ucesnici
fdfdfdfd
Dalibor Rožić, člаn Grаdskоg vеćа zа kulturu. Rоđеn 21. оktоbrа 1976. gоdinе. Diplоmirао nа Filоzоfskоm fаkultеtu Univеrzitеtа u Nоvоm Sаdu nа Kаtеdri zа istоriјu 2003. gоdinе gdе је stеkао zvаnjе prоfеsоr istоriје. Nа istоm fаkultеtu 2012. gоdinе stičе zvаnjе mаstеr istоričаr.
Zoran Kolundžija, rođen 20. juna 1952. godine u Nišu, SR Srbija, osnovnu školu, gimnaziju i Filozofski fakultet završio u Novom Sadu u kom neprekidno živi od 1966. godine Prvo zaposlenje u Kulturno-prosvetnoj zajednici Vojvodine (današnji Zavod za kulturu Vojvodine) od 1980. do 1990. godine. Samostalnu Izdavačko-knjižarsku agenciju PROMETEJ registrovao 10. januara 1990. godine i otada se smatra samostalnim privrednikom. U toku 25 godina postojanja Prometeja potpisao kao urednik i izdavač oko 2.500 naslova, više puta nagrađivan kao izdavač...
Gojko Božović (Pljevlja, 1972), pesnik, književni kritičar, esejista, izdavač. Knjige pesama: Podzemni bioskop (1991), Duša zveri (1993), Pesme o stvarima (1996), Arhipelag (2002), Elementi (2006), Obližnja božanstva (2012) i Mapa (2017). Knjige eseja: Poezija u vremenu. O srpskoj poeziji druge polovine 20. veka (2000) i Mesta koja volimo. Eseji o srpskoj poeziji (2009). Antologije: Antologija novije srpske poezije (2005), Place We Love. An Anthology of Contemporary Serbian Poetry (2006, 2011) i Svet oko nas. Evropski gradovi u novoj srpskoj pripoveci (2009). Nagrade za poeziju: „Matićev šal“, „Brana Cvetković“, „Đura Jakšić“, „Branko Ćopić“ i „Europa Giovani International Poetry Prize“. Nagrada za esejistiku: „Borislav Pekić“. Poezija i eseji Gojka Božovića prevođeni su na engleski, francuski, nemački, italijanski, ruski, španski, holandski, danski, portugalski, češki, mađarski, slovački, poljski, rumunski, bugarski, slovenački i makedonski jezik. Bavi se priređivačkim i uredničkim radom. Osnivač i glavni urednik Izdavačke kuće Arhipelag i Beogradskog festivala evropske književnosti. Potpredsednik Srpskog PEN centra. Živi u Beogradu.
Relja Dražić rođen je 7. 9. 1954. u Bogojevu (a ostao nekršten). Dezertirani filozof. Prevodilac i izdavač, urednik edicije Nojzac. Prevodi s nemačkog jezika, mahom književnost nastala u Austriji.
Vladimir Gvozden, istoričar književnosti, književni kritičar i teoretičar, prevodilac, zaposlen na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bio je gostujući profesor na Univerzitetu u Regenzburgu, predavanja po pozivu je držao na univerzitetima u Bambergu, Gisenu, Pragu, Segedinu i Londonu, gostujući istraživač bio na univerzitetima u Torontu, Inzbruku i Brnu, lektor na Univerzitetu u Poznanju, radovi su mu prevođeni na mađarski, makedonski, bugarski, španski, poljski i nemački jezik. Objavljene knjige: Jovan Dučić putopisac: ogled iz književne imagologije (2003), Činovi prisvajanja: od teorije ka pragmatici teksta (2005); Srpska putopisna kultura 1914-1940 (2011); Književnost, kultura, utopija (2011); Pregledni rečnik komparatističke terminologije u književnosti i kulturi, ur. Bojana Stojanović Pantović, Miodrag Radović, Vladimir Gvozden (2011); Nine Serbian Poets: Anthology of Contemporary Serbian Poetry / Devet srpskih pesnika: Antologija novije srpske poezija (2012); Gordost (grupa autora), N. Sad, 2014. Član uredništva časopisa Zlatna greda i Zbornika za jezik i književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Dobitnik je nagrade Društva književnika Vojvodine za prevod godine (2005), Nagrade „Laza Kostić“ (2012) i nagrade Društva književnika Vojvodine za knjigu godine (2012).
Lazar Džamić - pisac, marketing i konsultant. Do nedavno, šef tima za brend strategiju u Guglovom kreativnom 'think-thank'-u ZOO u Londonu. Bivši direktor strateškog planiranja u nekoliko londonskih kreativnih agencija. Predavač na Fakultetu za Medije i Komunikacije u Beogradu. Autor više knjiga, uključujući 'Cvjećarnica u Kući cveća' - ličnu analizu uspeha stripa Alan Ford u bivšoj Jugoslaviji i 'Čaj od šljiva' - komparativnu fenomenologiju života u Londonu i na Balkanu.
Dragan Cvetković rođen je 1969. godine u Svetozarevu (današnja Jagodina). U rodnom mestu završio je osnovnu i srednju školu. Nakon odsluženja vojnog roka, na Filozofskom fakultetu u Beogradu, odsek istorija, diplomirao je 1995. godine na katedri za Istoriju Jugoslavije sa temom Jugoslavija i Bugarska 1919–1935 u dokumentima Centralnog presbiroa. Na istom fakultetu od školske 2007/08. godine pohađa studijski program Doktorskih studija – modul Istorija Jugoslavije. Doktorsku disertaciju „Gubici pripadnika partizanskog pokreta sa teritorije Jugoslavije 1941–1945“ je odbranio septembra 2016. godine. Prvo profesionalno radno iskustvo stekao je kao profesor istorije u Filološkoj gimnaziji u Beogradu u školskoj 1995/96. godini gde je predavao učenicima druge, treće i četvrte godine. Od septembra 1996. godine zaposlen je kao kustos u Muzeju žrtava genocida (Beograd - Kragujevac). U Muzeju rukovodi projektom revizije popisa „Žrtve rata 1941–1945“ iz 1964. godine. Takođe učestvuje u prikupljanju i obradi građe, digitalizaciji i izradi dokumentacione baze Muzeja, i kao koautor u izradi izložbi. Stručno zvanje višeg kustosa stekao je u Narodnom muzeju u Beogradu 2008. godine. Usavršavanje u oblasti prikupljanja i obrade personalnih podataka stradalih u ratu obavio je u tri studijska boravaka u Jad Vašemu (Yad Vashem) u Jerusalimu (Republika Izrael) u periodu od 1997. do 2004. godine kroz radionice „Recording the names“. Oblasti interesovanja su mu Drugi svetski rat na području Jugoslavije, ratni gubici stanovništva, genocid, holokaust. Spektar istraživanja mu se kreće od pretrpljenih gubitaka na mikroplanu (naselja i opštine) do ukupnih gubitaka Jugoslavije, ravnomerno istražujući pretrpljene gubitke pripadnika partizanskog pokreta, stradanje pripadnike Vojske Kraljevine Jugoslavije, kao i gubitke koje je pretrpelo civilno stanovništvo, te fenomen stradanja u koncentracionim logorima. U periodici i zbornicima radova (u zemlji i inostranstvu) objavio je preko 20 članaka i stručnih radova. Učesnik je više desetina međunarodnih skupova, simpozijuma, konferencija, tribina i promocija u zemlji i inostranstvu, a tri puta je bio predstavnik Muzeja u sastavu državne delegacije za učešće u radu International Task Force for Holocaust Remembrance, Research and Educations delujući u okviru radne grupe Museum and Memorials. Decembra 2016. godine stekao je stručno zvanje muzejskog savetnika.
Aleksandar Jerkov (Beograd, 1960) je srpski univerzitetski profesor, teoretičar i istoričar književnosti, prvenstveno srpske. Redovni je profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beoradu. Takođe je i upravnik Univerzitetske biblioteke Svetozar Marković u Beogradu.[1] Biografija Rođen je 1960. godine u Beogradu, gde je završio osnovnu školu, gimnaziju i Filološki fakultet. Diplomirao je na Grupi za jugoslovenske književnosti sa opštom književnošću Filološkog fakulteta u Beogradu. Magistrirao je na Grupi za nauku o književnosti tezom Uloga pripovedačke samosvesti u oblikovanju fikcionalnog sveta književnog dela u srpskoj prozi od 1965. do 1980. godine, a doktorirao je na istom fakultetu odbranivši tezu Osobenosti pripovedačkog postupka u romanima Ive Andrića, Vladana Desnice, Meše Selimovića, Miloša Crnjanskog i Danila Kiša (vidovi imanentne poetike).[2] Kao asistent-pripravnik radio je od 1984. godine, zatim kao asistent, docent i od 2010. kao vanredni profesor za Srpsku književnost XX veka.
Ante Tomić rođen je 22. travnja 1970. u Splitu. Diplomirao je studij filozofije i sociologije na Filozofskom fakultetu u Zadru. Zaposlen je kao novinar u Jutarnjem listu. Novinske kolumne redovito objavljuje u Jutarnjem listu i Slobodnoj Dalmaciji. Objavio je više zbirki kratkih priča, romana i zbirki novinskih feljtona, a piše i kazališne tekstove, filmske i televizijske scenarije. Prema njegovom romanu Što je muškarac bez brkova Hrvoje Hribar je snimio vrlo gledan istoimeni film, a zajedno s Rajkom Grlićem adaptirao je svoj roman Ništa nas ne smije iznenaditi za film Karaula. S Grlićem, je osim toga, napisao i dva originalna scenarija, za film Neka ostane među nama i film Ustav Republike Hrvatske, koji je upravo u produkciji. Zajedno s Renatom Baretićem i Ivicom Ivaniševićem je napisao je scenarij za televizijsku seriju Novo doba. S Ivicom Ivaniševićem napisao je kazališne komedije Krovna udruga i Anđeli pakla. Adaptacije njegovih romana postavljane su višekratno u zagrebačkom Satiričkom kazalištu Kerempuh, a igrale su i na scenama HNK Split, HNK Zagreb i Narodnog pozorišta Subotica. Hrvatsko novinarsko društvo nagrađivalo ga je za najbolju novinsku reportažu i kolumnu. Član je Hrvatskog novinarskog društva i Hrvatskog društva pisaca. Sa suprugom i dvoje djece živi u Splitu.
Vladislava Gordić Petković je redovna profesorka na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Oblasti naučnog istraživanja kojima se bavi su savremena engleska i američka književnost, Šekspirovo stvaralaštvo i digitalne tehnologije u književnosti i obrazovanju. Bavi se istorijom i teorijom književnosti, komparativnim izučavanjem srpske i stranih književnosti, piše književnu kritiku i prevodi sa engleskog. Objavila je monografije Sintaksa tišine: poetika Rejmonda Karvera (1995) i Hemingvej: poetika kratke priče (2000), zbirke naučnih studija Korespondencija: tokovi i likovi postmoderne proze (2000), Na ženskom kontinentu (2007) i Mistika i mehanika (2010). Književne kritike i eseji sabrani su u knjigama Virtuelna književnost (2004), Virtuelna književnost 2 (2007), Književnost i svakodnevica (2007) i Formatiranje (2009). Književnost s praga veka: ogledi (i) iz anglofone književnosti objavila je u koautorstvu s Ivanom Đurić Paunović (2019). Priredila je za štampu drame Vilijama Šekspira Koriolan, Hamlet i Magbet, Buku i bes Vilijama Foknera i kritičko izdanje književnog dela Antonija Isakovića za antologijsku ediciju Deset vekova srpske književnosti. Bila je članica redakcije književnih časopisa „Shakespeare and Company“, „Polja“, „Transkatalog“, i „Mostovi“, glavna i odgovorna urednica Godišnjaka Filozofskog fakulteta u Novom Sadu (2012-2015) i glavna urednica časopisa „Kultura“ (2017-2021). Za prevode knjiga Entonija Berdžesa i Ernesta Hemingveja nagrađena je nagradom „Laza Kostić“ Novosadskog salona knjige i nagradom Društva književnika Vojvodine za prevod godine. Za rukopis knjige Književnost i svakodnevica dobila je nagradu „Istok – Zapad“. Dobitnica je plakete „Kapetan Miša Anastasijević“ za projekte prevodilaštva, književnosti i kulture.
Zvonko Maković (1947) diplomirao je povijest umjetnosti i komparativnu književnost 1973. na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Od 1975. asistent, docent, izvanredni i redoviti profesor na Odsjeku za povijest umjetnost. Na čelu Katedre za modernu umjetnost i vizualne komunikacije i voditelj smjera Umjetnost 19. i 20. stoljeća na Doktorskome studiju bio do odlaska u mirovinu 1. 10. 2012. 2001. na 49. Venecijanskom bijenalu bio izbornik RH i organizirao izložbu Julija Knifera Od 2005. do 2009. bio predsjednik Hrvatskog P.E.N. centra, a nakon 2009. je podpredsjednik. Od 2014. Predsjednik Društva povjesničara umjetnosti Hrvatske Od 2009. do 2013. nestranački zastupnik u Skupštini grada Zagreba i predsjednik Odbora za kulturu
Svetislav Jovanov (1953, Jazak) - dramaturg i teatrolog. Na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu diplomirao1975. godine, a doktorirao 2011. sa temom "Subjekt i žanr u romantičarskoj drami". Od 1977. do 1992. godine, radio kao dramaturg i urednik Dramskog programa TV Novi Sad, a od 2000. do 2018. u Srpskom narodnom pozorištu kao direktor Drame, pomoćnik upravnika i dramaturg na preko četrdeset predstava, sa većinom značajnijih srpskih reditelja (Vida Ognjenović, Dejan Mijač, Kokan Mladenović, Ljuboslav Majera, Anđelka Nikolić, Gorčin Stojanović). U razdobljima od 1998 - 2000. i 2018 - 2020. obavljao je funkciju selektora Sterijinog Pozorja. Od 2005. je predsednik žirija Nagrade “Borislav Mihajlović Mihiz” za dramsko stvaralaštvo. Član je Udruženja kritičara i teatrologa Srbije i Srpskog književnog društva. Objavio niz eseja i ogleda o drami i pozorištu, kao i knjige o o savremenoj jugoslovenskoj i srpskoj drami i teoriji dramskih žanrova: Rajski trovači: eseji o dramaturgiji razlike (1987), Obmanuti Eros - žensko pitanje u srpskoj drami (2000), Šekspir, Kot i ja (2003) i Junak i sudbina: poetika nemačke romantičarske tragedije (2011), kao i hrestomatiju Teorija dramskih žanrova (2016). Ostale knjige: Piknik na Golgoti (svetska književnost Borislava Pekića, 1994; Jeretik u oltaru /imaginakcije (1994); Čas lobotomije (enciklopedijski zverinjak Danila Kiša), 1997; Rečnik postmoderne (1999); Mitovi XX veka (2001). Izvedeni komadi: Daleko od Pešte (Kikinda 2000), Četiri male žene (dramatizacija romana Ljiljane Jokić-Kaspar; Zrenjanin 2006), Roboljupci (dramatizacija IV toma Pekićevog „Zlatnog runa“; Vranje 2010), Najavljeno ubistvo (dramatizacija romana Agate Kristi, SNP, 2012), Na čistini (po motivima proze Stevana Sremca; Niš, 2017) i Bura (adaptacija Šekspira sa Kokanom Mladenovićem, 2020).. Dobitnik je Sterijine nagrade za teatrologiju 2000. godine i Godišnje nagrade Srpskog narodnog pozorišta za 2016. godinu. Tekstovi su mu prevođeni na engleski, nemački, mađarski i poljski. Oženjen je, otac, dvoje dece. Živi u Novom Sadu.
Gordana Draganić Nonin je diplomirani menadžer u medijima. Radi kao novinar-urednik u redakciji kulture u listu Danas i saradnik je za unapređenje delatnosti ustanove kulture u Kulturnom centru Vojvodine “Miloš Crnjanski”. Stalni je saradnik nedeljnika “Novi magazin”. Osnivač je i član Nezavisnog društva novinara Vojvodine; Nezavisnog udruženja novinara Srbije; Medija centra; ANEM-a; Pokreta „Novi optimizam“ i „Nova solidarnost“, kao i član Društva Srbije odnosa s javnošću. Rođena je 1963. godine u Novom Sadu i profesionalnu karijeru je počela kao organizacioni sekretar u Književnoj omladini Novog Sada gde je radila od 1986. do 1989. godine. Od 1989. godine radila je kao novinar u redakciji Programa 202 Radio Novog Sada, a zatim, od 1992. godine u Nezavisnom društvu novinara Vojvodine gde je prvo radila kao novinar kulture, a potom je bila dugogodišnji urednik kulturne rubrike u nedeljniku „Nezavisni“. Bila je osnivač, idejni tvorac i predsednik Društva građana „Horizonti“ od 1993. godine. Pored osnovne delatnosti zalaganja za mir, na uspostavljanju prekinutih kulturnih veza na teritoriji Jugoslavije, kao jedna od delatnosti Društva, objavljena su i dva broja časopisa za komunikaciju kultura “Horizonti” u kojima je bila osnivač i glavni i odgovorni urednik. Bila je novinar nezavisnog nedeljnika “Bulevar” do 2002. godine, u kom je takođe pratila kulturnu scenu Vojvodine. Od osnivanja 2000. godine, prve tri godine postojanja RTV “Panonije” bila je zamenik glavnog i odgovornog urednika i bila zadužena za profilisanje programa ove regionalne televizije. Tokom te tri godine bila je urednik emisije iz kulture “Art box”. Bila je i pomoćnik glavnog i odgovornog urednika časopisa za savremenu kulturu Vojvodine “Nova misao” čiji je osnivač Izvršno veće AP Vojvodine. Uradila je više od sto intervjua sa najznačajnijim ličnostima iz kulturnog i društvenog života Srbije, regiona i sveta, a izbor njenih intervjua objavila je izdavačka kuća “Agora” 2010. godine pod nazivom “Ljudi od reči”. Knjiga teksova i intervjua “Bez prašine” objavljena je 2012. godine (NIP Dnevnik, Novi Sad). Dobitnica je Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost Zavoda za kulturu Vojvodine za 2011. godinu. Tokom svoje karijere, radila je i odnose s javnošću za pojedine organizacije, kampanje i manifestacije. Deset godina, od 1996. do 2006. godine bila je PR AMC “NS time”; sedam godina je bila PR Međunarodnog festivala proze “Prosefest” Kulturnog centra Novog Sada; dve i po godine, od 2014. do 2016. godine je bila savetnik za odnose s javnošču u timu za sprovođenje kampanje za dobijanje titule Novog Sada za “Evropska prestonica kulture 2021”, što se i ostvarilo u oktobru 2016. godine.
Ivan Fece Firči (Novi Sad, 1962) srpski i jugoslovenski je bubnjar i muzičar, najpoznatiji kao nekadašnji član domaćih rokenrol grupa: novosadske Lune i beogradske Ekatarine Velike. Detinjstvo i mladost Rođen je 10. septembra 1962. godine u Novom Sadu. Majka mu je bila novinarka, a otac tonski snimatelj na Radio Novom Sadu. Kada je imao pet godina, deda po ocu, i sam violinista, upisao ga je u Muzičku školu „Josip Slavenski“, odsek violina. Ipak, nakon kupovine prvih rokenrol ploča, u sedmom razredu je počeo da svira bubnjeve. Sredinom 80-ih bio je snimatelj, producent, te stalni, povremeni ili studijski muzičar na albumima i u postavama mnogih domaćih grupa: Džakarte, Aerodroma, Plavog Orkestra, Grive, Fita, Ruža... Godine 1986. je svirao na ploči Nevinost Laboratorije Zvuka, sa kojom je nastupao i pre toga. Naredne dve godine povremeno je svirao glem-rok repertoar sa bendom Zlatni Dijamanti u klubu „Kazbah“ novosadskog hotela Putnik. U toj grupi su bili još Bale, Čanak i basista Marinko Vukmanović Mare, koji je sa Baletom ranije svirao u drugoj postavi Pekinške Patke. Firči i Bale su se potom odselili u SAD: najpre u Los Anđeles, a potom u Njujork. Poslednjih godina živi u Novom Sadu gde se kroz svoj Think Tank Studio i dalje bavi muzikom, ali i razvojem brenda i firme Firchie Drums.
Vera Kopicl osnovala je i uređivala Međunarodni video festival žena autora VideoMedeja, autorka izložbe novosadskih slikarki Ogledalo anime. Suosnivačica je Saveza feminističkih organizacija „(Re)konekcija“ čiji programi su deo aplikacione knjige Novi Sad- Evropska prestonica kulture, a u okviru kojeg se realizuju projekti Digitalne platforme ŽeNSki muzej, likovni program i izdavačka delatnosti Multimedijalne plarforme ženske kulture, aktivizma i teorije K.A.T. Priredila je „Žensku čitanku“, monografiju o Milici Miletić Tomić, zbornik o umetnosti novih medija „VideoMedeja“. Autorka knjige „Metajezik iščašenog žanra/ song u postdramskom tekstu Milene Marković“; koautorka zbornika „Teorijski diskursi savremene ženske kulture“. Tekstove objavljivala u časopisima i publikacijama: Kultura, Profemina, Interkulturalnost, Art centrala, Knjiženstvo...
Zoran Hamović je rođen 25. novembra 1957. goidne u Beogradu. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu. Tokom profesionalne karijere u Institutu za strane jezike (Beograd), izdavačkim preduzećima “Rad“ i “Clio“ stekao je široka znanja u oblasti izdavaštva, menadžmenta, kulturne politike, obrazovne politike i medija. Sarađivao je sa obrazovnim programima i redakcijama za kulturu brojnih štampanih i elektronskih medija, uključujući i kulturnu redakciju Radio Televizije Srbije (1990). U periodu 2000. - 2015. lično je dobio niz domaćih i stranih priznanja za uređivačke i izdavačke poduhvate, uključujući nagradu Biblioteke grada Beograda za najboljeg izdavača 2003. godine, takođe i Beogradski sajam knjiga proglasio je „Clio“ za najboljeg izdavača 2003. i 2010. godine.
Vladimir Pištalo rođen je u Sarajevu 1960. godine. Završio je Pravni fakultet u Beogradu, a doktorirao na Univerzitetu Nju Hempšir u SAD na temi višestrukog identiteta srpskih iseljenika - srpskom, američkom i jugoslovenskom. Radi na Beker koledžu, u Vusteru, Masačusets, gde predaje svetsku i američku istoriju. Vladimir Pištalo je jedan od najznačajnijih savremenih srpskih pisaca. Njegova najpoznatija dela su romani „Tesla, portret među maskama“, „Milenijum u Beogradu“ i „Venecija“ i ona se prevode, ili su već prevedena, na desetak svetskih jezika
Miodrag Miško Dinulović, pozorišni reditelj i dramski pedagog, rođen je 24.01.1973. godine u Kruševcu. Diplomirao je pozorišnu režiju na Akademiji umetnosti u Beogradu u klasi profesora Branka Pleše 1999.godine, predstavom za decu i mlade TAJNA ČAROBNE MUZIKE, koja se još uvek izvodi na sceni Kruševačkog pozorišta. Ostvario je više od 70 samostalnih režija u pozorištima Srbije / Kraljevo, Niš, Kruševac, Kikinda, Vršac, Leskovac, Novi Pazar, Aleksinac, Jagodina, / kao i u inostranstvu / Gabrovo-Republika Bugarska/. Predstave u njegovoj režiji višestruko su nagrađivane na domaćim i inostranim pozorišnim festivalima / Internacionalni festival TIBA Beograd, Susreti profesionalnih pozorišta Srbije - Joakim Vujić, Susreti profesionalnih pozorišta Vojvodine, Festić Beograd, Pozorište Zvezdarište Beograd, Festival pozorišta za djecu Kotor,…./ Autor je i više nagrađivanih dramskih tekstova za decu i mlade, koji se sa uspehom izvode na pozorišnim scenama Srbije. U više navrata bio je selektor, predsednik ili član žirija republičkih pozorišnih festivala / DOPS, FEDRAS; FAPOR, Pozorište Zvezdarište, Mali Joakim, Festival Vršačka pozorišna jesen.../ U jednom mandatu obavaljao je dužnost predsednika Zajednice profesionalnih pozorišta Srbije / 2019-2020.godina/ Aktuelni je direktor i stalni reditelj Kraljevačkog pozorišta. Oženjen je glumicom Goricom Dinulović i ponosni tata jedne srednjoškolke - Vasilije. Profesionalni moto od koga više od dve decenije nije odustao glasi RAD JE SKRAĆENICA REČI RADOST!
Muharem Bazdulj (Travnik, 1977.) je pisac, novinar i prevodilac. Objavio desetak knjiga, među kojima su zbirke priča Druga knjiga i Čarolija te romani Sjetva soli i April na Vlašiću. Knjige su mu prevedene na engleski, nemački i poljski jezik, a priče uvrštene u prestižne svetske antologije kakve su Best European Fiction i The Wall in My Head. Radi kao novinar za nedeljnik Vreme, a kolumne redovno piše za sarajevsko Oslobođenje i beogradsku Politiku. Dobio nagradu za novinara godine u BiH 2013. godine te nagrade “Stanislav Staša Marinković“ i “Bogdan Tirnanić“ 2014. Preveo, između ostalog, sa engleskog jezika knjige Vilijama Batlera Jejtsa, Pola Ostera i Marka Tompsona. Živi u Beogradu.
Nenad Novak Stefanović (Beograd,1961), romansijer, publicista, novinar. Romani: Darovi mrtvih(1988), Prisustvo Boga (1990), Pijemont(1992), Doktor sluša sving (2009), Svetlarnik (2011), Ubistvo u kapetan Mišinoj(2016), Jedno ubistvo u Parijaršiji(2018) Hronike: Pokrštavanje petokrake (1994), Sneg u julu (1996), Jedan svet na Dunavu (1996), Odbrana Beograda (2000), Vodič kroz ljubavnu istoriju Beograda(2017) Putopis: Zemlja u koferu(2007), Muzeopisi (2018) Prevodi: Ein Volk an der Donau (Stiftung des privaten Rechts, Munchen, 1999), Homeland in a suticase (Universitu of Mary Press, Bismarck, North Dakota,
Aleksej Kišjuhas je sociolog iz Novog Sada. Docent na Odseku za sociologiju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu i redovni kolumnista dnevnog lista Danas od 2006. godine
Slavko Matić rodio se 12. 02. 1973. godine u Novom Sadu. Završio prvo osnovnu školu ''Prva vojvođanska brigada'' (Novo Naselje), pa Srednju ekonomsku, a potom i Višu školu za obrazovanje vaspitača, sve u Novom Sadu. Onda je završio Učiteljski fakultet u Somboru, tako što je povodom diplomskog ispita (Uloga vrtića u neposrednoj pripremi dece za polazak u školu sa osvrtom na inostrana iskustva), proveo šest meseci u Engleskoj. Uspeo je i da, na Univerzitetu umetnosti u Beogradu, stekne akademski naziv Magistar nauka u oblasti menadžmenta u kulturi. Zaposlen je u Pokrajinskom sekretarijatu za kulturu, na poslovima međuregionalne kulturne saradnje. Suosnivač i dugogodišnji direktor izdavačke kuće Tiski cvet iz Novog Sada, koja se bavi isključivo projektima iz domena vojvođanske kulture (preko 300 izdanja). Izvršni sekretar Društva za negovanje prijateljstva izmedju Novog Sada i Noriča. Osnivač, pevač, tekstopisac i polukompozitor u pankburaškom sastavu Zbogom Brus Li (od 1992. godine) sa kojim je, pored skoro 10 albuma, otpevao i odskakao stotine koncerata u zemlji, regionu i pravom inostranstvu. Ume da peva i u kazoo. Honorarno je sarađivao sa većim brojem novinskih i TV kuća kao novinar, voditelj i urednik u prilozima vezanim, isključivo, za kulturu i umetnost. Takođe, dugogodišnji je honorarni saradnik Turističke organizacije Vojvodine i fondacije BalkanKult. Napisao je zbirku pesama za decu pod nazivom Predškolske buntovničke pesme (Prometej, Novi Sad 2011), pesmaricu za nešto starije Iz izvora bliskih strasti (Asocijacija Kulturanova 2021) i fotomonografiju svog benda Zabranjenima ulaz besposlen (SKC, Novi Sad 2015). Govori engleski i mađarski jezik. Ima sina Relju, srednjoškolca.
Robert Čoban rođen je 27.07.1968. u Baču u Vojvodini, Republika Srbija. Srednju školu završio u Bačkoj Palanci, Pravni fakultet studirao u Novom Sadu. Od 1990. radi kao novinar - u početku kao novosadski dopisnik beogradskih "Večernjih novosti"; zagrebačke "Arene", sarajevskih "Naših dana". Sarađuje i u magazinima "Vreme" i "Stav". 1992. sa grupom studenata obnavlja izlaženje studentskog mesečnika "Index". Posle dva broja sledi smena celokupne redakcije i pokretanje "Nezavisnog index"-a koji će kasnije promeniti ime u "Svet" iz kojeg je nastala izdavačka kuća Color Press Grupa. Danas na čelu Color Press Grupe najvećeg izdavača magazina u regionu sa kompanijama u svih 6 republika - 84 magazina, 21 internet portal i preko 50 konferencija i festivala godišnje. U porfoliju kompanije nalaze se i brojni licencni naslovi: "The Economist", "Diplomacy & Commerce", "Hello!", "Brava Casa", "Gloria", "Story", "Grazia" i brojni drugi. Među konferencijama koje Color Press Grupa organizuje - nalaze se i: "Pro Femina", "Food Talk", "The Economist: Svet u...", "Digital", "Book Talk", "CSR Srbija", "Serbia Goes Green", "Teen Talk" i mnoge druge.
Marija Vrebalov Đorđević (Novi Sad, 1972) u svojoj 28.-oj godini doživljava saobraćajnu nesreću posle koje ostaje sa trajnim telesnim invaliditetom od 100%. Nakon dugotrajne rehabilitacije i borbe za život, 2003. godine biva angažovana od strane Media Development Loan Fund-a (MDLF) iz Njujorka na poslovima prevodioca. Kao nestranačko lice, 2004. godine postaje predsednica Resornog saveta za osobe sa invaliditetom Demokratske stranke u Novom Sadu. Svom angažovanju dodaje i rad u Fondu za razvoj AP Vojvodine od 2007. godine. Na izborima 2008. kao nestranačko lice imenovana je na funkciju Zamenice predsednika Skupštine grada Novog Sada kao prva osoba i žena sa invaliditetom sa mandatom od četiri godine, a potom je na izborima 2012. ponovo izabrana na istu funkciju do restruktuiranja gradske vlasti. Bila je odbornica u skupštinskom sazivu u još dva mandata (2012-2016 i 2016-2020). Za to vreme uzela je učešće u brojnim Komisijama i Savetima gradske Skupštine iz oblasti kulture, socijalne zaštite, a inicirala je i osnivanje Saveta u Skupštini grada Novog Sada za osobe sa invaliditetom. Bila je članica Tima za pristupačnost grada 2008-2012 i članica Tima za izradu, osmišljavanje, pisanje i sprovođenje Strategije pristupačnosti grada 2012- 2018, i članica Saveta za urbanizam, poslovni prostor i stambena pitanja. Sarađivala je kao konsultantkinja na projektima arhitektonske pristupačnosti Beogradskog keja, Bulevara Evrope, javnog toaleta u ulici Kralja Aleksandra, Ekološkog Centra ”Radulovački” u Sremskim Karlovcima i na mnogim drugim projektima. Kontinuirano, od 2009. godine učestvuje kroz politički angažman na izmenama postojećih i donošenju novih zakona u vezi sa invalidnošću i ljudskim pravima. Od marta 2018. je članica radne grupe za pristupačnost u Fondaciji “Novi Sad - Evropska Prestonica Kulture 2022”. Od 2003. godine do danas počinje sa konsultantskim radom u oblasti pristupačnog okruženja po principima ”Dizajn za sve” i Feng Shui-a nakon stečene diplome na njujorškom institutu za umetnost i dizajn. Tokom 2020. završava školu psihoanalize Psihoanalitičkog društva Srbije. Takođe, od oktobra 2020. primljena je na Cornell University i završila je E-STEM Education, professional development course, a prošle godine je završila i Network Climate Action: Scaling up your Impact. Osim BBC škole za antitrafiking, promociju jednakosti i nenasilne komunikacije, gde stiče diplomu 2005. godine, pohađala je i završila više neformalnih oblika obrazovanja, seminara, škola i treninga o političkom angažovanju. Na Alfiega Institutut za neformalno obrazovanje u saradnji sa međunarodnim udruženjem za promociju i razvoj kvantne medicine – Quanttes završila je 2021. godine osnovni nivo homeopatije. Međunarodni licencirani savetnik/konsultant za Šuslerove tkivne soli i Facial Analysis, jedina u Srbiji. Njena životna priča objavljena je u Centru “Živeti uspravno” u zborniku Životne priče žena sa invaliditetom u Vojvodini. Njena autobiografska knjiga “Svetlost tame” (privatno izdanje) objavljena je 2022. godine. Tečno govori engleski jezik. U braku je sa prof. dr Aleksandrom Đorđevićem i ima ćerku Dunju.
Vesna Farkaš rođena je u Somboru 1966. Svoja prva medijska iskustva sticala na legendarnom ''In radiju'' od 1997-2009.Na tom mediju radila mnoge autorske emisije,od kojih je njoj najdraža ''Kofein&Tein''. 2010 pocinje da radi na RTV Panoniji, gde je jedno vreme bila i zamenik gl. i odgovornog urednika. Za 7 godina provedenih na ovoj Tv stanici u atorskoj emisiji ''Ćaskanje'' ugostila je više od 400 veoma važnih i značajnih ''figura'' iz sveta umetnosti u njenom najširem obliku. Od 2017 ponovo se vraća svojoj ''prvoj ljubavi'', radiju i u nezavisnoj produkciji za Radio Novi Sad uređuje rubriku pod imenom ''Kultivator''.Pasionirana ljubiteljka pisane reči, umetnčke muzike i to starih majstora, ali joj ni elektronska muzika nije upošte mrska. Uvek se rado odaziva na sve manifestacije humanitarnog karaktera, nepopravljiva naivčina i neko ko zaista veruje u ljude.
Boris Mišić rođen je 06.05.1974. godine u Rijeci. Detinjstvo i deo mladosti proveo je u Pećima kod Bosanskog Grahova. Živi i stvara u Novom Sadu, gde je i diplomirao na Pravnom fakultetu. Obožava fantastiku, planine i ptice. Priče fantastike, naučne fantastike i horora su mu objavljivane u više domaćih i regionalnih zbirki i časopisa (Gvozdena kapija- zbirka priča o Golupcu, Čuvari zlatnog runa 2-zbirka priča o Zviždu i Homolju, V- fantastične priče iz ravnice, Nešto diše u mojoj torti, Omaja, Supernova, Maksim, itd.). Objavio je i tri samostalne zbirke priča: Vilu šatoricu, Nebeska zvona i Srce Dinare, sve tri u izdanju Presinga iz Mladenovca.
Mladen Milosavljević je rođen na Mladence 1982. godine u Smederevskoj Palanci. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Odeljenju za Etnologiju i antropologiju. Autor je nekoliko dokumentarnih i jednog igranog filma, Naprata (2013) Pisac je romana Kal juga (2018.), Jezava (2020), Večna kuća (2022), kao i poeme za decu Olalije (2021) Na portalu Kaldrma objavljuje tekstove o starom Beogradu. Vlasnik je izdavačke kuće Bedem. Živi i radi u Beogradu.
Milan Kovačević je autor spekulativne proze i žanrovske fikcije koji živi i radi u Novom Sadu. Pored dela na maternjem jeziku, piše kratku prozu i na engleskom jeziku. Žanrovski je orijentisan ka hororu, i sebe smatra piscem pesimističkog svetonazora. Kao glavne uzore navodi Tomasa Ligotija i Klajva Barkera. Redovan je dopisnik portala ‘Dotkom’ i urednik je stranice ‘Recenzije iz Pakla’ na kojoj objavljuje kritičke osvrte na filmove, knjige i stripove. Jedan je od urednika horor fanzina ‘’Crnoslovlje’’, koji se bavi promocijom horor ikonografije i stvaralaštva.
Prof. dr Dragoljub Perić (Smederevo, 3. 12. 1976) predaje Narodnu književnost (i srodnu grupu predmeta iz oblasti folkloristike) i Književnost za decu na Odseku za srpsku književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Bavi se poetikom usmene književnosti, sakupljanjem verbalnog folklora, književnošću za decu, epskom i horor fantastikom kao i metodikom nastave srpskog jezika i književnosti. Autor je četiri monografije (Tragom drevne priče, Novi Sad: Matica srpska, 2006, Teriomorfni junaci slovenske epike: Volh Vseslavjevič i Zmaj Ognjeni Vuk – komparativno tipološka analiza, Beograd: Beogradska knjiga, 2008, Poetika vremena usmenih epskih pesama, Novi Sad: Akademska knjiga, 2020. i Pramen magle polje pritisnuo. Neobični junaci srpske usmene epike, Novi Sad: Akademska knjiga, 2022), kao i preko stotinu naučnih radova. Učesnik je republičkog projekta Aspekti identiteta i njihovo oblikovanje u srpskoj književnosti (br. 178005). Član je Udruženja folklorista Srbije, upravnog odbora leksikografskog odeljenja Matice srpske, kao i član žirija za nagradu „Rade Obrenović“ (od 2019). Osvojene nagrade: »Prva knjiga Matice srpske« za 2005. i prva nagrada za kritiku na književnom konkursu »Andra Gavrilović« za 2008.
Nenad Šaponja je rođen 13. aprila 1964, godine u Novom Sadu, u kome i dalje, uprkos svemu, živi. Bavio se različitim poslovima – lekara, psihijatra, televizijskog autora, slobodnog kritičara i sekretara jednog društva pisaca, a 2002. je osnovao izdavačku kuću Agora, u Zrenjaninu, u kojoj je kao urednik i izdavač potpisao više od 200 naslova. Po tumačenju kritike, jedan je od najhermetičnijih savremenih srpskih pesnika. Dugogodišnji je stalni književni kritičar beogradske Politike (1996-2005), promoter postmoderne poetike na našim prostorima, kao i osobenog interpretativnog pristupa delu koji podrazumeva ''življenje'' književnosti. Od kada objavljuje savremenu srpsku prozu kao urednik, ne piše o istoj, jer smatra da se radi o nespojivim pozicijama urednik/kritičar. Piše poeziju, eseje i prozu. Oženjen je Dragoslavom, kardiologom, imaju dva sina, Stefana i Filipa.
Eržika Pap Reljin rođena 1967. godine u Titelu. Autorka je emisije Dokument na TV Vojvodine koja nas, kroz analizu različitih društvenih fenomena zasnovanu na različitosti mišljenja, nanovo podseća na misao Vuka Karadžića o tome da se um ne sme dati olako "pod arendu". Skreće pažnju na to da ako je suditi po deponijama koje su nam na ulazima u gradove, najlon kesama koje nam ,,krase“ drveće, kanalizaciji koja se ispušta direktno u Dunav, gde veoma laka srca prepuštamo ulici pse kada nam dosade, u zemlji gde je broj poginulih u saobraćajnim nesrećama daleko premašio broj poginulih u Nato bombardovanju, gde pojedini gradski kvartovi preko noći nestaju pod nerazjašnjenim okolnostima, gde broj zlostavljanih žena i dece iz godine u godinu raste, smatra da bi možda ispit za građansko ponašanje trebalo da uvedemo celoj Srbiji. Radila je i u zabavnoj, informativnoj i dokumentarnoj redakciji TV Vojvodine.
Vladan Bajčeta (Bosanska Krupa, 1985). Osnovnu školu i gimnaziju završio u Pljevljima. Diplomirao na grupi za srpsku i svetsku književnost Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, gde je završio master i doktorske akademske studije. Viši je naučni saradnik Instituta za književnost i umetnost u Beogradu na Odeljenju za istoriju srpske književne kritike i metakritike. Objavljene knjige: Borislav Mihajlović Mihiz: kritičar i pisac (2021); Non omnis moriar: o poeziji i smrti u opusu Vladana Desnice (2022).
Svetlana Gradinac, rođena u Somboru, diplomirala je na Filološkom fakultetu, grupa za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik. Radila je u kulturi i prosveti. U Dečjem kulturnom centru Beograd bila je urednik u redakciji Susreti i Radost Evrope, u Pravno- poslovnoj školi u Beogradu predavala je Srpski jezik i književnost i Retoriku, a sada radi u Školi EPA kao profesor Retorike i Kulture jezičkog izražavanja. Na Pravnom fakultetu Unverziteta Union 15 godina je predavala Retoriku i odnose s javnošću. Osnivač je republičkog takmičenja u besedništvu za učenike srednjih škola. Objavila je preko 50 članaka o teoriji, istoriji i praksi retorike i prikaza i recenzija raznih knjiga. Bavi se lekturom. Učenici i studenti Svetlane Gradinac osvajali su prve nagrade na takmičenjima u besedništvu. Organizator je, moderator i učesnik mnogih književnih susreta i voditelj brojnih seminara iz oblasti retorike i besedništva, javnog nastupa i govorne kulture. Profesorka Svetlana Gradinac nosilac je priznanja Najboljima za rad sa najmlađima i Ben Akibinog besedničkog venca za pedagoški rad u oblasti retorike. Osnivač je i član Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju Adligat. Živi u Zemunu i u Baošiću, opština Herceg Novi.
Vule Žurić rođen je u Sarajevu 1969. godine. Autor je sedam zbirki priča, deset romana, isto toliko radio-drama, dva filmska scenarija, jedne knjige za decu i crveno-bele polovine knjige o večitom derbiju. Preveo dve knjige sa engleskog i jednu sa italijanskog, a njegove priče su prevođene na desetak jezika. Dobitnik nekoliko književnih i jedne filmske nagrade. Piše kolumne, povremeno se bavi uređivanjem i priređivanjem knjiga i s vremena na vreme vodi književne programe. U Novom Sadu je služio vojsku. Živi u Pančevu.
Marko Krstić rođen je 1979. godine u Beogradu. Pisac i scenarista. Diplomirao je na katedri za Opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu. Direktor Zavoda za proučavanje kulturnog razvitka. Objavio je romane: Viktorija (Mono i manjana/Vulkan, 2011), koja je dobila nagradu „Branko Ćopić“ Srpske Akademije nauka i umetnosti (2012), i iste godine bila u užem izboru za NIN-ovu nagradu i nagradu „Danko Popović“ i Mundo libre (Laguna, 2019, 2020). Scenarista je dugometražnog igranog filma Off (2015) i scenarista kratkometražnog igranog filma Ispod kože (2010). Jedan od scenarista sitkoma Feliks (Firefly, 2021) rađene po istoimenom romanu Vladimira Kecmanovića (2021). Prozu je objavljivao u NIN-u, Priči, Trešu i Slijepom putniku (Rijeka, Hrvatska). Pisao je književnu kritiku za Danas i Politiku (Kulturni dodatak). Sa Vladislavom Tomanićem, priredio je knjigu kompozicija Duška Gojkovića Song’s book (Džez inicijativa Duško Gojković, 2018) Jedan je od autora knjige Novi kadrovi – skrajnute vrednosti srpskog filma (Clio, 2008), esej o filmovima Miće Popovića. Jedan od osnivača književne grupe P-70 (Proza na putu). Živi i radi u Beogradu na mestu direktora Zavoda za proučavanje kulturnog razvitka.
Goran Samardžić je rođen u Sarajevu, 1961. godine. Završio studij književnosti. Radio kao novinar, urednik, priređivač, promotor...Piše poeziju, prozu, književne prikaze... Suvlasnik je Izdavačke i knjižarske kuće Buybook. Bibliografija: Lutke, pjesme, Svjetlost, Sarajevo, 1990. Otkazano zbog kiše, pjesme i priče, Svetlost, Sarajevo, 1995. Između dva pisma, pjesme i priče, ABC Ljubljna, 1995. Sikamora, priče, Bosanka knjiga, Sarajevo, 1997. Šumski duh, roman, Profil, Zagreb, 2004. Laguna, Beograd, 2006. Beletrina, Ljubljana, 2007, Blesok, Skoplje, 2012. Itd... Ljudi koje su na krilima donijele guske, priče, Profil, Zagreb, 2007. Leteći Beograđanin, priče, Laguna, Beograd, 2009. Dekle na cesti, priče, Goga, Novo mesto, 2011. Zimski zagrljaji, priče, VBZ, Zagreb, Beograd, Sarajevo. 2015. Dobitnik je domaćih i regionalnih književnih nagrada za priču i roman, a njegova proza uvrštena je u antologiju „Best European Fiction 2011“. Bio u najužem izboru za nagrade u okruženju (Jutarnji list, Meša Selimović...) Zastupljen u antologijama i prevođen na strane jezike. Živi u Sarajevu.
Nebojša Bradić (Trstenik, 3. avgust 1956) srpski je pozorišni reditelj i bivši ministar kulture i informisanja u Vladi Republike Srbije. Biografija Rođen je 3. avgusta 1956. godine u Trsteniku. Otac mu je bio glumac i reditelj Momir Bradić. Diplomirao je pozorišnu i radio režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Od 1981. do 1996. radio je kao reditelj, umetnički direktor i upravnik Kruševačkog pozorišta. U sezoni 1996/97. godine bio je upravnik pozorišta Atelje 212. Od 1997. do 1999. upravnik je Narodnog pozorišta u Beogradu. Upravnik je i umetnički direktor Beogradskog dramskog pozorišta od decembra 2000. godine. Ministar kulture i informisanja u Vladi Republike Srbije od 7. jula 2008. Umetnički direktor Knjaževsko-srpskog teatra od 2011. godine. Od 20. jula 2015. godine do 15. jula 2019. godine je obavljao funkciju urednika Kulturno-umetničkog programa Radio-televizije Srbije. Režirao je više od 20 predstava u srpskim, bosanskim i grčkim teatrima, sa posebnim afinitetom za savremenu domaću literaturu i dramatizaciju (Prokleta avlija, Derviš i smrt, Zlatno runo, Koreni, Tvrđava, Poslednja plovidba). Režirao je opere i mjuzikle. Osnivač je Beogradskog festivala igre. Autor je drama Moj brat (Narodno pozorište Republike srpske) 2010. i Noć u kafani Titanik (Knjaževsko-srpski teatar) 2011. godine. Autor je brojnih eseja o pozorištu i literaturi. Profesor je glume na Akademiji lepih umetnosti u Beogradu. Predstave Nebojše Bradića igrane su u pozorištima bivših jugoslovenskih republika, u Italiji, Austriji, Mađarskoj, Engleskoj, SAD, Češkoj, Švajcarskoj, Ukrajini, Rusiji, Grčkoj, Albaniji, Turskoj. Na dužnost ministra kulture i informisanja stupio je 7. jula 2008. godine, ispred liste G17 plus, nakon izbora Vlade Srbije u Narodnoj skupštini Republike Srbije.
Đuro Radosavović – Pisac, kolumnista i copywriter. Rođen 24. marta 1986. Objavio romane Budva, bagra i blud(2011) i Crnogorski roman(2015). Piše za Politiku, Al Jazeera i Vijesti. Njegove priče prevođene su na engleski, ruski i francuski jezik. Radi u advertajzing agenciji New Moment Beograd.
Petar Janjatović je rođen 30. juna 1956. godine u Beogradu. Novinarstvom se zarazio još u gimnaziji kao saradnik emisije "Veče uz radio" Prvog programa Radio Beograda. Prvi tekst mu je objavljen 1976. godine u listu "Zdravo". Pisao je za novine i magazine: "Džuboks", "Start", "Politikin zabavnik", "Rock", "Duga", "NIN", "Vreme", "Reporter", "Super Tin", "XZ", "Politika", "Tages Zeitung", "Transition" i po omladinskoj štampi na prostoru bivše Jugoslavije. Pripremao je i vodio brojne muzičke radio i TV emisije. Bio je umetnički direktor poslednjeg Omladinskog festivala u Subotici 1990. godine. Budući da je početkom 1993. godine morao da ode sa II programa Radio Beograda, sa Draganom Kremerom je na radio stanicama: Politika, Zrenjanin i Pančevo, realizovao emisiju “Igra rock and roll treća Jugoslavija”. Od proleća 1997. do proleća 2002. godine radio je kao muzički urednik na RTV Pančevo. Bio je dopisnik časopisa “Billboard” sa područja Balkana, saradnik na radiju BBC i Radio Free Europe. Od marta 2003. godine je predstavnik izdavačke kuće Dallas Records za Srbiju. Od proleća 2006. do februara 2012. godine je na radiju B 92 sa Tomom Grujićem pripremao emisiju “Juboks” koja se bavila ex YU rock i pop scenom. Uredio je knjigu “Izgužvane misli (Dallas Records 2018.) Branka Golubovića pevača grupe Goblini. Kao i svaki bivši hipik, vozi bicikl (sve manje), a bavio se izradom nakita. Putuje. I priča umesto da piše.
Mirjana Đurđević (1956), doktorka tehničkih nauka. Profesorka Visoke građevinsko geodetske škole u Beogradu. Napisala seriju od sedam parodija na kriminalističke romane sa detektivkom Harijetom kao glavnom junakinjom: „Ubistvo u akademiji nauka“, Žagor, 2002, Agora, 2007; „Parking svetog Savatija“, Samizdat, 2003, Agora, 2008; „Deda Rankove riblje teorije“, Čigoja štampa, 2004, Laguna 2010 – nagrađena Ženskim perom za 2004; „Leš u fundusu“, Laguna 2012; „Jacuzzi u liftu“, Čigoja štampa, 2005; „Prvi drugi, treći čovek – srpske legende“, Agora, 2006, 2007; „Čim preživim ovaj roman“, Agora 2008, 2009. Takođe „Čas anatomije na Građevinskom fakultetu“, Viktor, 2001, non-fiction; romane „Treći sektor ili sama žena u tranziciji“, Žagor, 2001, Agora, 2006 i „Aždajin osmeh“, Čigoja štampa, 2004; istorijsku metafikcije „Čuvari svetinje“, Agora, 2007, 2008; „Kaja, Beograd i dobri Amerikanac“, Agora 2009, Laguna 2010, 2011. - regionalna nagrada „Meša Selimović“ za najbolji roman objavljen na prostoru Srbije, Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Crne gore u 2009. godini i „Bremasoni“, Laguna 2011, 2012. Živi i piše u Beogradu, Srbija.
Jovana Vojvodić rođena je 1997. godine u Subotici, gde je završila osnovnu školu i gimnaziju. Diplomirala je na Odseku za srpsku književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu 2020. godine. Na istom Odseku stekla je zvanje master filologa, a trenutno je na doktorskim studijama. Proučava srpsku književnost XIX i XX veka, posebno se baveći stvaralaštvom zanemarenih pisaca, arhivskom građom (rukopisi, prepiska), književnom periodikom. Objavljuje tekstove u književnim časopisima i naučnim publikacijama. Saradnik je Rukopisnog odeljenja Matice srpske.
Ilija Rajačić rođen je 1988. godine u Zrenjaninu. Po obrazovanju je profesor srpskog jezika i književnosti. Radio kao knjižar, organizator književnih večeri u kafe Beogradsko čitalište i nastavnik srpskog jezika i književnosti. Živi u Zrenjaninu.
Nataša Milić rođena je 1976. godine u Beogradu, gde živi i radi kao pravnik. Autorka zbirke priča „Zaustavljeni sat'“, koja je objavljena u izdanju kuće '“Poetikum'“ iz Kraljeva. Priče, uglavnom iz oblasti fantastike, objavljivala je u istrakonskim i refestikonskim zbirkama kratkih priča, časopisima ''UBIQ'', ''Marsonic'', ''Emitor'', ''ZNAK SAGITE'', kruševačkom časopisu ''Putevi kulture'', valjevskom časopisu ''Brankovina'', zatim u zbirkama ''Paralelni svetovi'' kluba ''Reč i glas'', zbirci priča o Zviždu i Homolju ''Čuvari zlatnog runa'', zborniku ''Crte i reze'', koji izdaje ''Resavska biblioteka'' iz Svilajnca, tematskim zbirkama priča Gorana Skrobonje, zbirkama ’’REGIA FANTASTICA’’, zbirci Festivala fantastične književnosti iz Pazina i u elektronskim časopisima. Godine 2018. osvojila sam prvu nagradu na konkursu banjalučke Specijalne biblioteke za kratku priču.
Nebojša Petković rođen je 1975. u Beogradu. Autor je trilogije iz žanra distopijske fantastike pod nazivom "Poslednji grad", koju čine romani: "Potraga" (2014), "Rat" (2015) i "Izdaja" (2016). U žanru noar fantastike napisao je zasebni roman "Čudnovati događaji u novogdišnjoj noći" (2018). Poslednji roman ”Čuvar grada” u žanru istorijske fikcije i fantastike izašao iz štampe za izdavačku kuću Strahor (2021). Pored romana piše i kratke priče a nekoliko na temu folklorne, epske fantastike i horora objavljeno mu je u zbornicima "Čuvari zlatnog runa I", "U vrzinom kolu" , "Kosingas – Neispričane priče" i “Nijanse zla”. Priča "Tragovi na koži" objavljena je u časopisu Književna fantastika (7/2021).
Dragan Jovićević doktorirao je teoriju filma i medija na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu iz oblasti filmskog žanra (2016), na istom fakultetu odbranio magistarski (2008). Diplomirao je i na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu (2001). Objavio je teorijske knjige o filmu Krugovi i kletve (2010), Izgubljeni svetovi srpskog filma fantastike (2014, s Jovanom Ristićem), Nacija, žanr (2021) u izdanju Filmskog centra Srbije, zatim roman Poslednja kap (2016, Admiral Books), te brojne kratke priče, eseje i teorijske radove. Urednik je kulture u nedeljniku NIN i novinar sa dugogodišnjim iskustvom. Bio je urednik kulture u Danasu i dokumentarnog programa TV Avala. Autor je nekoliko nagrađivanih scenarija, reklamnih spotova, kratkometražnih filmova i video radova. Osnivač je udruženja Grajfer (Greifer) koje producira različite audio-vizuelne sadržaje.