U novinarstvu i istraživanjima bavi se uglavnom međunarodnim temama, regionom republika bivše Jugoslavije i bivšeg Sovjetskog Saveza. Uža specijalnost – tranzicija, demokratija i autoritarizam. Do sada je objavio devet naučnih i publicističkih knjiga i publikacija na tematiku geoplitike i savremenih političkih sistema. Piše na srpskom, ukrajinskom i rusinskom jeziku. Detaljnija biografija sa publikacijama na sajtu: www.borisvarga.com

Milan M. Ćirković je naučni savetnik Astronomske opservatorije u Beogradu (Srbija) i istraživački saradnik Instituta za budućnost čovečanstva pri Filozofskom fakultetu Oksfordskog univerziteta (Velika Britanija). Odbranio je doktorat iz astrofizike na Državnom univerzitetu Njujorka u Stoni Bruku (SAD) 2000. godine, gde je prethodno magistrirao iz geo-nauka 1995. godine. Njegovi glavni istraživački interesi su u oblastima astrobiologije (Galaktička nastanjiva zona, SETI), analize rizika (globalni katastrofički rizici, epistemologija rizika) i filozofije nauke (antropička načela, filozofija fizike, studije budućnosti). Ko-uredio je antologiju Global Catastrophic Risks (Oxford University Press, Oxford, 2008), koja je pozitivno ocenjena i predstavljena u brojnim svetskim naučnim glasilima, uključujući Nature i Science. Autor je prvog udžbenika iz vangalaktičke astronomije na južnoslovenskim jezicima (Uvod u vangalaktičku astronomiju, Univerzitet u Novom Sadu, Novi Sad, 2008). Objavio je do sada 3 monografije (najnovija je The Great Silence: The Science and Philosophy of Fermi's Paradox, Oxford University Press, Oxford, 2018) i oko 200 naučnih, stručnih i preglednih radova u istraživačkim časopisima i zbornicima, kao i preko 150 eseja, popularno-naučnih i novinskih tekstova. Preveo na srpski više knjiga, uključujući naslove Ričarda Fajnmena, ser Rodžera Penrouza i Pola Dejvisa.

Dragoljub Perić (Smederevo, 3. 12. 1976) profesor je Narodne književnosti (i srodne grupe predmeta) i Književnosti za decu na Odseku za srpsku književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Primarna oblast istraživanja mu je folkloristika. Bavi se poetikom usmene književnosti, sakupljanjem verbalnog folklora, književnošću za decu, epskom i horor fantastikom kao i metodikom nastave srpskog jezika i književnosti. Autor je tri monografije (Tragom drevne priče, Novi Sad: Matica srpska, 2006, Teriomorfni junaci slovenske epike: Volh Vseslavjevič i Zmaj Ognjeni Vuk – komparativno tipološka analiza, Beograd: Beogradska knjiga, 2008 i Poetika vremena usmenih epskih pesama, Novi Sad: Akademska knjiga, 2020), kao i preko stotinu naučnih radova. Učesnik je republičkog projekta Aspekti identiteta i njihovo oblikovanje u srpskoj književnosti (br. 178005). Član je Udruženja folklorista Srbije, upravnog odbora leksikografskog odeljenja Matice srpske, kao i član žirija za nagradu „Rade Obrenović“ (od 2019). Osvojene nagrade: „Prva knjiga Matice srpske“ za 2005. i prva nagrada za kritiku na književnom konkursu „Andra Gavrilović“ za 2008.

Srđa Janković rođen je 20.06.1972. u Beogradu. Završio Petu beogradsku gimnaziju (1991) i Medicinski fakultet u Beogradu (2002). Specijalizaciju iz imunologije stekao 2015. Doktorsku disertaciju pod naslovom „Značaj ekspresije Vilmsovog tumorskog gena-1 kod dece sa akutnom leukemijom“ odbranio na Medicinskom fakultetu u Beogradu 2016. godine. Od 2007. godine zaposlen u imunološkoj laboratoriji Univerzitetske dečje klinike u Tiršovoj. Glavna interesovanja u naučno- istraživačkom radu obuhvataju primarne i sekundarne imunodeficijencije, maligna oboljenja dečje dobi, funkcionalna ispitivanja imunskog sistema, ali i naučno-filozofska razmatranja evolucije života na zemlji (i potencijalno drugde). Od 2006. autor i voditelj naučne emisije Solaris na programu Radio Beograd 2. Aktivno učestvuje u popularizaciji nauke i promociji naučnog pogleda na svet kroz novinske članke, predavanja i razgovore, kao i prevode odabranih naučno-popularnih ili kritičko-analitičkih dela.

Marko Pišev, rođen je 22.01.1984. u Celju, Slovenija. Doktorirao je 2013. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu odbranivši doktorsku disertaciju pod nazivom “Revitalizacija kulturnog relativizma u savremenim antropološkim istraživanjima islama”. Od 2015. godine nadalje nalazi se na funkciji zamenika urednika, a od 2021. Na funkciji glavnog urednika časopisa „Antropologija“ Instituta za etnologiju i antropologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu, koji je vrhunski časopis nacionalnog značaja; član je međunarodne naučne mreže u okviru Evropskog društva socijalnih antropologa (EASA) i Etnološko-antropološkog društva Srbije (EADS). 2015. godine bio je član organizacionog odbora nacionalnog naučnog skupa održanog u Etnografskom muzeju; u međuvremenu je držao više vannastavnih predavanja u Beogradu i inostranstvu, između ostalih u Muzeju istorije Jugoslavije, Zadužbini Ilije M. Kolarca, kao i u okviru međunarodnog programa „Course for Promising Politicians: Enhancing regional partnership and cooperation“ u organizaciji Friedrich Ebert Stiftunga. Aktivan je u nastavi na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gde je angažovan na predmetima „Nacionalna etnologija/antropologija – Identitet i saznanje“, „Politička antropologija“ i „Antropologija nauke i politike“. Na doktorskim studijama drži kurs „Antropologija islama“, a u okviru master programa Religija u društvu, kulturi i evropskim integracijama Univerziteta u Beogradu, zaposlen je kao predavač na predmetu „Islam“. Autor je nekoliko samostalnih monografija, među kojima je najrecentnija knjiga „Islam, relativizam i nauka“, dok je monografija „Između fetiša i polumeseca: istorijsko antropološki pristup islamu u Podsaharskoj Africi“ osvojila nagradu Dušan Bandić Odeljenja za etnologiju i antropologiju za najbolju knjigu u 2017. godini. Tokom 2019. godine izabran je u zvanje višeg naučnog saradnika i vanrednog profesora na Filozofskom fakultetu u Beogradu.

 

 

Dragana Milošević, Pokrajinski sekretar za kulturu, javno informisanje i odnose s verskim zajednicama Dragana Milošević rođena je 15. marta 1983. godine u Beogradu. Po obrazovanju je diplomirani muzičar - violinista. Osnovnu školu „Prva vojvođanska brigada“ i srednju muzičku školu „Isidor Bajić“ završila je u Novom Sadu. Diplomirala je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu u klasi prof. Irine Javšili. Zaposlena je kao muzički izvođač - violinistkinja u orkestru Opere Srpskog narodnog pozorišta. Stalna je članica Vojvođanskog simfonijskog orkestra, Zrenjaninske filharmonije, Subotičkog simfonijskog orkestra, Zrenjaninskog kamernog orkestra i orkestra „Camerata Academica“ iz Novog Sada. Učestvovala je na brojnim takmičenjima, seminarima, koncertima i festivalima i ostvarila značajne rezultate u solističkim nastupima i kao član mnogobrojnih orkestara i kamernih ansambala. U političkoj karijeri bila je u dva mandata odbornica u Skupštini Grada Novog Sada i poslanica u dva mandata u Skupštini AP Vojvodine. Govori engleski jezik.

Jelena Medaković, vizuelna umetnica, konzervator- restaurator. Rođena u Beogradu gde je nakon Škole za dizajn,studirala Fakultet likovnih umetnosti i Fakultet tehničkih nauka Sada na poziciji direktorke Muzeja grada Beograda Dva mandata bila profesor grupe umetnickih predmeta direktorka Skole za dizajn, predsednica Mreze umetnickih liceja Centralne Evrope, predsednica Unije umetnickih skola Srbije. Radila kao konzervator na zastiti nepokretnog kulturnog nasledja. Autor velikog broja izlozbenih postavki, prostornih istalacija, ambijentalnih postavki i javnih i rezidencijalnih enterijera. Umetnicka i kreativna direktorka za francuske brendove Lacoste i Du pareil au mammne, kreativna direktorka sajamskih manifestacija veceg broja internacionalnih brendova na trzistu Srbije , Crne Gore i Slovenije. Na strucnom usavrsavanju boravila u Kanadi, Sloveniji , Austriji i Grckoj

Vladimir Pištalo rođen je u Sarajevu 1960. godine. Završio je Pravni fakultet u Beogradu, a doktorirao na Univerzitetu Nju Hempšir u SAD na temi višestrukog identiteta srpskih iseljenika - srpskom, američkom i jugoslovenskom. Radi na Beker koledžu, u Vusteru, Masačusets, gde predaje svetsku i američku istoriju. Vladimir Pištalo je jedan od najznačajnijih savremenih srpskih pisaca. Njegova najpoznatija dela su romani „Tesla, portret među maskama“, „Milenijum u Beogradu“ i „Venecija“ i ona se prevode, ili su već prevedena, na desetak svetskih jezika

Zoran Kolundžija, rođen 20. juna 1952. godine u Nišu, SR Srbija, osnovnu školu, gimnaziju i Filozofski fakultet završio u Novom Sadu u kom neprekidno živi od 1966. godine Prvo zaposlenje u Kulturno-prosvetnoj zajednici Vojvodine (današnji Zavod za kulturu Vojvodine) od 1980. do 1990. godine. Samostalnu Izdavačko-knjižarsku agenciju PROMETEJ registrovao 10. januara 1990. godine i otada se smatra samostalnim privrednikom. U toku 25 godina postojanja Prometeja potpisao kao urednik i izdavač oko 2.500 naslova, više puta nagrađivan kao izdavač...

Nenad Novak Stefanović (Beograd,1961), romansijer, publicista, novinar. Romani: Darovi mrtvih(1988), Prisustvo Boga (1990), Pijemont(1992), Doktor sluša sving (2009), Svetlarnik (2011), Ubistvo u kapetan Mišinoj(2016), Jedno ubistvo u Parijaršiji(2018) Hronike: Pokrštavanje petokrake (1994), Sneg u julu (1996), Jedan svet na Dunavu (1996), Odbrana Beograda (2000), Vodič kroz ljubavnu istoriju Beograda(2017) Putopis: Zemlja u koferu(2007), Muzeopisi (2018) Prevodi: Ein Volk an der Donau (Stiftung des privaten Rechts, Munchen, 1999), Homeland in a suticase (Universitu of Mary Press, Bismarck, North Dakota, 2008).

Đorđe Đurić je rođen 1971. u Sremskoj Mitrovici. Studije istorije završio je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu gde je i magistrirao. Doktorsku disertaciju Evropski uticaji na novovekovnu srpsku istoriografiju, od sredine 18. do sredine 19. veka odbranio je 2010. Radi stručnog usavršavanja i istorijskih istraživanjaviše puta je boravio u Nemačkoj, Slovačkoj i Rusiji. Godine 2001. izabran je za asistenta na predmetu Opšta istorija Novog veka na Odseku za istoriju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, gde je i danas zaposlen u zvanju redovnog profesora. Angažovan je i na Filološkom fakultetu u Beogradu kao gostujući profesor. Od 2012. do 2019. bio je generalni sekretar Matice srpske. Autor je tri monografije samostalno i tri u koautorstvu, dva školska udžbenika, više od 30 stručnih radova (članaka, rasprava, priloga), napisao je preko 100 odrednica u leksikografskim izdanjima (Srpski biografski rečnik, Srpska enciklopedija, Enciklopedidija srpskog naroda).

Predrag J. Marković (1965, Beograd) studirao i doktorirao istoriju u Beogradu, usavršavao se na postdoktorskim studijama u Berlinu i Budimpešti.Istraživao u arhivima u Londonu i Vašingtonu Napisao je nekoliko knjiga među kojima Beograd i Evropa 1918-1941 (1992), Beograd između Istoka i Zapada (1996), Ethnic Stereotypes: ubiquitous, local, or migrating phenomena? -The Serbian-Albanian Case (2003,2004), Kosovo.Prošlost,Pamćenje, Stvarnost (2006), Trajnost i promena (2007,2012) Tito:pogovor(koautor sa Vladimirom Kecmanovićem) (2012),Lišće i prašina , (2012), Alternativna istorija Srbije (koautor sa Čedomirom Antićem), (2016). i više desetina studija pretežno iz društvene istorije i istorije kulture na srpskom, engleskom i nemačkom jeziku. Među Osim istoriografijom, bavi se i prevođenjem (preveo sedam knjiga sa engleskog), pisanjem publicističkih tekstova i izradom obrazovnih televizijskih programa. Zaposlen je u Institutu za savremenu istoriju predaje kao FMK Singidunum. Bio gostujući predavač na više domaćih i stranih fakulteta.

Stefan Radojković (1984) diplomirao je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, na katedri za istoriju (2009). Poslediplomske studije nastavio je na Fakultetu političkih nauka (BU) gde je stekao zvanje mastera politikologa za međunarodne poslove 2014. godine odbranivši master rad “Dugotrajni društveni sukobi – Kosovo i Metohija od 1980. do 2008. godine”. Iste godine, u novembru, upisao je doktorske akademske studije, program: Međunarodne i evropske studije FPN-a. Odlukom Svetog Arhijerejskog Sinoda 2017. godine imenovan je za sekretara Odbora za Jasenovac SAS SPC. Učestvuje od 2018. godine, kao stručni saradnik Muzeja žrtava genocida u Beogradu, na projektima „Zločini na teritoriji bivše Jugoslavije u 20. i 21. veku“ i „Enciklopedija genocida u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj“. Takođe, višegodišnji je dopisnik i komentator novinskih časopisa i elektronskih medija poput „Pravoslavlje“, „Jerusalem Post“, „Talas.rs“, Radio „Svetigora“ i „Nedeljnik“.

Aleksej Kišjuhas je sociolog iz Novog Sada. Docent na Odseku za sociologiju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu i redovni kolumnista dnevnog lista Danas od 2006. godine

Svetlana Slapšak (1948, Beograd), klasičnu gimnaziju završila je u Beogradu, gde je diplomirala, magistirala i doktorirala na Odeljenju za antičke studije na Filozofskom fakultetu. Bila je jedna od troje urednika satiričnog časopisa studenata Filozofskoga fakulteta u Beogradu Frontisterion, koji je zabranjen i uništen već sa prvim brojem, 1970. Objavila (napisala i/ili uredila) preko šezdeset knjiga i zbornika, preko četiristo studija (lingvistika, antičke studije, komparativna književnost, balkanologija, studije roda), preko hiljadu petsto eseja, jedan roman, dve drame, libreto, nekoliko komada za Karađoz – pozorište senki, koje je uvela u Sloveniju, prevode sa grčkoga, novogrčkoga, latinskoga, francuskoga, engleskoga i slovenačkoga. Pisala je kolumne u Književnoj reči, Teleksu, Vremenu, Nezavisnom i drugim časopisima, kao i na portalu Peščanik. U mariborskom Večeru piše rubriku jednom nedeljno već osamnaest godina. Novije knjige: Franc Kavčič in antika: pogled iz antropologije antičnih svetov, Ljubljana, Narodna galerija, 2011; Mikra theatrika: antropološki pogled na antično in sodobno gledališče (Knjižnica Mestnega gledališča ljubljanskega, zv. 156), Ljubljana, 2012; Zelje in spolnost: iz zgodovinske antropologije hrane, Beletrina, Ljubljana, 2013; Antička miturgija: žene, XX vek, Beograd, 2013; Leteći pilav: antropološki eseji o hrani, XX vek, Beograd, 2014; Kuhinja z razgledom, Goga, Novo Mesto, 2016, Preživeti i uživati: iz antropologije hrane. Eseji i recepti, Prosvjeta, Sarajevo, 2016. Nagrade: „Miloš Crnjanski“ za knjigu eseja 1990; American PEN Freedom of Expression Award 1993; Helsinki Watch Award 2000; Helen Award, Montreal, 2001; Nagrada „Mirko Kovač“ za knjigu eseja 2014.

Jovana Gligorijević (1983) od 2002. novinarka je nedeljnika “Vreme” u kom pokriva širok spektar tema, uključujući nove medije i slobodu govora na internet. U “Vremenu” uređuje pojedine sekcije sajta www.vreme.com i obavlja funkciju community managera na društvenim mrežama. U periodu od 2008. do 2010. obavljala je funkciju urednika sekcije o evrointegracijama na sajtu b92.net/Srbija2020. Takođe, obavlja funkciju pomoćnika urednika u biznis magazine CorD. Od marta 2014. članica je Izvršnog odbora Nezavisnog udruženja novinara Srbije.

Dr Duško Lopandić je profesionalni diplomata i stručnjak za evropsko pravo i regionalne odnose.Doktorirao je na Univerzitetu Pariz I (Sorbona). Objavio je dvadesetak publikacija i preko sto naučnih članaka na teme Evropske unije i međunarodnih odnosa.Duško Lopandić godinama piše i knjige i povesti iz oblasti popularne istorije, kao i udžbenike istorije. Napisao je istorijske knjige: Letopis velikih župana, Purpur imperije, Likovi i priče iz srpskog srednjeg veka, Dinastije koje su vladale Evropom, Poslužiti svome dragom otečestvu – iz diplomatske istorije Srbije 1804-1914. Objavljivao je i istorijske feljtone i brojne članke u časopisu „Politikin zabavnik“.

Nemanja Radonjić (1989) je istoričar, naučni saradnik Instituta za noviju istoriju Srbije. Diplomske i master studije istorije završio je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Za master rad „Slika Balkana u časopisu National Geographic (1888-2013)“ dobio je nagradu „Andrej Mitrović“. U toku studija bio je saradnik u nastavi na predmetima Američki 20. vek, Propaganda u 20. veku, Društvena istorija Srbije, na Filozofskom fakultetu i Fakultetu političkih nauka. Učestvovao je na dva međunarodna istraživačka projekta Changing representations of socialist Yugoslavia (2014-2019) и Socialism Goes Global: Cold War Connections between the “Second” and “Third” worlds 1945-1991 (2016-2018). Sarađivao je i trenutno sarađuje na više izložbi u Muzeju afričke umetnosti, Muzeju Jugoslavije, Jugoslovenskoj kinoteci i drugim nacionalnim institucijama. U septembru 2021. bio je jedan od kustosa izložbe i organizatora stručnog skupa Nesvrstani svet/NAM Talks. Doktorsku disertaciju „Slika Afrike u Jugoslaviji (1945-1991)“ odbranio je 2020. na matičnom fakultetu. Trenutno priprema rukopis disertacije za objavljivanje. Oblasti profesionalnog interesovanja uključuju imagologiju, društvenu istoriju socijalističke Jugoslavije, međunarodnu solidarnost u hladnom ratu, nesvrstanost, antikolonijalizam.

Mihal Ramač rođen je 1951. u Ruskom Krsturu. Klasičnu gimnaziju i licej završio je u Rimu, diplomirao istoriju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bio je novinar listova „Ruske slovo“ i „Dnevnik“, dopisnik Radija Slobodna Evropa i agencije Ukrinform, glavni i odgovorni urednik dnevnih listova „Naša Borba“, „Vojvodina“ i „Danas“. Živi u Petrovaradinu. Objavio je sedam knjiga pesama na rusinskom jeziku. Autor je scenarija za sedam TV serija o devedesetim godinama XX veka. Zajedno s bratom Jankom preveo je s helenskog na rusinski „Bibliju“ (2019). Preveo je na rusinski i s rusinskog na srpski tridesetak knjiga poezije i proze, u periodici dela nekoliko desetina jugoslovenskih i svetskih pesnika. Knjige eseja: „Povest o početku kraja“ (2002), „S one strane snova“ (2003), „6. oktobar“ (2008), „Zov vedrih vidika“ (2018) i „Dunavska rapsodija“ (2018).

Duška Jovanić jedna je od najpoznatijih novinarki nekadašnje Jugoslavije. Njenu karijeru obeležili su ekskluzivni intervjui sa junacima najspektakularnijih planetarnih biografija. Bila je glavna urednica brojnih domaćih i licencnih magazina(M magazin, Gloria, Playboy, Fame i Elle). Do sada je objavila tri knjige(“Ženski viteški roman”, “Gola elita” i “Ljubica” - Legenda o fatalnoj Srpkinji). Zahvaljujući stipendiji italijanske vlade master studije novinarstva završila je u Urbinu. Autor je televizijske dokumentarne serije “Ko vlada svetom”, kao i dokumentarnog filma “Izbrisano iz biografije”. Danas živi i radi u Beogradu.

Sava Damjanov je rođen 1956. godine u Novom Sadu, gde se i školovao. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu (1980. godine, grupa za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik), magistrirao (1986) i doktorirao (1996) na istom fakultetu (mentor mu je bio akademik Milorad Pavić). Radi na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu kao redovni profesor na Odseku za srpsku književnost: predaje Srpsku književnost 19. veka i Kreativno pisanje, a na doktorskim studijama Kulturu postmodernizma. Od školske 2003/4. do školske 2006/7. bio je rukovodilac je magistarskih studija na Odseku za srpsku književnost. U okviru doktorskih studija angažovan je kao predavač ili mentor na domaćim i stranim univerzitetima (Beograd, Niš, Nikšić, Ljubljana, Zagreb, Lisabon, Bordo, Venecija, Krakov, Segedin, Melburn). Piše prozu, književnokritičke i književnoistorijske radove. Govori, nemački, engleski i ruski jezik.

Mihajlo Pantić (Beograd, 10. jun 1957) srpski je književnik, kritičar i univerzitetski profesor. Bio je urednik u više izdavačkih kuća (Matica srpska, Filip Višnjić, Otkrovenje, Albatros plus) i više listova i časopisa (Književna reč, Književne novine, Letopis Matice srpske, Sarajevske sveske i dr.). Trenutno je glavni urednik Književne opštine Vršac. Član je Srpskog PEN centra, Srpskog književnog društva i Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu. Bio je stalni kritičar Naše borbe, Politike, Vremena, Danasa, NIN-a i saradnik gotovo svih književnih časopisa koji su izlazili i dalje izlaze u Srbiji i regionu.

Vladislav Bajac (Beograd, 1954) je srpski književnik, prevodilac i izdavač. Autor je više stotina tekstova iz oblasti književnosti i kulture. Uređivao rubrike u listu Politika (rok muzika u Politici za decu) i u NIN-u (Ljudi). Autor je više desetina dokumentarnih TV emisija o svetskoj književnosti i kulturi. Osnivač je (1993) glavni urednik i direktor izdavačke kuće „Geopoetika“ Beograd.

Vladimir Kopicl je srpski pesnik i esejista, prevodilac, umetnik, novinar, pozorišni i filmski kritičar. Osnovnu i srednju školu završio u Novom Sadu, gde je i diplomirao na Katedri za jugoslovensku i opštu književnost Filozofskog fakulteta. Radio je od 1971. do 1973. godine kao urednik Centra za umetnost Tribine mladih u Novom Sadu, 1978. i 1979. godine radio kao profesor u Centru za obrazovanje kadrova prevodilačke i kulturološke struke u Karlovačkoj gimnaziji (1978—1979), a od 1981. godine bio je zaposlen u redakciji „Dnevnika“ kao književni, filmski, pozorišni kritičar i urednik. Uređivao je nekoliko književnih časopisa (Letopis Matice srpske, Rays/Luči/Los Rauos/Strahlen, TRANSkatalog), član žirija (BITEF, Malo Pozorje, FIAT, Festival profesionalnih pozorišta Vojvodine...), bio je osnivač, selektor i predsednik Umetničkog odbora Internacionalnog festivala alternativnog i novog teatra INFANT u Novom Sadu i selektor Festivala profesionalnih pozorišta Vojvodine, Jugoslovenskog pozorišnog festivala u Užicu i Sterijinog pozorja u Novom Sadu.

Slobodan Bubnjević (Rijeka, 1978) novinar i pisac. Diplomirao fiziku na Fizičkom fakultetu u Beogradu. Urednik i su-osnivač portala Nauka kroz priče. Šef komunikacija na Institutu za fiziku u Beogradu. Novinar nеzavisnog nedeljnika Vreme od 2003. godine. Osnovao časopis Elementi i pokrenuo program naučnopopularnih tribina. Uređivao i elektronski časopis za književnost Male novine, a piše i za Politiku, National Geographic Srbija i druge beogradske medije. Objavio je zbirke priča Strah od promaje (KRR, 2013) i Perturbacije i druge nevolje (Narodna knjiga, 2005). Do sada je napisao osam radio-drama emitovanih na programima Radio Beograda. Objavljivao je priče u više književnih časopisa u regionu, a nekoliko njegovih priča i drama je osvojilo literarne nagrade. Član Srpskog književnog društva od 2015. godine. Za rukopis romana Sedmi narod dobio je književnu stipendiju Fonda Borislav Pekić za 2012. godinu.

Mladen Milosavljević je rođen na Mladence 1982. godine u Smederevskoj Palanci. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Odeljenju za Etnologiju i antropologiju. Urednik je sajta Omaja, posvećenom temama iz oblasti folklorne fantastike. Vlasnik je izdavačke kuće Bedem. Autor je nekoliko dokumentarnih i jednog igranog filma, Naprata (2013) Pisac je romana Kal juga (2018.), Jezava (2020) i poeme za decu Olalije (2021) Živi i radi u Beogradu.


Dalibor Rožić, člаn Grаdskоg vеćа zа kulturu. Rоđеn 21. оktоbrа 1976. gоdinе. Diplоmirао nа Filоzоfskоm fаkultеtu Univеrzitеtа u Nоvоm Sаdu nа Kаtеdri zа istоriјu 2003. gоdinе gdе је stеkао zvаnjе prоfеsоr istоriје. Nа istоm fаkultеtu 2012. gоdinе stičе zvаnjе mаstеr istоričаr.

Milana Kvas je zvanje magistra istorije umetnosti stekla na Odeljenju za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta u Beogradu (2008). Bavi se istraživanjem nacionalne istorije umetnosti XX veka, posebno slikarstvom između Prvog i Drugog svetskog rata i fenomenima rane postmoderne na beogradskoj umetničkoj sceni. Profesionalnu karijeru započinje u izdavačkoj kući Clio (1998), nastavlja je u Galeriji i dokumentaciji Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu (1999–2000), a od 2000. godine je zaposlena u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog; krajem decembra 2017. godine imenovana je za upravnicu ovog muzeja. Bogato iskustvo u zaštiti i prezentaciji muzejskog nasleđa rezultiralo je brojnim autorskim i koautorskim izložbama posvećenim umetnicima iz kolekcije Pavla Beljanskog, mentorskim i recenzentskim radom, kao i objavljivanjem knjige Sava Šumanović – slikar magijskog realizma. Učestvovala na naučnim skupovima, simpozijumima, tribinama i seminarima u zemlji i inostranstvu (Beograd, Novi Sad, Zagreb, Rijeka, Budimpešta, Luksemburg). Član je Muzejskog društva Srbije i NK IKOM-a.

Dejan Papić, vlasnik i direktor izdavačke kuće Laguna, rođen je 1962. godine u Beogradu. Godine 1998. osnovao je Lagunu s namerom da svoju ljubav prema dobrim knjigama podeli sa drugima. Njegov entuzijazam i upornost omogućili su razvoj najvećeg privatnog izdavačkog preduzeća u Srbiji koje je do sada objavilo više od 4000 naslova. Godine 2009. osnovao je knjižarski lanac Delfi koji danas obuhvata 45 knjižara u Srbiji i 12 klubova čitalaca u regionu. Pokretač je i predsednik Srpskog udruženja izdavača i knjižara. Krajem 2013. pokreće i Radio Lagunu, jedinu beogradsku radio-stanicu koja se dominantno bavi kulturom. Dobitnik je prestižnog priznanja EY Preduzetnik godine koje dodeljuje međunarodna revizorsko-konsultantska kompanija Ernst&Young i imao je zapaženo učešće kao predstavnik Srbije na svetskom takmičenju u Monte Karlu za EY Najboljeg preduzetnika sveta.

Robert Čoban rođen je 27.07.1968. u Baču u Vojvodini, Republika Srbija. Srednju školu završio u Bačkoj Palanci, Pravni fakultet studirao u Novom Sadu. Od 1990. radi kao novinar - u početku kao novosadski dopisnik beogradskih "Večernjih novosti"; zagrebačke "Arene", sarajevskih "Naših dana". Sarađuje i u magazinima "Vreme" i "Stav". 1992. sa grupom studenata obnavlja izlaženje studentskog mesečnika "Index". Posle dva broja sledi smena celokupne redakcije i pokretanje "Nezavisnog index"-a koji će kasnije promeniti ime u "Svet" iz kojeg je nastala izdavačka kuća Color Press Grupa. Danas na čelu Color Press Grupe najvećeg izdavača magazina u regionu sa kompanijama u svih 6 republika - 84 magazina, 21 internet portal i preko 50 konferencija i festivala godišnje. U porfoliju kompanije nalaze se i brojni licencni naslovi: "The Economist", "Diplomacy & Commerce", "Hello!", "Brava Casa", "Gloria", "Story", "Grazia" i brojni drugi. Među konferencijama koje Color Press Grupa organizuje - nalaze se i: "Pro Femina", "Food Talk", "The Economist: Svet u...", "Digital", "Book Talk", "CSR Srbija", "Serbia Goes Green", "Teen Talk" i mnoge druge.


Duško Prelević je vanredni profesor na Odeljenju za filozofiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, gde je trenutno uključen u nastavu na predmetima Istorija filozofije 3a (Filozofija 18-19. veka: Kant i Šopenhauer), Istorija filozofije 4a (Savremena filozofija), Uvod u filozofiju i kritičko mišljenje, Uvod u metafiziku, Savremene metafizičke teme (master), Modalna epistemologija (doktorske studije), Istorija filozofskih ideja (doktorske studije) i Filozofija duha (doktorske studije). Prelević je učestvovao na mnogim domaćim i međunarodnim naučnim skupovima (u Ženevi, Bohumu, Lisabonu, Bratislavi, Sofiji, Dubrovniku, Trebinju, Beogradu, Nišu, Sremskim Karlovcima, Zaječaru, Prokuplju, Kruševcu i Vraćevšnici) i držao je predavanja po pozivu u zemlji i inostranstvu (u Kelnu, Bohumu, Beogradu i Požarevcu). Objavio je knjigu Metafizičke osnove modalnog mišljenja (Beograd: Srpsko filozofsko društvo, 2017), i veći broj radova u domaćim i stranim časopisima [Journal of Philosophical Research, Disputatio, Organon F, Grazer Philosophische Studien, Prolegomena, Filozofia nauki (The Philosophy of Science), Theoria, Filozofski godišnjak, Filozofija i društvo, Treći program] i tematskim zbornicima. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu je do sada organizovao (ili koorganizovao) sedam konferencija. Sa Anandom Vaidijom (Anand Vaidya) je urednik tematskog zbornika Epistemology of Modality and Philosophical Methodology, koji će uskoro objaviti izdavačka kuća Routledge. Prelević je član Upravnog odbora Srpskog filozofskog društva, Istočnoevropske mreže za filozofiju nauke, i glavni i odgovorni urednik časopisa Filozofske studije i Nove serije biblioteke Filozofske studije. Oblasti Prelevićevih istraživanja su modalna epistemologija, filozofija duha, metafizika, istorija filozofije, filozofija nauke, filozofija jezika i politička filozofija. O Andriću je objavio tekst „Andrić i austrijska filozofija“ (Theoria 2018, 61 (4): 189‒201), koji je, u organizaciji Srpskog filozofskog društva, bio prezentovan na konferenciji „Filozofija u delu Ive Andrića“, održanoj na Filozofskom fakultetu u Beogradu 23. decembra 2017. godine.

Marin Milosavljević ● Od 2017. godine radi kao Business Development menadžer kompanije Bookmate, gde vodi Balkan i Skandinaviju; ● Karijeru započeo 2006. godine, spajajući uvek kroz svoja radna mesta medije, marketing i izdavaštvo; ● Diplomirani novinar; ● Rođen 1985. godine u Beogradu; ● Živi i radi u Kopenhagenu; ● Privatno zaljubljenik u dobar krimi-roman i superherojske filmove.

Gordana Draganić Nonin je diplomirani menadžer u medijima. Radi kao novinar-urednik u listu Danas (kultura) i saradnik je za unapređenje delatnosti ustanove kulture u Kulturnom centru Vojvodine “Miloš Crnjanski”. Stalni je saradnik nedeljnika “Novi magazin”. Osnivač je i član Nezavisnog društva novinara Vojvodine; Nezavisnog udruženja novinara Srbije; Medija centra; ANEM-a; Pokreta „Novi optimizam“ i „Nova solidarnost“. Rođena je 1963. godine u Novom Sadu i profesionalnu karijeru je počela kao organizacioni sekretar u Književnoj omladini Novog Sada gde je radila od 1986. do 1989. godine. Od 1989. godine radila je kao novinar u redakciji Programa 202 Radio Novog Sada, a zatim, od 1992. godine u Nezavisnom društvu novinara Vojvodine gde je prvo radila kao novinar kulture, a potom je bila dugogodišnji urednik kulturne rubrike u nedeljniku „Nezavisni“. Bila je osnivač, idejni tvorac i predsednik Društva građana „Horizonti“ od 1993. godine. Pored osnovne delatnosti zalaganja za mir, na uspostavljanju prekinutih kulturnih veza na teritoriji Jugoslavije, kao jedna od delatnosti Društva, objavljena su i dva broja časopisa za komunikaciju kultura “Horizonti” u kojima je bila osnivač i glavni i odgovorni urednik. Bila je novinar nezavisnog nedeljnika “Bulevar” do 2002. godine, u kom je takođe pratila kulturnu scenu Vojvodine. Od osnivanja 2000. godine, prve tri godine postojanja RTV “Panonije” bila je zamenik glavnog i odgovornog urednika i bila zadužena za profilisanje programa ove regionalne televizije. Tokom te tri godine bila je urednik emisije iz kulture “Art box”. Bila je i pomoćnik glavnog i odgovornog urednika časopisa za savremenu kulturu Vojvodine “Nova misao” čiji je osnivač Izvršno veće AP Vojvodine. Uradila je više od sto intervjua sa najznačajnijim ličnostima iz kulturnog i društvenog života Srbije, regiona i sveta, a izbor njenih intervjua objavila je izdavačka kuća “Agora” 2010. godine pod nazivom “Ljudi od reči”. Knjiga teksova i intervjua “Bez prašine” objavljena je 2012. godine (NIP Dnevnik, Novi Sad). Dobitnica je Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost Zavoda za kulturu Vojvodine za 2011. godinu. Tokom svoje karijere, radila je i odnose s javnošću za pojedine organizacije, kampanje i manifestacije. Deset godina, od 1996. do 2006. godine bila je PR AMC “NS time”; sedam godina je bila PR Međunarodnog festivala proze “Prosefest” Kulturnog centra Novog Sada; dve i po godine, od 2014. do 2016. godine je bila savetnik za odnose s javnošču u timu za sprovođenje kampanje za dobijanje titule Novog Sada za “Evropska prestonica kulture”, što se i ostvarilo u oktobru 2016. godine.

Žikica MIlošević rođen 13.5.1970. u Sremskoj Mitrovici. Master informatike i elektrotehnike na FTN u N. Sadu. Radio kao kolumnista Brava Case, Joya, Lepote i Zdravlja, Intelligent Life, Politikinog Zabavnika, CKM, i kao urednik Diplomacy and Commerce, kao i portala Nova Energija. Bio asistent urednika i putopisac beogradskog Travel Magazinea. Najobjavljivaniji putopisac bivše Jugoslavije u štampanim izdanjima. Sada je urednik izdanja Hello Travel i The Economist: Svet u... i regionalni koordinator Diplomacy and Commerce za jugoistočnu Evropu. Napisao dva izdanja knjige poezije "Od neprobojnih gvozdenih niti i elegantnih latica treba da je noć" i knjige popularne istorije naroda Vojvodine "Izgubljeni u ravnici".

Eržika Pap Reljin rođena 1967. godine u Titelu. Autorka je emisije Dokument na TV Vojvodine koja nas, kroz analizu različitih društvenih fenomena zasnovanu na različitosti mišljenja, nanovo podseća na misao Vuka Karadžića o tome da se um ne sme dati olako "pod arendu". Skreće pažnju na to da ako je suditi po deponijama koje su nam na ulazima u gradove, najlon kesama koje nam ,,krase“ drveće, kanalizaciji koja se ispušta direktno u Dunav, gde veoma laka srca prepuštamo ulici pse kada nam dosade, u zemlji gde je broj poginulih u saobraćajnim nesrećama daleko premašio broj poginulih u Nato bombardovanju, gde pojedini gradski kvartovi preko noći nestaju pod nerazjašnjenim okolnostima, gde broj zlostavljanih žena i dece iz godine u godinu raste, smatra da bi možda ispit za građansko ponašanje trebalo da uvedemo celoj Srbiji. Radila je i u zabavnoj, informativnoj i dokumentarnoj redakciji TV Vojvodine.

Dejan Ristić je istaknuti istoričar, prevodilac i scenarista. Jedan od vodećih stručnjaka u oblasti integralne zaštite i upravljanja kulturnim nasleđem. Obavljao dužnosti upravnika Narodne biblioteke Srbije, državnog sekretara za kulturu i brojne druge. Bavi se diplomatskom istorijom (srpsko-britanski i srpsko-francuski odnosi krajem 19. i početkom 20. veka; jugoslovensko-alžirski odnosi od 1954. godine), Holokaustom, odnosom države i tradicionalnih verskih zajednica u 20. veku, kulturnom istorijom i kulturom sećanja. Autor više desetina naučnih radova i knjiga među kojima se posebno ističe naučna monografija pod naslovom ,,Kuća nesagorivih reči: Narodna biblioteka Srbije 1838-1941ˮ (objavljena 2016. godine) na osnovu koje su ,,Filmske novostiˮ snimile dokumentarni film ,,Sećanja iz pepelaˮ (2016. godine). Preveo dela prof. dr Jana Keršoa ,,Hitler – Hibris: 1889–1936ˮ i ,,Hitler – Nemezis: 1936–1945ˮ, prof. dr Suzan Vajs Bauer ,,Istorija starog sveta: prve civilizacijeˮ, ,,Istorija starog sveta: prva carstvaˮ i ,,Istorija starog sveta: prvi preobražajiˮ, kao i prof. dr Filipa K. Hitija ,,Tvorci arapske istorijeˮ (kao koprevodilac). Učesnik međunarodnih stručnih i naučnih skupova održanih u Beogradu, Londonu, Trondhajmu, Jerusalimu, Beču, Hagu, Amsterdamu, Tel Avivu, Istambulu, Bratislavi, Pragu, Moskvi, Oslu, Helsinkiju, Briselu, Luvenu, Andrićgradu, Bukureštu, Ljubljani i dr. Pohađao specijalizovane edukacije u Jerusalimu i Londonu iz oblasti državne uprave i istraživanja Holokausta kao stipendista britanske i izraelske vlade. Koautor Nacionalne postavke Republike Srbije ,,Vojni memorijali i mesta stradanja iz Drugog svetskog rataˮ koja je osvojila prvu nagradu na Međunarodnoj izložbi ˮMemorijal 2011.ˮ (Moskva, 2011), kao i izložbi ,,Petar Prvi Karađorđević – kralj i ratnikˮ (Topola, Zadužbina kralja Petra Prvog Karađorđevića, 2011) i ,,Sećajte se moji mene jer me više nemaˮ (Beograd, Istorijski muzej Srbije, 2011). Inicijator i koordinator više projekata realizovanih pod pokroviteljstvom Uneskoa. Koordinirao aktivnosti na izradi nominacionih dosijea za unos slave (nematerijalno kulturno nasleđe), telegrama kojim je Austrougarska objavila rat Srbiji 1914. godine (pokretno kulturno nasleđe) i stećaka (nepokretno kulturno nasleđe) na Uneskove liste svetske kulturne baštine. Inicijator, koordinator i/ili stručni konsultant u realizaciji više desetina nacionalnih i međunarodnih naučnih skupova i izložbi održanih u Beogradu, Novom Sadu, Nišu, Kragujevcu, Kruševcu, Valjevu, Šapcu, Boru, Užicu, kao i na Cetinju, u Skoplju, Zagrebu, Banja Luci, Solunu, Budimpešti, Rimu (Vatikan), Parizu, Londonu, Tunisu i Rabatu. Tokom rada u NBS posebnu pažnju posvetio je zaštiti i obogaćivanju nacionalnog fonda, stručnom radu, izdavačkoj delatnosti, kao i unapređenju međunarodne bibliotečke saradnje. Uspostavio model nacionalne biblioteke kao multifunkcionalne ustanove kulture. Narodna biblioteka Srbije u tom razdoblju dobila je čitav niz visokih odličja poput Sretenjskog ordena drugog stepena, Izvanrednog zlatnog beočuga, Nagrade grada Beograda za najbolju knjigu u oblasti humanističkih nauka u 2012. godini, kao i priznanja na međunarodnim sajmovima knjiga u Beogradu i Podgorici i dr. Uspostavio Nacionalni dan knjige. Utemeljio Nacionalnu nagradu u oblasti bibliotekarstva Janko Šafarik. Osnovao Fondaciju Narodne biblioteke Srbije. Inicirao i sproveo zakonsku proceduru za uvođenje akademskog obaveznog primerka. Dobitnik ,,Pečata Matice srpskeˮ, Spomen-medalje Ministarstva odbrane, ,,Zlatne značke KPZ Srbijeˮ, Povelje zahvalnosti Filološkog fakulteta u Beogradu, plakete Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, priznanja Narodnog muzeja Srbije, Muzeja nauke i tehnike, NC ,,Odbranaˮ Ministarstva odbrane za najboljeg saradnika i dr.

Laslo Blašković (Novi Sad, 1966), pesnik, romansijer, pripovedač, esejista. Romani: Svadbeni marš (1997), Mrtva priroda sa satom (2000), Madonin nakit (2003), Adamova jabučica (2005), Turnir grbavaca (2007). Za roman Svadbeni marš Blašković je dobio Nagradu Društva književnika Vojvodine za knjigu godine, za roman Madonin nakit dobio je Nagradu Fonda „Borislav Pekić“, za roman Adamova jabučica dobio je Nagradu SANU iz Fonda „Branko Ćopić“ za najbolju knjigu godine, a za roman Turnir grbavaca dobio je Nagradu „Stevan Sremac“ za proznu knjigu godine. Blaškovićev roman Madonin nakit izabran je među deset najboljih srpskih romana napisanih posle pada Berlinskog zida koji su sastavni deo antologijske edicije „Sto slovenskih romana“. Knjiga priča: Priča o malaksalosti (2010). Knjiga poetske proze: Imenjak (1994). Knjige pesama: Gledaš (1986), Zlatno doba (1987), Crvene brigade (1989), Ritam-mašina (1991), Životi bacača kocke (1997), Jutarnja daljina (2002), Žene pisaca (2006). Knjiga eseja: Kraj citata (2007). Proza i poezija Lasla Blaškovića prevedeni su na engleski, francuski, nemački, mađarski, poljski, rumunski, slovački, ukrajinski, makedonski, bugarski i slovenački jezik. U izdanju Arhipelaga objavljena je Blaškovićeva knjiga priča Priča o malaksalosti (2010). Živi u Novom Sadu.

Aleksandar Tešić je rođen 1961. godine u Srbiji. Školovao se u inostranstvu kao sin diplomate. Nakon završenog školovanja počinje da radi kao prevodilac na RTS-u gde je i dalje zaposlen. Roman mitološke fantastike „Kosingas – Red zmaja" je prvi put objavljen u Beogradu u oktobru 2008. godine i od tada je imao osam izdanja u izdavačkoj kući Portalibris. Željno očekivani drugi knjiga trilogije "Kosingas - Bezdanj" je objavljen u oktobru 2009. Treća i poslednja knjiga "Kosingas - Smrtovanje" objavljen je oktobra 2010, za Sajam knjiga u Beogradu. Usledili su naslovi: „Zmaj i Ždral“ (prvi deo trilogije o Milošu Obiliću) 2012; „Koplje sv. Georgija“ (drugi deo) 2013; „Vitez zatočnik“ (treći deo) 2014; „2084“, SF satira, 2015; Godine 2016. osniva svoju izdavačku kuću „Strahor“ gde je uradio reizdanja dotadašnjih naslova i objavljuje nove naslove: „Kosingas – Kroz oganj i vodu“, 2016; „Kletva Kainova 1“, horor roman, 2016; „Kosingas - Onaj što nauči mrak da sija“, 2017; „Gorolom“, istorijski roman, 2018; „Kosingas Neispričane priče“, 2018, zbirka priča više autora; „Kletva Kainova 2“, 2019; „Kletva Kainova 3“, 2020; „Kosingas Buđenje Svarogovo“.

Jana Maričić je rođena u Beogradu 1984.godine. Završila je pozorišnu i radio režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Režirala je u pozorištima u Beogradu (JDP, Bitef), Somboru, Kikindi, Kragujevcu. Pored pozorišta, režira i u drugim medijima, a od ove godine je i predavačica na katedri glume na Akademiji umetnosti u Beogradu. Fenomenom terorizma bavila se u dvema predstavama: Sudnji dan (Nil Labjut, JDP, 2017) i Severoistok/Nordost (Torsten Buhštajner, Bitef, 2018). U časopisu Scena objavila je naučni rad na temu Terorizam i pozorište, sa kojim je učestvovala na mađunarodnoj konferenciji u Poljskoj 2018.godine.

Dejan Ognjanović je pisac, filmski i književni kritičar, prevodilac, esejista. Objavio knjige Faustovski ekran (2006), U brdima, horori (2007), Studija strave (2008), Poetika horora (2014), Više od istine: Kadijević o Kadijeviću (2017), The Weird World of H.P. Lovecraft (2017) i Kult Gula (2019), i tri romana (Naživo, 2003; 2010) i Zavodnik (2014; 2015) i Prokletije (2021). Priredio antologiju H. F. Lavkrafta, Nekronomikon (2008; 2012; 2018). Urednik je edicije „Poetika strave“ u Orfelinu. Njegove priče su uvrštene u brojne domaće antologije. Stalni je saradnik vodećeg svetskog horor magazina Rue Morgue.

Jovan Ristić (1973, Beograd) je pravnik, dugogodišnji novinar, pisac i prevodilac. Suosnivač je putujućeg Festivala srpskog filma fantastike, prve svetkovine žanrovskog filma u Srbiji. Autor je istoriografskih knjiga o filmu: Tuđin3 – Jedan nezasluženi košmar (Lazar Komarčić/Projekat Rastko, 2008) i Izgubljeni svetovi srpskog filma fantastike (Filmski centar Srbije, 2015 – koautor Dragan Jovićević). Autor je i pravničke monografije o pravima potrošača. Svoje priče, pripovetke i pesme koje su objavljivane u raznim publikacijama i antologijama, sakupio je u zbirci Godine u magli (Niški kulturni centar, 2010). Poplavljeni um je njegov prvi roman.


Dragoljub Igrošanac, rođen u Zenici 1977. godine. Vlasnik i glavni urednik sajta Art-Anima.com. Osnivač i urednik časopisa „Književna fantastika“. Organizator Festivala fantastične književnosti „Art-Anima“ i utemeljivač istoimene nagrade, koja se dodeljuje za doprinos promociji i popularizaciji SF&F književnosti. Živi u Beogradu.