Dr Tijana Palkovljević Bugarski upravnik, istoričar umetnosti, muzejski savetnik Istoriju umetnosti diplomirala je na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1999. godine, a nakon toga nastavila magistarske i doktorske studije na istom fakultetu. Doktorirala je 2016. godine na Odseku za muzeologiju sa disertacijom Galerija Matice srpske – slika kulturnog identiteta posredstvom prezentacije umetničkih dela. U Galeriji Matice srpske zaposlena je od 2001. godine, prvo kao kustos za edukaciju i PR a od 2003. kao pomoćnik upravnika. Upravni odbor Matice srpske imenovao ju je 2010. godine za upravnika. Čitavu deceniju uspešno vodi ovu nacionalnu muzejsku ustanovu koju je smelo transformisala u aktivan i moderan muzej. Posvećena je razvijanju svestrane saradnje u kulturi, kako u međumuzejskoj saradnji nacionalnih institucija, tako i u povezivanju na međunarodnom planu. Kao rezultat ovog posvećenog rada nastale su brojne izložbe, edukativni programi, razmene i multidisciplinarna saradnja sa brojnim partnerima. Na istraživačkom polju bavi se proučavanjem nacionalne umetnosti i vizuelne kulture XX veka, pitanjima zaštite i promocije kulturnog nasleđa i razvojem inovativnih muzeoloških pristupa. Angažovana je na kreiranju programske i izdavačke delatnosti Galerije, razvoju međunarodne saradnje i pozicioniranju Galerije Matice srpske na nacionalnom i međunarodnom nivou. Objavljuje knjige, tekstove u katalozima i priloge u stručnim časopisima. Učestvuje u radu stručnih skupova i radionica u zemlji i inostranstvu vezanih za oblast muzejskog menadžmenta, marketinga i edukativnih programa. Gostujući je predavač na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu na Odseku za komparativnu književnost. Član je Odeljenja za likovnu umetnost Matice srpske, Upravnog odbora Matice srpske i Izvršnog odbora nacionalnog komiteta ICOM-a (International Committee of Museum). Aktivno učestvuje u radu Mreže evropskih muzejskih organizacija (NEMO) i Foruma slovenskih kultura. Od 2012. godine je nacionalni koordinator Evropske muzejske akademije (European Museum Academy). Predsednik je Upravnog odbora Fondacije „Novi Sad 2022 − Evropska prestonica kulture”, a od 2022. godine, predsednik je Komisije za izbor nacionalne prestonice kulture. Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja i nosilac ordena Viteza umetnosti i književnosti Ministarstva kulture Francuske.

Vera Kopicl osnovala je i uređivala Međunarodni video festival žena autora VideoMedeja, autorka izložbe novosadskih slikarki Ogledalo anime. Suosnivačica je Saveza feminističkih organizacija „(Re)konekcija“ čiji programi su deo aplikacione knjige Novi Sad- Evropska prestonica kulture, a u okviru kojeg se realizuju projekti Digitalne platforme ŽeNSki muzej, likovni program i izdavačka delatnosti Multimedijalne plarforme ženske kulture, aktivizma i teorije K.A.T. Priredila je „Žensku čitanku“, monografiju o Milici Miletić Tomić, zbornik o umetnosti novih medija „VideoMedeja“. Autorka knjige „Metajezik iščašenog žanra/ song u postdramskom tekstu Milene Marković“; koautorka zbornika „Teorijski diskursi savremene ženske kulture“. Tekstove objavljivala u časopisima i publikacijama: Kultura, Profemina, Interkulturalnost, Art centrala, Knjiženstvo...


Nikola Perišić je doktorand na Fakultetu političkih nauka u Beogradu, pre toga je na istom fakultetu diplomirao novinarstvo i komunikologiju, a masterirao politikologiju na modulu Izbori i izborne kampanje. Trenutno je zaposlen kao istraživač-pripravnik na Institutu za političke studije i izvršni direktor je Centra za društvena istraživanja, organizacije sa Fakulteta političkih nauka. U izdavačkoj kući Magnus obavlja posao glavnog PR koordinatora. Bio je učesnik na desetine različitih stručnih skupova na domaćem i međunarodnom nivou.

Zoran Hamović je rođen 25. novembra 1957. goidne u Beogradu. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu. Tokom profesionalne karijere u Institutu za strane jezike (Beograd), izdavačkim preduzećima “Rad“ i “Clio“ stekao je široka znanja u oblasti izdavaštva, menadžmenta, kulturne politike, obrazovne politike i medija. Sarađivao je sa obrazovnim programima i redakcijama za kulturu brojnih štampanih i elektronskih medija, uključujući i kulturnu redakciju Radio Televizije Srbije (1990). U periodu 2000. - 2015. lično je dobio niz domaćih i stranih priznanja za uređivačke i izdavačke poduhvate, uključujući nagradu Biblioteke grada Beograda za najboljeg izdavača 2003. godine, takođe i Beogradski sajam knjiga proglasio je „Clio“ za najboljeg izdavača 2003. i 2010. godine.

Jurica Pavičić je hrvatski romanopisac, scenarist, pisac kratkih priča i novinar. Literarni ugled stekao je svojim kratkim pričama, te trilerima i kriminalističkim romanima u kojima miješa socijalnu analizu s mračnom vizijom ljudske prirode i kompleksnim moralnim situacijama. Dobitnik je više književnih nagrada. Pavičić je u Splitu završio osnovnu i srednju školu. Diplomirao povijesti i komparativnu književnost na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu. Od 1990. radi kao filmski kritičar i kolumnist različitih novina (Slobodna Dalmacija, Vijenac, Zarez, Nedjeljna Dalmacija). Godine 1992. nagrađen nacionalnom nagradom za filmsku kritiku Vladimir Vuković. Od 1994. piše u različitim novinama tjednu kolumnu Vijesti iz Liliputa u kojoj secira društvo, politiku i kulturu ratne i poslijeratne Hrvatske. Za tekstove iz te serije 1996. dobiva nagradu nacionalnog novinarskog društva Marija Jurić Zagorka, 2002. nagradu za doprinos novinarstvu Veselko Tenžera, a 2007. nagradu Miljenko Smoje Slobodne Dalmacije. Godine 2000. Pavičić seli u Jutarnji list gdje kolumna Vijesti iz Liliputa i danas izlazi.

Muharem Bazdulj (Travnik, 1977.) je pisac, novinar i prevodilac. Objavio desetak knjiga, među kojima su zbirke priča Druga knjiga i Čarolija te romani Sjetva soli i April na Vlašiću. Knjige su mu prevedene na engleski, nemački i poljski jezik, a priče uvrštene u prestižne svetske antologije kakve su Best European Fiction i The Wall in My Head. Radi kao novinar za nedeljnik Vreme, a kolumne redovno piše za sarajevsko Oslobođenje i beogradsku Politiku. Dobio nagradu za novinara godine u BiH 2013. godine te nagrade “Stanislav Staša Marinković“ i “Bogdan Tirnanić“ 2014. Preveo, između ostalog, sa engleskog jezika knjige Vilijama Batlera Jejtsa, Pola Ostera i Marka Tompsona. Živi u Beogradu.

Mirko Štark je od leta 2008 izredni profesor na Akademiji za umetnost Univerze v Novem Sadu, na smeri Produkcija za avdiovizualne medije. Bil je organizator proizvodnje, Televizija Novi Sad, Srbija, 1976 – 1980; asistent producenta, Televizija Novi Sad, 1980 – 1985; producent, Televizija Novi Sad, 1985 – 1993; izvršni producent, Media Lab, reklamno podjetje, Novi Sad, 1994 –1999; direktor produkcije, Urbans, televizijska in video produkcija, Novi Sad, 2000 – 2003.

Nenad Novak Stefanović (Beograd,1961), romansijer, publicista, novinar. Romani: Darovi mrtvih(1988), Prisustvo Boga (1990), Pijemont(1992), Doktor sluša sving (2009), Svetlarnik (2011), Ubistvo u kapetan Mišinoj(2016), Jedno ubistvo u Parijaršiji(2018) Hronike: Pokrštavanje petokrake (1994), Sneg u julu (1996), Jedan svet na Dunavu (1996), Odbrana Beograda (2000), Vodič kroz ljubavnu istoriju Beograda(2017) Putopis: Zemlja u koferu(2007), Muzeopisi (2018) Prevodi: Ein Volk an der Donau (Stiftung des privaten Rechts, Munchen, 1999), Homeland in a suticase (Universitu of Mary Press, Bismarck, North Dakota).

Đorđe Matić (Zagreb, 1970) je pesnik, esejista, kritičar i prevodilac. Odrastao je u Zagrebu. Od 1991. živeo je prvo u Italiji, a potom u Holandiji, gde je studirao englesku i italijansku književnost u Amsterdamu.[1] Objavio je zbirke poezije „Lingua franca“ (Prosvjeta, Zagreb, 2013) i „Haarlem Nocturne“ (Uitgeverij In de Knipscheer, 2016, na holandskom), zatim knjigu eseja o muzici „Tajni život pjesama – hrvatska popularna muzika devedesetih“ (Antibarbarus , Zagreb, 2014) i „Tajne veze“ (hrvatsko izdanje: Sandorf, Zagreb; srpsko izdanje: Heliks, Smederevo, 2017), te zbirka eseja o srpskoj kulturi „Historija i savremenici“ (Prosvjeta, Zagreb, 2018). Godine 2020. objavljene su dve knjige njegovih eseja: na francuskom „Visages du silence – Lica tišine“ (Theatroom, Pariz) i na srpskom knjiga „Senke naših predaka: Otrgnuto od zaborava“ (Portalibris, Beograd). U februaru 2021. objavio je novu zbirku poezije „Drugi zvuk“ (Presing, Mladenovac, 2021). Urednik je i koautor „Leksikona JU mitologije ” (Rende, Beograd, 2004), i koautor (sa Merimom Ključo) trojezičnog muzičkog priručnika „Eastern European Folk Tunes” (Schott World Music, 2009). ). Priredio je nekoliko knjiga publicistike, kao i nekoliko knjiga iz oblasti istorijskih nauka. Autor je romana „Nioktuda s ljubavlju" (2021). Stalni je saradnik zagrebačkog časopisa Prosvjeta i portala Oko Radio-televizije Srbije. Član je Hrvatskog društva književnika i SKD Prosvjeta. Živi u Poreču. Oženjen je suprugom Elenom i ima ćerku Milicu..

Zlatko Crnogorac je izvršni producent ustanove kulture gradske opštine Stari grad – Parobrod, njen je kreativni direktor, jednako kao i manifestacije Filmstreet. Istovremeni je free lance koncertni i event producent poslednjih 15 godina u rasponu događaja od Bijelog Dugmeta na Hipodromu preko Rolingstonsa na Ušću i u Budvi do U2 u Zagrebu, kao i pregršt drugih i manjih lokalnih projekata i festivala. Kroz studijski projekat upoznavanja sa institutom EU prestonice kulture zvanično je poseto Esen, Turku, Talin, Gimaraeš, Košice, Marselj, Umeu, Plzen, Vroclav i Arhaus u aktuelnim godinama njihovih istoimenih titula. Autor je više studijskih filmova o EU prestonicama kulture emitovanih na N1, kao i stalni saradnik subotnjeg dodatka Danasa, Nedeljnika i Vremena na teme i iz oblasti istorije arhitekture i pop kulture. Više o njemu samom na www.zlatkocrnogorac.com

Dina Živojinović nakon diplomiranja na smeru Savremene Književnosti na Sorboni u Parizu i Komunikacija u Kaliforniji, karijeru je preusmerila na antiterorizam i bezbednost sticanjem Mastera u Eseksu, kako bi nastavila svoje usavršavanje na Diplomatskoj Akademiji u Ministarstvu Spoljnih Poslova Republike Srbije. Nakon tri godine rada na poziciji Atašea, odlučila je da se posveti očuvavanju porodične umetničke tradicije, kroz osnivanje Fondacije Velimira Bate Živojinovića, o kojoj će pričati na ovom panelu.

Vesna Farkaš rođena je u Somboru 1966. Svoja prva medijska iskustva sticala na legendarnom ''In radiju'' od 1997-2009.Na tom mediju radila mnoge autorske emisije,od kojih je njoj najdraža ''Kofein&Tein''. 2010 pocinje da radi na RTV Panoniji, gde je jedno vreme bila i zamenik gl. i odgovornog urednika. Za 7 godina provedenih na ovoj Tv stanici u atorskoj emisiji ''Ćaskanje'' ugostila je više od 400 veoma važnih i značajnih ''figura'' iz sveta umetnosti u njenom najširem obliku. Od 2017 ponovo se vraća svojoj ''prvoj ljubavi'', radiju i u nezavisnoj produkciji za Radio Novi Sad uređuje rubriku pod imenom ''Kultivator''.Pasionirana ljubiteljka pisane reči, umetnčke muzike i to starih majstora, ali joj ni elektronska muzika nije upošte mrska. Uvek se rado odaziva na sve manifestacije humanitarnog karaktera, nepopravljiva naivčina i neko ko zaista veruje u ljude.

Dejan Aleksić (Kraljevo, 1972) pesnik, dramski pisac, romanopisac i stvaralac književnih dela za decu. Diplomirao je na Odseku za srpsku književnost i jezik Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Objavio je jedanaest pesničkih zbirki, knjigu drama, jedan roman i preko dvadeset knjiga za decu. Dobitnik je brojnih značajnijih književnih nagrada za poeziju: „Vasko Popa”, „Meša Selimović”, Zmajeva nagrada Matice srpske, „Branko Miljković”, Nagrada SANU iz Fonda „Branko Ćopić”, „Miroslav Antić”, „Risto Ratković”, Prosvetina nagrada, Matićev šal, Brankova nagrada. Poezija Dejana Aleksića prevođena je na desetak evropskih jezika, a posebne knjige pesama objavljene su na španskom, poljskom, francuskom, slovenačkom i makedonskom. Za roman Petlja dodeljene su mu je nagrade „Miloš Crnjanski” i „Vladan Desnica”. Za dramu Vina i pingvina 2010. godine dodeljena mu je Pekićeva stipendija. Kao autor knjiga za decu zastupljen je u čitankama i obaveznoj lektiri za osnovnu školu. I u ovoj oblasti nagrađivan je važnim priznanjima: prvi je dobitnik nagrade „Dušan Radović”, dvostruki dobitnik nagrada „Politikin zabavnik” i „Neven”, nagrade Zmajevih dečjih igara za izuzetan doprinos literaturi za decu, nagrade Međunarodnog sajma knjiga u Beogradu, „Plavi čuperak”, „Zmajev štap”, „Gordana Brajović”, „Rade Obrenović”, Nagrade Grada Niša za književnost za decu, „Gomionica”, Zlatno Gašino pero, Dositejevo pero, Nagrade Radio Beograda, Zlatni ključić Smedereva, kao i međunarodnih priznanja „Mali princ”(dva puta) i White Raven. Radi kao glavni i odgovorni urednik Izdavačke delatnosti „Povelja”, u Narodnoj biblioteci „Stefan Prvovenčani” u Kraljevu.

Anja Grgić rođena je 1999. godine u Somboru, gde je završila osnovnu i srednju školu. Svoje obrazovanje nastavlja u Novom Sadu, gde 2018. godine upisuje Filozofski fakultet, smer Engleski jezik i književnost. Nakon diplomiranja, 2022. godine upisuje master studije Komunikologije, ali nastavlja da se bavi proučavanjem književnosti. Pored toga, upoznata je i sa svetom digitalnog marketinga, jer radi kao menadžer društvenih mreža za Amplitude Magazin.

Nataša Bundalo Mikić (1983) Književnica i bibliotekarka. Diplomirala je na Filozofskom fakultetu na Odseku za srpsku književnost i jezik, 2012. a položila stručni ispit iz bibliotekarstva 2022. godine. Piše poeziju, prozu, književnu kritiku, bavi se lekturom, priređivanjem kao i vođenjem književnih događaja. Poezija je objavljivana u zbornicima, časopisima i na internet portalima a prevođena na rusinski, rumunski, makedonski, ruski, italijanski, mađarski i slovački jezik. U Banatskom kulturnom centru iz Novog Miloševa su joj objavljene tri knjige: dve zbirke poezije: „Ginevrin šapat“ (2015) i „Kratki espreso sa gospodinom“ (2018) i roman „Lakovane bele cipele“ (2016). Roman je objavljen i u audio izdanju Saveza slepih i slabovidih Vojvodine. Zbirka poezije „Treći krug snova“ je objavljena u Brankovom kolu iz Sremskih Karlovaca za koju je dobila nagradu „Stražilovo“ (2019). „Godovi bliskosti“ je njena četvrta knjiga poezije objavljena u februaru 2022. Radila je u Društvu književnika Vojvodine i Gradskoj biblioteci u Novom Sadu. Zaposlena je u Biblioteci Matice srpske i sekretar je Društva novosadskih književnika.

mr Milana Kvas zvanje magistra istorije umetnosti stekla je na Odeljenju za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu (2008). Bavi se istraživanjem nacionalne istorije umetnosti XX veka u širem evropskom kontekstu. Profesionalnu karijeru započinje na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu (1999–2000), nastavlja je u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog kao kustos, a od 2017. kao upravnik muzeja. Autor je i koautor brojnih izložbi (Galerija Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu, Moderna galerija u Lazarevcu, Spomen-zbirka Pavla Beljanskog, Galerija slika „Sava Šumanović“ u Šidu, Kulturni centar Srbije u Parizu i dr). Objavila knjigu Sava Šumanović – slikar magijskog realizma. Učestvovala na naučnim skupovima, simpozijumima, tribinama i seminarima u zemlji i inostranstvu (1998–2022: Beograd, Novi Sad, Zagreb, Budimpešta, Roterdam) i u programu Tandem Cultural Capitals (Rijeka, Eš, Liuvarden, 2019). Član je Muzejskog društva Srbije i NK ICOM Srbija.

Rastko Lončar (Knin, 1993), trenutno na doktorskim studijama na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu, modul Jezik i književnost. Uređuje časopise Noema i SRP, sekretar Omladinskog odbora Matice srpske, urednik izdanja u sremskokarlovačkom „Brankovom kolu“ i banjalučkoj „Prosvjeti“ (edicija Atribut). Urednik portala „Kovači kulture“. Do 2021. godine učestvuje u organizovanju i realizivanju Novosadskog festivala knjige (NOFEK). Objavio dve knjige pesama: Nervi od volframa (2017) i Sumovrat (2020) u izdanju „Brankovog kola“, te antologiju zaboravljenih pesnika i nepoznatih pesama Endemi pod prašinom (2022). Živi i radi u Novom Sadu, kao profesor srpske književnosti u Gimnaziji „Jovan Jovanović Zmaj“.

Nenad Šaponja (1964, Novi Sad), pesnik, esejista, književni kritičar, čiji su stihovi prepoznatljivi u savremenoj srpskoj poeziji po stilskoj perfekciji, hermetičnosti i oštrim metafizičkim uvidima. U oblasti književne kritike promoviše postmodernu poetku i ideosinkretički interpretativni pristup književnim delima, koji podrazumeva življenje u književnosti.
Desetak godina je bio kritičar Politike, a 2002. godine osnovao je izdavačku kuću Agora, danas jednog od najistaknutijih srpskih izdavača, sa jedinstvenim mestom u ovom polju, zahvaljujući širokim interesovanjinjma i kvalitetnom izboru.
Knjige poezije: Đokonda (1990), Odrazi varke (1993), Očevidnost (1996), More (1998), Četiri poeme (2000, 2001), Slatka smrt (2012), Postoji li dodir tvoje duše? (2014), Izgledam, dakle nisam (2017), Silazim u tišinu tega bačene kocke (2019). Knjiga eseja i kritika: Bedeker sumnje (1997), Autobiografija čitanja (1999), Iskustvo pisanja, (2001, 2002), Psihologija gravitacije (2023).
Knjiga putopisa: A Brisel se dâ prehodati lako (2018, 2019, 2022). Poezija Nenada Šaponje je prevođena i na engleski, španski, italijanski, ruski, mađarski, francuski, makedonski, poljski, slovački, rumunski, albanski i azerbejxanski jezik.
Prevedene knjige: Postoji li dodir tvoje duše? – na makedonski; Slatka smrt – na rumunski, španski i slovački; Izgledam, dakle nisam – na slovački, španski i azerbejxanski; A Brisel se dâ prehodati lako, na engleski, makedonski i arapski jezik.

Sastavio je i nekoliko antologijskih izbora: Antologija savremene novosadske priče (2000), Antologija stare novosadske priče (2003), Prosvetina knjiga krimi priče (2003), Pavle Ugrinov (u ediciji Deset vekova srpske književnosti, 2013), Nova priča Novog Sada (2018), The New Story of Novi Sad (2022).

Nagrađen je „Brankovom nagradom” za knjigu Đokonda, „Prosvetinom nagradom” za knjigu Bedeker sumnje, nagradom „Miroslav Mika Antić“ za knjigu Izgledam, dakle nisam, nagradom „Moma Dimić“ za knjigu A Brisel se dâ prehodati lako i nagradom „Milan Bogdanović” za književnu kritiku.

Eržika Pap Reljin rođena 1967. godine u Titelu. Autorka je emisije Dokument na TV Vojvodine koja nas, kroz analizu različitih društvenih fenomena zasnovanu na različitosti mišljenja, nanovo podseća na misao Vuka Karadžića o tome da se um ne sme dati olako "pod arendu". Skreće pažnju na to da ako je suditi po deponijama koje su nam na ulazima u gradove, najlon kesama koje nam ,,krase“ drveće, kanalizaciji koja se ispušta direktno u Dunav, gde veoma laka srca prepuštamo ulici pse kada nam dosade, u zemlji gde je broj poginulih u saobraćajnim nesrećama daleko premašio broj poginulih u Nato bombardovanju, gde pojedini gradski kvartovi preko noći nestaju pod nerazjašnjenim okolnostima, gde broj zlostavljanih žena i dece iz godine u godinu raste, smatra da bi možda ispit za građansko ponašanje trebalo da uvedemo celoj Srbiji. Radila je i u zabavnoj, informativnoj i dokumentarnoj redakciji TV Vojvodine.

Vule Žurić rođen je u Sarajevu 1969. godine. Autor je sedam zbirki priča, deset romana, isto toliko radio-drama, dva filmska scenarija, jedne knjige za decu i crveno-bele polovine knjige o večitom derbiju. Preveo dve knjige sa engleskog i jednu sa italijanskog, a njegove priče su prevođene na desetak jezika. Dobitnik nekoliko književnih i jedne filmske nagrade. Piše kolumne, povremeno se bavi uređivanjem i priređivanjem knjiga i s vremena na vreme vodi književne programe. U Novom Sadu je služio vojsku. Živi u Pančevu.

Vladan Bajčeta (Bosanska Krupa, 1985). Osnovnu školu i gimnaziju završio u Pljevljima. Diplomirao na grupi za srpsku i svetsku književnost Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, gde je završio master i doktorske akademske studije. Viši je naučni saradnik Instituta za književnost i umetnost u Beogradu na Odeljenju za istoriju srpske književne kritike i metakritike. Objavljene knjige: Borislav Mihajlović Mihiz: kritičar i pisac (2021); Non omnis moriar: o poeziji i smrti u opusu Vladana Desnice (2022).

Goran Samardžić je rođen u Sarajevu, 1961. godine. Završio studij književnosti. Radio kao novinar, urednik, priređivač, promotor...Piše poeziju, prozu, književne prikaze... Suvlasnik je Izdavačke i knjižarske kuće Buybook. Bibliografija: Lutke, pjesme, Svjetlost, Sarajevo, 1990. Otkazano zbog kiše, pjesme i priče, Svetlost, Sarajevo, 1995. Između dva pisma, pjesme i priče, ABC Ljubljna, 1995. Sikamora, priče, Bosanka knjiga, Sarajevo, 1997. Šumski duh, roman, Profil, Zagreb, 2004. Laguna, Beograd, 2006. Beletrina, Ljubljana, 2007, Blesok, Skoplje, 2012. Itd... Ljudi koje su na krilima donijele guske, priče, Profil, Zagreb, 2007. Leteći Beograđanin, priče, Laguna, Beograd, 2009. Dekle na cesti, priče, Goga, Novo mesto, 2011. Zimski zagrljaji, priče, VBZ, Zagreb, Beograd, Sarajevo. 2015. Dobitnik je domaćih i regionalnih književnih nagrada za priču i roman, a njegova proza uvrštena je u antologiju „Best European Fiction 2011“. Bio u najužem izboru za nagrade u okruženju (Jutarnji list, Meša Selimović...) Zastupljen u antologijama i prevođen na strane jezike. Živi u Sarajevu.


Stefan Mihajlovski diplomirani je komunikolog i master dramski audio-vizuelni umetnik, Autor i voditelj emisije Naslovna strana u produkciji TV Banat iz Vršca; Autor kolumne Lice današnjice na srpskom i rumunskom jeziku • Kreator tribina na temu nasilja nad ženama, decom i marginalizovanim grupama • Pisac knjiga Lice današnjice: (Auto)biografija kolektivne (ne)svesti (2018), Ispod grla (2019), 14 dana karantina (2020) i Devojka za udaju (2021). Predstava 4 zida ili tragikomedija o karantinu, prema motivima romana 14 dana karantina, postavljena je u Pozorištu Bora Stanković iz Vranja, dok je za potrebe promocije knjige Lice današnjice sniman kratki dokumentarno-igrani film uz gostujuća imena poput koordinatorke Sigurne kuće Vesne Stanojević i psihološkinje Kristine Brajović Car; • Učesnik kampanje Biće bolje podržane od strane Kancelarije za ljudska i manjinska prava, učesnik projekta Mladi protiv mržnje Instituta za medije i različitosti, kao i GendeRize Me, nacionalnog treninga o seksualnom i rodnom identitetu Centra za razvoj zajednice LINK; • Druga nagrada za najbolji koncept buduće TV serije u regionu na Weekend Media Festivalu u Rovinju (rad pod mentorstvom Dragana Bjelogrlića i Vuka Ršumovića); • Član žirija za najbolju kvir priču koju dodeljuje magazin Optimist od 2020. godine do danas.


Aleksandar Crnogorac je rođen 1979. godine u Beču Austrija. Rano detinjstvo proveo je u Beogradu sve dok se sa trinaest godina njegova porodica nije preselila u Lugano (Švajcarska) gde je odrastao i nastavio školovanje. Diplomirao je političke nauke i međunarodne odnose na Univerzitetu Južne Kalifornije 2001. godine. Po povratku u Evropu nastavio je školovanje i magistrirao je političke nauke na King’s College u Londonu 2005. godine. Kasnije u Parizu brani drugi master iz fotonovinarstva na SPEOS institutu 2008. godine. Tokom svog profesionalnog životanAleksandar se posvetio komercijalnoj i dokumentarnoj fotografiji. Dugi niz godina živeo je u Francuskoj i Italiji, gde se uglavnom bavio modnom fotografijom. Godine 2017. vratio se u Srbiju s namerom da se u potpunosti posveti dokumentarnom radu. Zanima ga veza između ličnog identiteta i fizičkog sveta i često je ovu temu istraživao u svom radu. Takođe ga interesuju prava manjina (etničkih, verskih ili drugih) i način na koji ih šire društvo posmatra i tretira. Uveren je da se društveno angažovanim fotografskim projektima može doći do široke publike i upravo zbog toga je prethodne dve godine posvetio stvaranju projekta Trans Balkan. Nakon regionalne turneje izlozbe, finalni cilj ovog projekta je objavljivanje foto dokumentarne knjige, sto se konacno I ostvarilo u Maju 2021 kada je Sluzbeni glasnik izdao monografiju Trans Balkan. Aleksandar je objavljivao je i izlagao svoja dela u Srbiji, Francuskoj, Italiji, Norveškoj, Ujedinjenim Arapskim Emiratima, Rumuniji, Bugarskoj, Hrvatskoj, Bosoni I Hercegovini, Albaniji, Severnoj Makedoniji. Trenutno živi u Beogradu u Srbiji.

Gordana Draganić Nonin je diplomirani menadžer u medijima. Radi kao novinar-urednik u regionalnom nedeljniku „Novi magazin“ i saradnik je za unapređenje delatnosti ustanove kulture u Kulturnom centru Vojvodine “Miloš Crnjanski”. Rođena je 1963. godine u Novom Sadu i profesionalnu karijeru je počela kao organizacioni sekretar u Književnoj omladini Novog Sada gde je radila od 1986. do 1989. godine. Od 1989. godine radila je kao novinar u redakciji Programa 202 Radio Novog Sada, a zatim, od 1992. godine u Nezavisnom društvu novinara Vojvodine gde je prvo radila kao novinar kulture, a potom je bila dugogodišnji urednik kulturne rubrike. Bila je osnivač, idejni tvorac i predsednik Društva građana „Horizonti“ od 1993. godine. Pored osnovne delatnosti zalaganja za mir, na uspostavljanju prekinutih kulturnih veza na teritoriji Jugoslavije, kao jedna od delatnosti Društva, objavljena su i dva broja časopisa za komunikaciju kultura “Horizonti” u kojima je bila osnivač i glavni i odgovorni urednik. Bila je novinar nezavisnog nedeljnika “Bulevar” do 2002. godine, u kom je takođe pratila kulturnu scenu Vojvodine. Od osnivanja 2000. godine, prve tri godine postojanja RTV “Panonije” bila je zamenik glavnog i odgovornog urednika i bila zadužena za profilisanje programa ove regionalne televizije. Tokom te tri godine bila je urednik emisije iz kulture “Art box”. Bila je i pomoćnik glavnog i odgovornog urednika časopisa za savremenu kulturu Vojvodine “Nova misao” čiji je osnivač Izvršno veće AP Vojvodine. Od 2006. do 2022. bila je stalni saradnik dnevnog lista Danas kao novinarka kulturne rubrike, a poslednje četiri godine i Šef dopisništva tog lista u Novom Sadu. Član je Nezavisnog društva novinara Vojvodine (NDNV) i osnivač i član Nezavisnog uduženja novinara Srbije (NUNS), kao i IFJ-a – International Federation of Journalist. Uradila je više od sto intervjua sa najznačajnijim ličnostima iz kulturnog i društvenog života Srbije, regiona i sveta, a izbor njenih intervjua objavila je izdavačka kuća “Agora” 2010. godine pod nazivom “Ljudi od reči”. Knjiga teksova i intervjua “Bez prašine” objavljena je 2012. godine (NIP Dnevnik, Novi Sad). Dobitnica je Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost Zavoda za kulturu Vojvodine za 2011. godinu.

Ljiljana Habjanović Đurović rođena je 1953. u Kruševcu. Diplomirala na Ekonomskom fakultetu u Beogradu. 2003. osnovala je Izdavačku kuću „Globosino Aleksandrija“, gde je glavna urednica. Autorka je 14 romana i tri knjige za decu. Priredila je 5 antologija duhovne poezije. Svoje romane prodala je u tiražu od preko 1.000.0000 (milion) primeraka. Već dve decenije je najčitaniji srpski pisac. 42 njene knjige objavljene su u prevodu na 16 jezika (češki, makedonski, grčki, bugarski, rumunski, hrvatski, mađarski, nemački, francuski, beloruski, ruski, ukrajinski, gruzijski, engleski, albanski, italijanski). Dobitnica je: dva najviša odlikovanja Srpske pravoslavne crkve – Ordena Svetog Save i Ordena Despota Stefana, Vukove nagrade, nagrade „Simo Matavulj“ Udruženja književnika Srbije, Zlatnog beočuga, Vidovdanske nagrade grada Kruševca i još 23 književne nagrade i priznanja u Srbiji, Crnoj Gori i Bosni i Hercegovini. U inostranstvu, dobitnica je: glavne nagrade „Zlatni vitez“ na Drugom literarnom forumu pisaca slovenskih zemalja, visokog priznanja Ruske pravoslavne crkve i foruma „Pravoslavna Rusija“, medalje crkve Santa Croce u Firenci. Jedini je književnik (od 1973. godine, od kada se prave liste čitanosti) čije su knjige bile pet puta najčitanije u bibliotekama Srbije. Udata je i majka jednog sina. Jedini je književnik (od 1973. godine, od kada se prave liste čitanosti) čije su knjige bile pet puta najčitanije u bibliotekama Srbije. Autorka sam 11 knjiga za decu, od kojih su neke prevedene na ruski, rumunski i holanddki jezik. Takođe, i kao izdavać objavljujem knjige za decu.

Tamara Grujić rođena je u Kikindi. Diplomirala je, magistrirala i doktorirala na Filozofskom fakultetu, Univerziteta u Novom Sadu, na Odseku za srpsku književnost i jezik. Od 2000. do 2007. godine, radila je kao profesor srpskog jezika i književnosti u Ekonomskotrgovinskoj školi u Kikindi. Od 2007. godine, u zvanju predavača, a od 2010. godine, u zvanju profesora strukovnih studija, radi u Visokoj školi strukovnih studija za obrazovanje vaspitača u Kikindi. Njena naučna interesovanja usmerena su ka proučavanju poetike i kritičke recepcije književnosti za decu, te međuodnosa književnosti za decu, tradicionalne kulture i usmene književnosti. Objavljuje radove u književnoj periodici i učestvuje na naučnim konferencijama u zemlji i inostranstvu. Od 2010. godine urednica je časopisa Zbornik VŠSSOV, u izdanju Visoke škole strukovnih studija za obrazovanje vaspitača u Kikindi. Od 2020. godine član je Uređivačkog odbora časopisa Detinjstvo Međunarodnog centra književnosti za decu Zmajeve dečje igre u Novom Sadu