Dragan Traparić

Zvanje magistra istorije umetnosti stekla je na Odeljenju za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu (2008). Bavi se istraživanjem nacionalne istorije umetnosti XX veka u širem evropskom kontekstu. Profesionalnu karijeru započinje na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu (1999–2000), nastavlja je u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog kao kustos, a od 2017. kao upravnik muzeja. Autor je i koautor brojnih izložbi (Galerija Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu, Moderna galerija u Lazarevcu, Spomen-zbirka Pavla Beljanskog, Galerija slika „Sava Šumanović“ u Šidu, Kulturni centar Srbije u Parizu i dr). Objavila knjigu Sava Šumanović – slikar magijskog realizma. Učestvovala na naučnim skupovima, simpozijumima, tribinama i seminarima u zemlji i inostranstvu (1998–2022: Beograd, Novi Sad, Zagreb, Budimpešta, Roterdam) i u programu Tandem Cultural Capitals (Rijeka, Eš, Liuvarden, 2019). Član je Muzejskog društva Srbije i NK ICOM Srbija.

Upravnik, istoričar umetnosti, muzejski savetnik Istoriju umetnosti diplomirala je na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1999. godine, a nakon toga nastavila magistarske i doktorske studije na istom fakultetu. Doktorirala je 2016. godine na Odseku za muzeologiju sa disertacijom Galerija Matice srpske – slika kulturnog identiteta posredstvom prezentacije umetničkih dela. U Galeriji Matice srpske zaposlena je od 2001. godine, prvo kao kustos za edukaciju i PR a od 2003. kao pomoćnik upravnika. Upravni odbor Matice srpske imenovao ju je 2010. godine za upravnika. Čitavu deceniju uspešno vodi ovu nacionalnu muzejsku ustanovu koju je smelo transformisala u aktivan i moderan muzej. Posvećena je razvijanju svestrane saradnje u kulturi, kako u međumuzejskoj saradnji nacionalnih institucija, tako i u povezivanju na međunarodnom planu. Kao rezultat ovog posvećenog rada nastale su brojne izložbe, edukativni programi, razmene i multidisciplinarna saradnja sa brojnim partnerima. Na istraživačkom polju bavi se proučavanjem nacionalne umetnosti i vizuelne kulture XX veka, pitanjima zaštite i promocije kulturnog nasleđa i razvojem inovativnih muzeoloških pristupa. Angažovana je na kreiranju programske i izdavačke delatnosti Galerije, razvoju međunarodne saradnje i pozicioniranju Galerije Matice srpske na nacionalnom i međunarodnom nivou. Objavljuje knjige, tekstove u katalozima i priloge u stručnim časopisima. Učestvuje u radu stručnih skupova i radionica u zemlji i inostranstvu vezanih za oblast muzejskog menadžmenta, marketinga i edukativnih programa. Gostujući je predavač na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu na Odseku za komparativnu književnost. Član je Odeljenja za likovnu umetnost Matice srpske, Upravnog odbora Matice srpske i Izvršnog odbora nacionalnog komiteta ICOM-a (International Committee of Museum). Aktivno učestvuje u radu Mreže evropskih muzejskih organizacija (NEMO) i Foruma slovenskih kultura. Od 2012. godine je nacionalni koordinator Evropske muzejske akademije (European Museum Academy). Predsednik je Upravnog odbora Fondacije „Novi Sad 2022 − Evropska prestonica kulture”, a od 2022. godine, predsednik je Komisije za izbor nacionalne prestonice kulture. Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja i nosilac ordena Viteza umetnosti i književnosti Ministarstva kulture Francuske.

Rođen je 18. marta 1988. Diplomirao je italijanski i srpski jezik na Filološkom fakultetu Univerziteta u Banjaluci. Osnivač je izdavačke kuće Imprimatur. Do sada je objavio zbirku putopisa „Hadžiluk plemenitom snu” i preveo s italijanskog jezika romane „Zakonik čovjeka od dima” Alda Palaceskija, „Privremena savršenstva”, „Mjera vremena”, „Penelopina disciplina“ i „Razumne sumnje“ Đanrika Karofilja, te knjigu “Pokušaji obeshrabrenja (da se preda pisanju)” Erija de Luke.

Rođen je 25. novembra 1957. godine u Beogradu. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu. Tokom profesionalne karijere u Institutu za strane jezike (Beograd), izdavačkim preduzećima “Rad“ i “Clio“ stekao je široka znanja u oblasti izdavaštva, menadžmenta, kulturne politike, obrazovne politike i medija. Sarađivao je sa obrazovnim programima i redakcijama za kulturu brojnih štampanih i elektronskih medija, uključujući i kulturnu redakciju Radio Televizije Srbije (1990). U periodu 2000. - 2015. lično je dobio niz domaćih i stranih priznanja za uređivačke i izdavačke poduhvate, uključujući nagradu Biblioteke grada Beograda za najboljeg izdavača 2003. godine, takođe i Beogradski sajam knjiga proglasio je „Clio“ za najboljeg izdavača 2003. i 2010. godine.

(1964, Novi Sad), pesnik, esejista, književni kritičar, čiji su stihovi prepoznatljivi u savremenoj srpskoj poeziji po stilskoj perfekciji, hermetičnosti i oštrim metafizičkim uvidima. U oblasti književne kritike promoviše postmodernu poetku i ideosinkretički interpretativni pristup književnim delima, koji podrazumeva življenje u književnosti. 

Desetak godina je bio kritičar Politike, a 2002. godine osnovao je izdavačku kuću Agora, danas jednog od najistaknutijih srpskih izdavača, sa jedinstvenim mestom u ovom polju, zahvaljujući širokim interesovanjinjma i kvalitetnom izboru. 

Knjige poezije: Đokonda (1990), Odrazi varke (1993), Očevidnost (1996), More (1998), Četiri poeme (2000, 2001), Slatka smrt (2012), Postoji li dodir tvoje duše? (2014), Izgledam, dakle nisam (2017), Silazim u tišinu tega bačene kocke (2019), Psihologija gravitacije (2023, 2024) i Srećna voda (2024).

Knjiga eseja i kritika: Bedeker sumnje (1997), Autobiografija čitanja (1999), Iskustvo pisanja, (2001, 2002). 

Knjiga putopisa: A Brisel se da prehodati lako (2018, 2019, 2022).

Poezija Nenada Šaponje je prevođena i na engleski, španski, italijanski, mađarski, ruski, francuski, makedonski, slovenački, poljski, slovački, rumunski, albanski i azerbejdžanski jezik.

Prevedene knjige: Postoji li dodir tvoje duše? - na makedonski; Slatka smrt - na rumunski, španski i slovački; Izgledam, dakle nisam - na slovački, španski, engleski, azerbejdžanski i malajalam; A Brisel se dâ prehodati lako, na engleski, makedonski i arapski jezik; Psihologija gravitacije na poljski, engleski, makedonski i slovački.

Sastavio je i nekoliko antologijskih izbora: Antologija savremene novosadske priče (2000), Antologija stare novosadske priče (2003), Prosvetina knjiga krimi priče (2003), Pavle Ugrinov (u ediciji Deset vekova srpske književnosti, 2013), Nova priča Novog Sada (2018), The New Story of Novi Sad (2022).  

Nagrađen je „Brankovom nagradom” za knjigu Đokonda, „Prosvetinom nagradom” za knjigu Bedeker sumnje, nagradom „Miroslav Mika Antić“ za knjigu Izgledam, dakle nisam, nagradom „Moma Dimić“ za knjigu A Brisel se da prehodati lako i nagradom „Milan Bogdanoviñ” za književnu kritiku. Dobitnik je Novembarske povelje Grada Novog Sada (2023) i Godišnje nagrade grada Zrenjanina (2011) za doprinos u kulturi.

Knjiga Psihologija gravitacije dobila je književne nagrade „Laza Kostić“, „Teodor Pavlović“, „Stevan Pešić“ i „Kočićevo pero“, a bila je i u najužem izbora za nagrade „Meša Selimović“ „Zlatni suncokret“, „Dušan Vasiljev“, kao i „Zmajevu nagradu“.

Rođen je 27.07.1968. u Baču u Vojvodini, Republika Srbija. Srednju školu završio u Bačkoj Palanci, Pravni fakultet studirao u Novom Sadu. Od 1990. radi kao novinar - u početku kao novosadski dopisnik beogradskih "Večernjih novosti"; zagrebačke "Arene", sarajevskih "Naših dana". Sarađuje i u magazinima "Vreme" i "Stav". 1992. sa grupom studenata obnavlja izlaženje studentskog mesečnika "Index". Posle dva broja sledi smena celokupne redakcije i pokretanje "Nezavisnog index"-a koji će kasnije promeniti ime u "Svet" iz kojeg je nastala izdavačka kuća Color Press Grupa. Danas na čelu Color Press Grupe najvećeg izdavača magazina u regionu sa kompanijama u svih 6 republika - 84 magazina, 21 internet portal i preko 50 konferencija i festivala godišnje. U porfoliju kompanije nalaze se i brojni licencni naslovi: "The Economist", "Diplomacy & Commerce", "Hello!", "Brava Casa", "Gloria", "Story", "Grazia" i brojni drugi. Među konferencijama koje Color Press Grupa organizuje - nalaze se i: "Pro Femina", "Food Talk", "The Economist: Svet u...", "Digital", "Book Talk", "CSR Srbija", "Serbia Goes Green", "Teen Talk" i mnoge druge.

Bora Babić

Redovni profesor na Odseku za filozofiju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Držao gostujuća predavanja i seminare po pozivu u Austriji (Beč), Nemačkoj (Vajmar), Belgiji (Luven), Češkoj (Prag), Mađarskoj (Budimpešta), Rumuniji (Temišvar), Grčkoj (Atina), Sloveniji (Ljubljana), Švedskoj (Upsala). Do sada objavio 11 monografija, za koje je pet puta nagrađivan: Humanost stranog čoveka, IKZS, Sr. Karlovci/Novi Sad 2011. (knjiga dobila nagradu „NIKOLA MILOŠEVIĆ“ za 2011). Unutrašnje inostranstvo. Filozofska refleksija romantizma, IKZS, Sr. Karlovci/Novi Sad 2013. (nagrada „STEVAN PEŠIĆ“ za 2013. i Nagrada DKV za KNjIGU GODINE 2013.), Pojave odsutnog. Prilozi savremenoj estetici, IKZS, Sr. Karlovci/Novi Sad 2016. (Nagrada ”SRETEN MARIĆ“ za esejistiku), Jednakost nejednakog. Fenomenologija i rane avangarde IKZS, Sr. Karlovci/Novi Sad 2018. (Povelja ”RADOMIR KONSTANTINOVIĆ“).

Vladislava Gordić Petković je redovna profesorka na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Oblasti njenog naučnog istraživanja su savremena engleska i američka književnost, Šekspirovo stvaralaštvo i digitalne tehnologije u književnosti i obrazovanju. Bavi se istorijom i teorijom književnosti, komparativnim izučavanjem srpske i stranih književnosti, piše književnu kritiku i prevodi sa engleskog. 

Objavila je monografije Sintaksa tišine: poetika Rejmonda Karvera (1995) i Hemingvej: poetika kratke priče(2000), zbirke naučnih studija Korespondencija: tokovi i likovi postmoderne proze (2000), Na ženskom kontinentu (2007) i Mistika i mehanika (2010). Eseji, književne kritike i kolumne sabrani su u knjigama Virtuelna književnost (2004), Virtuelna književnost 2 (2007), Književnost i svakodnevica (2007) i Formatiranje (2009). Zbirku članaka Književnost s praga veka: ogledi (i) iz anglofone književnosti objavila je u koautorstvu s Ivanom Đurić Paunović (2019) a sa Mladenom Jakovljevićem studiju Književni um i područja fantastike (2023).          

Dobitnica je plakete „Kapetan Miša Anastasijević“ za projekte prevodilaštva, književnosti i kulture‚ i nagrade BEFEM-a za doprinos ženskoj književnosti i regionalnom povezivanju.

Priredila je antologije Novosadska ženska proza: od ispovesti do putopisa (2020) i Regiona: antologija regionalne ženske književnosti (2022). Urednica je tri zbornika sa projekta Žanrovska ukrštanja i više tematskih blokova u domaćim i stranim naučnim časopisima. 

Profesorka književnosti i urednica izdavačke delatnosti Sterijinog pozorja. Rođena je u Novom Sadu gde je završila osnovnu školu i gimnaziju. Diplomirala je, magistrirala i doktorirala na Filozofskom fakultetu, na katedri za srpsku književnost i jezik. Autorka je studija i ogleda iz sledećih naučnih oblasti: književnost dvadesetog veka, postmoderna, književnost Holokausta, teatrologija, istorija pozorišta, metodika nastave. Objavila je knjigu Zlo se ne guši ćutanjem (jevrejski arhetip u prozi Aleksandra Tišme).

(Novi Sad, 1966), pesnik, romansijer, pripovedač, esejista. Romani: Svadbeni marš (1997), Mrtva priroda sa satom (2000), Madonin nakit (2003), Adamova jabučica (2005), Turnir grbavaca (2007). Za roman Svadbeni marš Blašković je dobio Nagradu Društva književnika Vojvodine za knjigu godine, za roman Madonin nakit dobio je Nagradu Fonda „Borislav Pekić“, za roman Adamova jabučica dobio je Nagradu SANU iz Fonda „Branko Ćopić“ za najbolju knjigu godine, a za roman Turnir grbavaca dobio je Nagradu „Stevan Sremac“ za proznu knjigu godine. Blaškovićev roman Madonin nakit izabran je među deset najboljih srpskih romana napisanih posle pada Berlinskog zida koji su sastavni deo antologijske edicije „Sto slovenskih romana“. Knjiga priča: Priča o malaksalosti (2010). Knjiga poetske proze: Imenjak (1994). Knjige pesama: Gledaš (1986), Zlatno doba (1987), Crvene brigade (1989), Ritam-mašina (1991), Životi bacača kocke (1997), Jutarnja daljina (2002), Žene pisaca (2006). Knjiga eseja: Kraj citata (2007). Proza i poezija Lasla Blaškovića prevedeni su na engleski, francuski, nemački, mađarski, poljski, rumunski, slovački, ukrajinski, makedonski, bugarski i slovenački jezik. U izdanju Arhipelaga objavljena je Blaškovićeva knjiga priča Priča o malaksalosti (2010). Živi u Novom Sadu.

Profesor svetske književnosti sa teorijom književnosti na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bio je gostujući profesor i istraživač na više univerziteta (Regenzburg, Zagreb, Beč, Inzbruk, Toronto), predavanja i seminare po pozivu držao je na univerzitetima u Bambergu, Gisenu, Pragu, Brnu i UPF Barselona. Autor je mnogobrojnih radova, prevoda i više knjiga, uključujući studije Srpska putopisna kultura 1914-1940 (2011), Atmosfera kraja: istorija i savremenost u srpskoj prozi od Anrića do danas (2024). Urednik je (sa Nemanjom Milenkovićem) programske knjige Novi Sad: evropska prestonica kulture (2021).

(1987), književni istoričar, docent na Odseku za srpsku književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, na kojem je završio i osnovne, master i doktorske studije. Objavio knjige: Čegrst i kamašne: eseji o delu Slobodana Selenića (2014), Jašin osmejak: smeh u pripovetkama Jakova Ignjatovića (2015), Lik stranca u srpskom romanu 19. veka (2018), Ulica Milutina Milankovića (2019), te zbirke poezije Mesečar (2008) i Svetlomračja (2011). Priredio za štampu knjige Stevana V. Popovića, Aleksandra Tišme, Milovana Glišića, Skendera Kulenovića i Laze Kostića. Autor više desetina naučnih i stručnih radova. Primarna polja interesovanja: srpska književnost 19. i 20. veka, imagologija, istorija privatnog života, istoriosofija.   

Tihomir rajčić

Prozni pisac, novinar i scenarist, rođen 1965. u Splitu gdje i sad živi. Kao filmski kritičar i kolumnist od 2000. radi za zagrebački Jutarnji list. Kao pisac debitirao 1997. ratnim trilerom „Ovce od gipsa“ prema kojem je snimljen film “Svjedoci“ Vinka Brešana. Objavio deset romana i dvije zbirke pripovedaka. Scenarist je TV serije „Patrola na cesti“ (2015) u režiji Zvonimira Jurića nastale prema njegovom proznom predlošku.

Roman „Crvena voda“ objavljen 2017. nagrađen je 2021, francuskom nagradom Le Points za najbolji europski krimić te godine. Isti roman dobio je i nagradu Grand prix de la litterature criminele za najbolji krimić preveden na francuski. „Crvena voda“ prevedena je na deset jezika. Roman je doživio i pozorišnu adaptaciju koja je bila u programu Sterijinog pozorja.

Pavičićev najnoviji roman- „Žigice“- objavljen je 2024.

Rođen je 1971. godine. Odrastao je u Subotici. Autor je romana Crne cipele (2005), Kičma noći (2010), Iver (2015) i Polje meduza (2023). Od početka devedesetih, objavio je pedesetak pripovedaka u časopisima i antologijama, od kojih su neke sakupljene u zbirci Priče misterije i magije (2017). Autor je krimića za decu Kako sam postao detektiv(2019). Sa engleskog je preveo, između ostalog, tri naslova Džonatana Litema – Sva siročad Bruklina, Ne voliš me još i Tvrđava samoće. Živi i radi u Beogradu. Dobitnik je nagrade „Stanislav Lem“ za fantastiku u književnosti.

(1956), autorka je petnaest romana i koautorka još dva, objavljenih u više izdanja. Piše i priče, eseje, kolumne… Prevođena na egleski, ruski i slovenački jezik. Njen roman Kaja, Beograd i dobri Amerikanac osvojio je regionalnu nagradu „Meša Selimović“ za najbolji roman objavljen na prostoru Srbije, Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Crne Gore u 2009. godini. Živi i piše u Beogradu.

Rođena 1967. godine u Titelu. Autorka je emisije Dokument na TV Vojvodine koja nas, kroz analizu različitih društvenih fenomena zasnovanu na različitosti mišljenja, nanovo podseća na misao Vuka Karadžića o tome da se um ne sme dati olako "pod arendu". Skreće pažnju na to da ako je suditi po deponijama koje su nam na ulazima u gradove, najlon kesama koje nam ,,krase“ drveće, kanalizaciji koja se ispušta direktno u Dunav, gde veoma laka srca prepuštamo ulici pse kada nam dosade, u zemlji gde je broj poginulih u saobraćajnim nesrećama daleko premašio broj poginulih u Nato bombardovanju, gde pojedini gradski kvartovi preko noći nestaju pod nerazjašnjenim okolnostima, gde broj zlostavljanih žena i dece iz godine u godinu raste, smatra da bi možda ispit za građansko ponašanje trebalo da uvedemo celoj Srbiji. Radila je i u zabavnoj, informativnoj i dokumentarnoj redakciji TV Vojvodine.

Gordana Draganić Nonin je diplomirani menadžer u medijima. Radi kao novinar-urednik u regionalnom nedeljniku „Novi magazin“ i saradnik je za unapređenje delatnosti ustanove kulture u Kulturnom centru Vojvodine “Miloš Crnjanski”. Rođena je 1963. godine u Novom Sadu i profesionalnu karijeru je počela kao organizacioni sekretar u Književnoj omladini Novog Sada gde je radila od 1986. do 1989. godine. Od 1989. godine radila je kao novinar u redakciji Programa 202 Radio Novog Sada, a zatim, od 1992. godine u Nezavisnom društvu novinara Vojvodine gde je prvo radila kao novinar kulture, a potom je bila dugogodišnji urednik kulturne rubrike u vojvođanskom građanskom listu “Nezavisni”. Bila je osnivač, idejni tvorac i predsednik Društva građana „Horizonti“ od 1993. godine. Pored osnovne delatnosti zalaganja za mir, na uspostavljanju prekinutih kulturnih veza na teritoriji Jugoslavije, kao jedna od delatnosti Društva, objavljena su i dva broja časopisa za komunikaciju kultura “Horizonti” u kojima je bila osnivač i glavni i odgovorni urednik. Bila je novinar nezavisnog nedeljnika “Bulevar” do 2002. godine, u kom je takođe pratila kulturnu scenu Vojvodine. Od osnivanja 2000. godine, prve tri godine postojanja RTV “Panonije” bila je zamenik glavnog i odgovornog urednika i bila zadužena za profilisanje programa ove regionalne televizije. Tokom te tri godine bila je urednik emisije iz kulture “Art box”. Bila je i pomoćnik glavnog i odgovornog urednika časopisa za savremenu kulturu Vojvodine “Nova misao” čiji je osnivač Izvršno veće AP Vojvodine. Od 2006. do 2022. bila je stalni saradnik dnevnog lista Danas kao novinarka kulturne rubrike, a poslednje četiri godine i Šef dopisništva tog lista u Novom Sadu. Član je Nezavisnog društva novinara Vojvodine (NDNV) i osnivač i član Nezavisnog uduženja novinara Srbije (NUNS), kao i IFJ-a – International Federation of Journalist. Uradila je više od sto intervjua sa najznačajnijim ličnostima iz kulturnog i društvenog života Srbije, regiona i sveta, a izbor njenih intervjua objavila je izdavačka kuća “Agora” 2010. godine pod nazivom “Ljudi od reči”. Knjiga teksova i intervjua “Bez prašine” objavljena je 2012. godine (NIP Dnevnik, Novi Sad). Dobitnica je Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost Zavoda za kulturu Vojvodine za 2011. godinu.

(1962) je urednik, novinar, kritički pisac i esejista. Bavi se filozofijom medija, studijama kulture i društvenom kritikom. Od 1988. uređivao je više magazina i specijalizovanih revija. Objavio je više od 400 tekstova različitih žanrova. Objavio je više naučnih radova iz oblasti filozofije medija i učestvovao na međunarodnim skupovima o medijskim temama. Osnivač je i glavni urednik do 2022. godine časopisa za savremenu kulturu Vojvodine Nova misao.

Objavio je knjigu eseja Hotel Panonija (2007), Manifesti ravnice (2014). U koautorstvu sa Sonjom Sič preveo je knjigu Džona Darama Pitersa Govorenje u vetar (Nikšić, 2020)

Mario ligouri

Aleksandar Gajović

(Beograd, 1960) je srpski univerzitetski profesor, teoretičar i istoričar književnosti, prvenstveno srpske. Redovni je profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beoradu. Takođe je i upravnik Univerzitetske biblioteke Svetozar Marković u Beogradu.[1] Biografija Rođen je 1960. godine u Beogradu, gde je završio osnovnu školu, gimnaziju i Filološki fakultet. Diplomirao je na Grupi za jugoslovenske književnosti sa opštom književnošću Filološkog fakulteta u Beogradu. Magistrirao je na Grupi za nauku o književnosti tezom Uloga pripovedačke samosvesti u oblikovanju fikcionalnog sveta književnog dela u srpskoj prozi od 1965. do 1980. godine, a doktorirao je na istom fakultetu odbranivši tezu Osobenosti pripovedačkog postupka u romanima Ive Andrića, Vladana Desnice, Meše Selimovića, Miloša Crnjanskog i Danila Kiša (vidovi imanentne poetike).[2] Kao asistent-pripravnik radio je od 1984. godine, zatim kao asistent, docent i od 2010. kao vanredni profesor za Srpsku književnost XX veka.

Rođena je 1969. godine u Novom Sadu. Školovala se u Karlovačkoj gimnaziji u Sremskim Karlovcima i na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, na Katedri za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik. Radila je kao novinar i autor dokumentarnih televizijskih emisija za JRT mrežu i TV Novi Sad, u periodu od 1987. do 1993. godine. Devet godina je bila novinar i urednik u sistemu „Color Press Group“. Od 2002. godine do kraja 2013. radila je kao novinar, urednik i voditelj na televiziji Pink. Dobitnica je mnogih nagrada za televizijsko stvaralaštvo i novinarstvo u zemlji i regionu. Autorka je romana bestselera „Ringišpil“ (2010), koji je preveden na makedonski i turski jezik, nagrađen „Zlatnim Hit liberom“ i dve godine zaredom proglašavan najčitanijom knjigom domaćeg autora. „Ringišpil“ je objavljen i u luksuznom izdanju, u prestižnoj ediciji „Dragulji Lagune“, kao jedan od najprodavanijih i najčitanijih romana u istoriji izdavačke kuće Laguna. Njen drugi roman „Pismo gospođe Vilme“ (2012), takođe je postao bestseler i preveden je na makedonski jezik, nagrađen „Zlatnim Hit Liberom“ i proglašen najčitanijom knjigom domaćeg autora u 2012. godini. Od 2014. godine, Jelena Bačić Alimpić ima status slobodnog umetnika. Živi u Novom Sadu, udata je i ima dvoje dece, Marka i Dunju.

Rođen je 1954. godine u Rumenki, osnovnu školu završio u Kaću, gimnaziju u Novom Sadu, studirao na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu i Pravnom fakultetu u Novom Sadu. Živi i radi u Novom Sadu, 35 godina je bio novinar i glavni i odgovorni urednik književnih izdanja u “Dnevniku”, a danas je novinar i urednik Redakcije kulture na Radio televiziji Vojvodine. Objavio je knjige: Od Kosova do Kosova (1990), Svetačnik (1995), Otkriće Biblije – Stari zavet (1996), Otkriće Biblije – Novi zavet (1996), Zapisi iz prizemlja (1997), Novi zapisi iz prizemlja (1998), Tajno društvo zatočenika knjige (1999), Zemlja zanemelih ljudi (2004), Selo moje malo (2005), Blaženi izgnani pravde radi (2005), Priče iz novog veka (2008), Nedovršena rečenica (2008) Ekser u cipeli (2008), Patrijarh Pavle, svetac kojeg smo poznavali (2014) i Patetična simfonija detinjstva (2018). Priredio je monografiju Spomenica Novosađana – 78 dana rata i stradanja (2001). Uz brojne nagrade za novinarski rad dobitnik je i Nagrade Slobodna Vojvodina za unapređenje izdavačke delatnosti, Svetozar Miletić za publicistiku, Zlatne medalje Jovan Đorđević za pozorišnu delatnost i Oktobarske nagrade grada Novog Sada.

Dr JELENA ĐORĐEVIĆ MILOŠEVIĆ (1988, Vranje) Diplomirala je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Nišu na smeru srbistika, završila master studije na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu prosečnom ocenom 9.17. Potom je stekla i zvanje diplomiranog bibliotekara. Godine 2022. završila doktorske studije na Filološkom fakultetu u Beogradu na modulu: Srpska književnost, odbranivši disertaciju pod nazivom Kulturna poetika paganskog, hrišćanskog i ličnog identiteta u poeziji Draginje Urošević, Darinke Jevrić i Zlate Kocić. Radi u Zavodu za proučavanje kulturnog razvitka kao službenik za odnose s javnošću; koordinator projekta Biblioteka Zavoda i saradnik - istraživač. Živi u Beogradu.

Srđan V. Tešin (Mokrin, 1971), pripovedač i romanopisac. Studirao je filozofiju i komunikologiju u Beogradu. Diplomirao je na poetici kratke priče. Priređivač je sedam tematskih antologija, panorama i izbora kratkih priča i autor trinaest knjiga: Sjajan naslov za pantomimu, Antologija najboljih naslova, Kazimir i drugi naslovi, Kroz pustinju i prašinu, Kuvarove kletve i druge gadosti, Alternativni vodič kroz Vavilon, Ispod crte, Priče s Marsa, Gori gori gori, Moje, Luka kaže, Mokrinske hronike i Crna Anđelija. Dobitnik je stipendije iz Fonda „Borislav Pekić”, Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost Zavoda za kulturu Vojvodine, Nagrade Društva književnika Vojvodine za knjigu godine, Nagrade grada Niša za knjigu godine za decu i mlade. Proza mu je prevođena na desetak evropskih jezika. Zastupljen je u domaćim i inostranim antologijama i izborima iz srpske savremene književnosti. Član je srpskog PEN centra. Živi u Kikindi.

Diplomirao je pozorišnu režiju na Akademiji umetnosti u Novom Sadu u klasi profesora Bore Draškovića. Kao Fulbrajtov stipendista boravi u SAD i studira na tri univerziteta.

Pašović je završio napredni kurs za mlade režisere na Festivalu Avinjon u Francuskoj i bio je stipendista u Nordijskom pozorišnom institutu (Odin Theatar) u Danskoj.[1] Studirao je u Školi za menadžment Univerziteta Lankaster u Velikoj Britaniji.

Tokom opsade Sarajeva radio je u gradu, režirao “Čekajući Godoa” i bio aktivan u pozorišnom životu grada.

Jedan je od osnivača Sarajevskog filmskog festivala.

Pašović je bio umetnički direktor organizacije “Sarajevo Internacional” u Amsterdamu gde je režirao nekoliko predstava.

Radi kao redovni profesor na Akademiji umetnosti u Sarajevu, IDSC Biznis školi u Sloveniji i gostujući predavač na Akademiji umetnosti u Novom Sadu.

Napisao je komad Rebellion at the National Theatre (2004) a potom i komade Society of Spectacle (2012), What Would You Give Your Life For? (2016) i Uncovering a Woman (2016).

Obavljao je funkciju direktora nekoliko pozorišnih festivala.

Režirao je i kratkometražne igrane i dokumentarne filmove. Njegov dokumentarni film "Greta" o prof. Greti Ferušić koja je preživjela Aušvic i građanski rat u Bosni,učestvovao je na Jevrejskom filmskom festivalu u u Linkoln Centru u Njujorku, na festivalu IDFA u Amsterdamu, na Hjuman rajts voč festivalu u Londonu, Sarajevo Film Festivalu, te na festivalima u Rimu, Ljubljani, San Francisku, Stokholmu i drugim festivalima. Režirao je dokumentarne filmove "Dom", "Ljubi bližnjeg svoga", "Balkan – krv i med" (Sarajevo Film Festival) i A propos de Sarajevo (Sarajevo Film festival, Bangkok IFF).

Gabriela Babnik Ouattara, rođena 3. septembra 1979. godine u Gepingenu, Nemačka, završila je studij komparativne književnosti i teorije književnosti 2005. godine na Fakultetu umetnosti Univerziteta u Ljubljani. 2010. godine, pod mentorstvom dr. Tom Virk i delimično dr. Vole Ogundele sa nigerijskog univerziteta Ile-Ife, magistrirao nigerijski moderni roman.

Od 2002. godine stalni je saradnik u prikazima i analizama književnih dela. Objavljuje književne kritike, intervjue, komentare, reportaže, eseje u listovima i časopisima kao što su Literatura, Mentor (kourednik je od 2004, a 2023. glavni i odgovorni urednik), Balcanis, Ampak, Ekran, Poetikon, Književni listi (Rad), Pogledi, Objektiv, Sodobnost, AirBeletrina, Sparrov anarhista (takođe kourednik) itd.. U julu 2013. godine dobila je Stritarovu nagradu za mladog književnog kritičara.

U julu 2007. Mladinska knjiga objavila je njen romaneskni prvenac Koža od pamuka, za koji je dobila nagradu Slovenačkog sajma knjiga za najbolji debi; iste godine prevela je sa engleskog obimni roman nigerijske spisateljice Čimamande Ngozi Adiči Polovina žutog sunca (Sanje), a kasnije i romane Amerikanka (Sanje, 2014) i Purpurni Hibiksus (Sanje, 2017). Takođe je dala doprinos u Zborniku postkolonijalnih studija (Krtina, 2008).

Izdavačka kuća Beletrina objavila je 2009. godine njen drugi roman V visoki travi, koji je ušao u uži izbor za nagradu Kresnik. Godine 2011. njena prva radio-drama Koža od pamuka nastala je u produkciji 3. ​​programa Radija Slovenije među tri nominovane predstave u kategoriji aranžmana na 63. Prik Italia festivalu. Kasnije su njene druge radio-drame emitovane na Arsu.

U novembru 2011. (sa 2012. godinom) Beletrina je objavila svoj treći roman Sušna doba, za koji je dobila Evropsku književnu nagradu (2013). Roman je preveden na petnaest jezika. Autorka je sa svojim romanima gostovala u brojnim ambasadama i lektoratima slovenačkog jezika u inostranstvu, kao i na svetskim festivalima na kojima je predstavljala slovenačku kulturu. Stekla je i nekoliko umetničkih rezidencija u inostranstvu, kao što je rezidencija u Njujorku, kao iu Londonu i Skoplju. Kao selektor i mentor redovno sarađuje sa Javnim fondom Republike Slovenije, a interesuje se i za film i savremeno pozorište. Dugi niz godina sarađivala je sa filmskim festivalom Kino Otok, festivalom Grad žena i festivalom Mladi levi. Učestvovala je u različitim projektima koji se bave književnošću na moderan, digitalan način, a ujedno je pripremala izbor savremene slovenačke proze za strane priručnike, zbornike i časopise.

Godine 2014. postala je član Upravnog odbora Društva književnika Slovenije, od 2015. do 2019. godine, odnosno u mandatima Ive Svetine i Aksinje Kermauner, bila je i njegov potpredsednik. Bila je i predsednica žirija za dodelu Kresnikove nagrade, programski menadžer festivala Slovenački dani knjige, a nekoliko godina i nacionalni selektor za Njegoševu nagradu. Sarađivala je i sa Slovenskim forumom. Napisala je nekoliko argumenata za Župančičevu i Prešernovu nagradu u ime Društva književnika Slovenije.

Prevela je roman kenijskog pisca Biniavange Vainane (Jednog dana ću pisati o ovom mestu, 2021), trenutno prevodi roman Vole Soiinka (Hronike iz zemlje najsrećnijih ljudi na Zemlji), radila je kao urednica u Litera , piše kritičke članke za list Delo, za književnu platformu Air-Beletrina, Sparrov Anarchist, vodi radionice kreativnog pisanja i završila je mandat predsednika Saveta Javne agencije za knjige. U proleće 2022. godine Beletrina je objavila svoj šesti roman Tišina puna vetra, književnu biografiju francuskog pesnika Šarla Bodlera i njegove muze Žane Duval. Godine 2023. objavila je svoj sedmi roman Za anđele, da im ne bude dosadno.

Gabrijela Babnik se trenutno takođe testira kao izdavač. Pod okriljem njenih radionica kreativnog pisanja nastali su romani koje objavljuje u okviru izdavačke kuće Hirondel.

Završava i roman o najpoznatijoj slovenačkoj slikarki Ivani Kobilci. To je evropska priča smeštena u Pariz, Sarajevo i Berlin.

Ona je majka troje dece koja odrastaju u trojezičnoj porodici. Trenutno predaje slovenački jezik u školi.

Režiser, scenarista, književnik i univerzitetski profesor u penziji, rođen je 1946. u Beogradu, od roditelja Olivere i Radeta, poznatih dramskih umetnika. Posle završene osnovne škole i gimnazije u svom rodnom gradu odlazi na studije u Prag, u Čehoslovačku. Tamo od 1965. do 1970, na poznatom Filmskom fakultetu pri Univerzitetu umetničkih muza (FAMU), studira, diplomira i magistrira filmsku režiju.
Od 1976. godine počinje da se bavi pisanjem i režiranjem igranih filmova. Do sada ih je snimio petnaest, uglavnom po sopstvenim scenarijima, uključujući i tri televizijske serije.

“Nacionalna klasa”, “Variola vera”, “Specijalno vaspitanje”, “Tajvanska kanasta”, “Već viđeno”, “Sabirni centar”, “Tito i ja”, “Turneja”, samo su neka od njegovih filmskih ostvarenja koja spadaju u vrhunska ostvarenja jugoslovenskog i srpskog filma.
Dva puta je nagrađen godišnjom Nagradom grada Beograda za oblast kinematografije, 1983. godine za film Variola vera i 2001. godine za film Kordon. Od 1986. Goran Marković predstavljen je u Rečniku filma (Librairie Larousse), a od 2007. godine u obimnom vodiču istaknutih svetskih reditelja 501 filmski reditelj (Barron's Educational Series, Inc.). Filmski centar Srbije je objavio monografiju o ovom autoru pod naslovom Nacionalna klasa. Nagradu za životno delo dobio je od Udruženja filmskih umetnika Srbije. Na Festivalu filmskog scenarija u Vrnjačkoj banji 2021. dobio je nagradu za životno delo Zlatno pero Gordana Mihića, a iste godine nagradu za životno delo Živojin Pavlović na Festivalu filmske režije u Leskovcu. Na Festivalu autorskog filma u Beogradu 2022. godine takođe je dobio nagradu za životno delo. Na festivalu u Motovunu, u Hrvatskoj, iste godine dobio je počasnu nagradu Maverick, koja se dodeljuje za kinematografsku hrabrost i širenje granica filmskog izražavanja. Godine 2012. odlikovan je francuskim ordenom Officier dans l’ordre des Arts et des Lettres.
Od 1986. godine počinje da režira u pozorištu i piše pozorišne komade. Napisao je jedanaest pozorišnih komada i režirao isto toliko predstava po svojim i tuđim tekstovima. Njegova Turneja nagrađena je Sterijinom nagradom za najbolji dramski tekst na Sterijinom pozorju 1997. godine.
Objavio je tri romana, dve zbirke dnevničke proze, dve publicistička naslova i jednu zbirku drama: Češka škola ne postoji, 1990; Tito i ja, 1992; Drame, 1997; Godina dana, 2000; Male tajne, 2008; Tri priče o samoubicama, 2015; Beogradski trio, 2018 (najuži izbor za Ninovu nagradu) i Doktor D., 2022, kao i najnoviji roman “Zavod” (Laguna 2024).

Miloš Živković rođen je 10. decembra 1989. godine u Beogradu, gde je završio osnovnu i srednju školu. Na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, na Katedri za Srpsku književnost sa južnoslovenskim književnostima, završio je osnovne, master i doktorske studije. Od 2015. godine zaposlen je na Institutu za književnost i umetnost u Beogradu. Kao demonstrator radio je školske 2016/2017. godine na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Autor je romana „Košmarnik“ (Darma Books 2021), osnivač i moderator „Književnog društva – Orfisti“ i član tima književnog jutjub kanala Bookvalisti.

(Travnik, 1977.) je pisac, novinar i prevodilac. Objavio desetak knjiga, među kojima su zbirke priča Druga knjiga i Čarolija te romani Sjetva soli i April na Vlašiću. Knjige su mu prevedene na engleski, nemački i poljski jezik, a priče uvrštene u prestižne svetske antologije kakve su Best European Fiction i The Wall in My Head. Radi kao novinar za nedeljnik Vreme, a kolumne redovno piše za sarajevsko Oslobođenje i beogradsku Politiku. Dobio nagradu za novinara godine u BiH 2013. godine te nagrade “Stanislav Staša Marinković“ i “Bogdan Tirnanić“ 2014. Preveo, između ostalog, sa engleskog jezika knjige Vilijama Batlera Jejtsa, Pola Ostera i Marka Tompsona. Živi u Beogradu.

Rođen u Kruševcu 1988. godine. Osnovne i master studije srpske književnosti i jezika završio je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, a na istom fakultetu je trenutno na doktorskim studijama. Piše naučne radove iz oblasti književnosti i bavi se prevođenjem poezije, uglavnom sa engleskog jezika. Živi u Novom Sadu i radi u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog.

Rođen 1967. godine u Vrbasu. Istoriju umetnosti diplomirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Pisao likovne kritike i otvorio više desetina pojedinačnih i kolektivnih izložbi. Dugogodišnji knjižar u kultnim knjižarama Plato, Makart Store i Zenit. Laureat "Knjižar godine" (2001).

Napisao roman "Lažov" (uži izbor za Ninov roman godine). Urednik u izdavačkim kućama Plato, Marks&Bleeds i Zenit. Osnivač književnih festivala Čumić Book Fest i Bloomsday. Učestvovao ili vodio više od 200 kulturnih događaja, mahom iz književnosti.

(1948, Beograd), klasičnu gimnaziju završila je u Beogradu, gde je diplomirala, magistirala i doktorirala na Odeljenju za antičke studije na Filozofskom fakultetu. Bila je jedna od troje urednika satiričnog časopisa studenata Filozofskoga fakulteta u Beogradu Frontisterion, koji je zabranjen i uništen već sa prvim brojem, 1970. Objavila (napisala i/ili uredila) preko šezdeset knjiga i zbornika, preko četiristo studija (lingvistika, antičke studije, komparativna književnost, balkanologija, studije roda), preko hiljadu petsto eseja, jedan roman, dve drame, libreto, nekoliko komada za Karađoz – pozorište senki, koje je uvela u Sloveniju, prevode sa grčkoga, novogrčkoga, latinskoga, francuskoga, engleskoga i slovenačkoga. Pisala je kolumne u Književnoj reči, Teleksu, Vremenu, Nezavisnom i drugim časopisima, kao i na portalu Peščanik. U mariborskom Večeru piše rubriku jednom nedeljno već osamnaest godina. Novije knjige: Franc Kavčič in antika: pogled iz antropologije antičnih svetov, Ljubljana, Narodna galerija, 2011; Mikra theatrika: antropološki pogled na antično in sodobno gledališče (Knjižnica Mestnega gledališča ljubljanskega, zv. 156), Ljubljana, 2012; Zelje in spolnost: iz zgodovinske antropologije hrane, Beletrina, Ljubljana, 2013; Antička miturgija: žene, XX vek, Beograd, 2013; Leteći pilav: antropološki eseji o hrani, XX vek, Beograd, 2014; Kuhinja z razgledom, Goga, Novo Mesto, 2016, Preživeti i uživati: iz antropologije hrane. Eseji i recepti, Prosvjeta, Sarajevo, 2016. Nagrade: „Miloš Crnjanski“ za knjigu eseja 1990; American PEN Freedom of Expression Award 1993; Helsinki Watch Award 2000; Helen Award, Montreal, 2001; Nagrada „Mirko Kovač“ za knjigu eseja 2014.

Rođen je u Sarajevu 1960. godine. Završio je Pravni fakultet u Beogradu, a doktorirao na Univerzitetu Nju Hempšir u SAD na temi višestrukog identiteta srpskih iseljenika - srpskom, američkom i jugoslovenskom. Radi na Beker koledžu, u Vusteru, Masačusets, gde predaje svetsku i američku istoriju. Vladimir Pištalo je jedan od najznačajnijih savremenih srpskih pisaca. Njegova najpoznatija dela su romani „Tesla, portret među maskama“, „Milenijum u Beogradu“ i „Venecija“ i ona se prevode, ili su već prevedena, na desetak svetskih jezika.

Rođena je 1953. u Kruševcu. Diplomirala na Ekonomskom fakultetu u Beogradu. 2003. osnovala je Izdavačku kuću „Globosino Aleksandrija“, gde je glavna urednica. Autorka je 14 romana i tri knjige za decu. Priredila je 5 antologija duhovne poezije. Svoje romane prodala je u tiražu od preko 1.000.0000 (milion) primeraka. Već dve decenije je najčitaniji srpski pisac. 42 njene knjige objavljene su u prevodu na 16 jezika (češki, makedonski, grčki, bugarski, rumunski, hrvatski, mađarski, nemački, francuski, beloruski, ruski, ukrajinski, gruzijski, engleski, albanski, italijanski). Dobitnica je: dva najviša odlikovanja Srpske pravoslavne crkve – Ordena Svetog Save i Ordena Despota Stefana, Vukove nagrade, nagrade „Simo Matavulj“ Udruženja književnika Srbije, Zlatnog beočuga, Vidovdanske nagrade grada Kruševca i još 23 književne nagrade i priznanja u Srbiji, Crnoj Gori i Bosni i Hercegovini. U inostranstvu, dobitnica je: glavne nagrade „Zlatni vitez“ na Drugom literarnom forumu pisaca slovenskih zemalja, visokog priznanja Ruske pravoslavne crkve i foruma „Pravoslavna Rusija“, medalje crkve Santa Croce u Firenci. Jedini je književnik (od 1973. godine, od kada se prave liste čitanosti) čije su knjige bile pet puta najčitanije u bibliotekama Srbije. Udata je i majka jednog sina. Jedini je književnik (od 1973. godine, od kada se prave liste čitanosti) čije su knjige bile pet puta najčitanije u bibliotekama Srbije. Autorka sam 11 knjiga za decu, od kojih su neke prevedene na ruski, rumunski i holanddki jezik. Takođe, i kao izdavać objavljujem knjige za decu.

(1992, Brus) osnovne (2015) i master studije (2016) završila je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta UB, gde je 2024. godine i doktorirala, odbranivši disertaciju Urednice ženske/feminističke periodike u Kraljevini SHS/Jugoslaviji: biografski, književnoistorijski i tipološki aspekt. Trenutno je angažovana kao istraživačica-saradnica u Institutu za književnost i umetnost, na odeljenju Periodika u istoriji srpske književnosti i kulture. Takođe, kandidatkinja je na master programu Politikologija – Studije roda, na Fakultetu političkih nauka UB (zahvaljujući stipendiji „Žarana Papić” koju dodeljuje RŽF). Bavi se srpskom i jugoslovenskom književnošću, periodikom i kulturom 20. veka, savremenim (književnim) teorijama i istorijom feminizma. Objavljuje književnokritičke i esejističke priloge u štampi i na veb-portalima. Živi u Beogradu.

(Beograd,1961), romansijer, publicista, novinar. Romani: Darovi mrtvih(1988), Prisustvo Boga (1990), Pijemont(1992), Doktor sluša sving (2009), Svetlarnik (2011), Ubistvo u kapetan Mišinoj(2016), Jedno ubistvo u Parijaršiji(2018) Hronike: Pokrštavanje petokrake (1994), Sneg u julu (1996), Jedan svet na Dunavu (1996), Odbrana Beograda (2000), Vodič kroz ljubavnu istoriju Beograda(2017) Putopis: Zemlja u koferu(2007), Muzeopisi (2018) Prevodi: Ein Volk an der Donau (Stiftung des privaten Rechts, Munchen, 1999), Homeland in a suticase (Universitu of Mary Press, Bismarck, North Dakota.

(1979, Beograd) Pisac, filmski i strip scenarista, kritičar i kulturni aktivista. Objavio više desetina priča u svim relevantnim književnim i popularnim časopisima i novinama, i u više antologija u zemlji i inostranstvu. Urednik je zbirke priča erotske fantastike „Ugriz strasti“ i ko-urednik fanzina „Emitor“ glasila Društva „Lazar Komarčić“, sa kojim je osvojio nagradu za najbolji evropski fanzin 2004. godine. Kao jednom od pobednika na konkursu Matice srpske za ediciju „Prva knjiga“, 2009. godine objavljena mu je zbirka priča „Poslednja velika avantura“, prva takva zbirka žanrovske fantastike za ovu instituciju. Gostujući je predavač na više umetničkih fakulteta. Publikovan je i izlagan veći broj kratkih stripova po njegovim scenarijima, i serijal „Družina Dardaneli“ (System comics, Beograd 2011, 2016), koji je ilustrovao Dragan Paunović. Roman „Peščana hronika“ (Laguna, 2013.) je ušao u širi izbor za NIN-ovu nagradu i izuzetno je dobro primljen od kritike i publike. Organizator više festivala, izložbi i kulturnih manifestacija sa međunarodnim učešćem. Objavio veliki broj tekstova i kritika, i održao mnoga predavanja na temu umetnosti i popularne kulture. Autor scenarija za tri dugometražna i dva kratkometražna igrana filma koji su podržani sa značajnim sredstvima na konkursima Filmskog centra Srbije i u regionu. Nagrađivan više puta za priče, knjige, stripove i kritike. Predsednik je komisije za međunarodnu saradnju Srpskog književnog društva i član Udruženja stripskih umetnika Srbije.

Rođen je u Beogradu 1974. godine. Osnovnu, srednju školu i studije Cambridge Univerziteta u okviru Biznis Akademije završio je u Beogradu.

Svoju prvu knjigu, posvećenu odnosima sa javnošću, PR za početnike, objavio je 2020. godine u okviru saradnje sa izdavačkom kućom Hera edu iz Beograda. U knjizi su sistematizovana iskustva i praktična znanja iz oblasti odnosa sa javnošću uz obilje primera i studija slučaja, kojima se ukazuje na potrebu da je ova relativno nova društvena veština postala neodvojivi deo u profesionalnom i ličnom životu svakoga od nas. Krajem avgusta iste godine u online izdanju objavio je prvu knjigu o Beogradu, Beograd novog doba, a polovinom maja 2021. godine objavio je i štampano izdanje knjige Beograd novog doba. Knjiga se sastoji od 17 kratkih priča i nastala je kao izraz autorovog promišljanja o izazovima novog doba punog tenzija i neizvesnosti, sa željom da se kroz knjigu sačuva vera u trajne ljudske vrednosti, oličene u duhu Beograda koji se gradio vekovima unazad. Krajem februara 2022. godine u online izdanju objavio je drugu knjigu o Beogradu Beograd novog doba 2, a polovinom maja iste godine, objavio je i štampano izdanje knjige Beograd novog doba 2. Knjiga Beograd novog doba 2 je knjiga o Beogradu, sadašnjem i nekadašnjem, prostornom i duhovnom. Kroz 14 priča autor, gotovo filmskom kamerom, čitaoce vodi uličicu po uličicu po Beogradu, po njegovim širokim bulevarima i ušuškanim ulicama, osluškujući buku trolejbusa i tramvaja i tišinu autentičnih gradskih celina. Krajem februara ove godine u online izdanje objavio je knjigu Dubai&Abu Dhabi a posle par meseci, polovinom aprila, objavio je i štampano izdanje knjige u limitiranoj seriji. Knjiga Dubai & Abu Dhabi je putopis posvećen kulturi i životu u Ujedinjenim Arapskim Emiratima, zemlji u kojoj se svaki san pretvara u javu i koja je za kratko vreme postala jedna od vodećih zemalja sveta u mnogim životnim oblastima, prijemčivoj za milionski broj posetilaca iz celog sveta. Kroz iskren i dinamičan narativ različitih dešavanja, autor na jedan, pomalo nesvakidašnji i autentičan način, opisuje kulturu, način života, turističke atrakcije, gastronomiju i zanimljivosti dve svetske metropole, Dubaija i Abu Dhabija.

Branislava Opranović, novinarka, rođena je u Novom Sadu 1959. godine. Završila je Filozofski fakultet u Novom Sadu, Nemački jezik i književnost, kao i Fakultet političkih znanosti (Žurnalistika) u Zagrebu gde je diplomirala na temu »Govor mržnje u pisanim medijima za vreme ex YU rata«.

U novinarstvu je 30 godina. Bila je novinar u listovima: »Dnevnik«, »Nezavisni«, »Naša borba«, »Danas«, »Glas«, Csaladi kor, dopisnik iz Vojvodine dnevnog lista »Vijesti« iz Podgorice. Saradnik dnevnog lista iz Dortmunda (BRD) Dortmunderrundschau. Saradnik mesečnika »Caffe Vojvodina«. Saradnik sajta »Autonomija info«, Slobodna reč.

Saradnica brojnih organizacija: Helsinskog odbora za ljudska prava, Ekumenske humanitarne organizacije, Centra za regionalizam, Centra za nove medije kuda.org., kao i na projektima mnogih nevladinih humanitarnih organizacija u ex YU, Srbiji i Vojvodini. 

Član je uprave Nezavisnog društva novinara Vojvodine (NDNV), član Nezavisnog udruženja novinara Srbije i međunarodnih novinarskih organizacija SEEMO i IFJ.

Istoričar i naučni saradnik na Institutu za filozofiju i društvenu teoriju Univerziteta u Beogradu. Doktorirao je na odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta, Univerziteta u Beogradu, sa temom “Marko Nikezić i jugoslovenska spoljna politika 1952-1972”. Oblast naučnog istraživanja su mu: politička i društvena istorija socijalističke Jugoslavije 1945-1991, Jugoslavija i Hladni rat, i intelektualna istorija. U okviru Instituta član je Labaratorije za istraživanje socijalizma i (post) jugoslovenske studije.

Dramska autorka i vanredna profesorka na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Kreatorka serije Otvorena vrata koja proslavlja dvadesetogodišnjicu postojanja. Napisala desetak drama, za koje je nagrađivana u zemlji i inostranstvu. Između ostalih, dobitnica je i šest Sterijinih nagrada za najbolji dramski tekst, nagrada Ernst Toler, Slobodan Selenić, Joakim Vujić, Premio Europa, Osvajanje slobode itd. Nosilac francuskog Ordena viteza iz reda umetnosi i književnosti, aktivistkinja za ljudska prava i prava životinja. Doktorant na državnom Univerzitetu umetnosti iz oblasti studije filma, gostujuća profesorka na univerzitetima u Beču, Milanu i Njujorku. Objavljuje ”na internetu”. Sve što pročitate o njoj u tabloidima govori o vama samima.

Rođena je 1958. godine u Nakovu, kraj Kikinde.  

Objavila je knjige poezije: Pred ogledalom, Matica srpska, Novi Sad, 1985; Gospodine, gospodine, Matica srpska, Novi Sad, 1989; Carski vrt, Društvo književnika Vojvodine, Novi Sad, 1996; Zvezda juga, Svetovi, Novi Sad, 2002; Usputna stanica, Braničevo, Požarevac, 2005; Učitelj sećanja, autorsko izdanje, Novi Sad, 2009; Sećanje koje se nije dogodilo, autorsko izdanje, Novi Sad, 2011; Druge stvari, Zavod za kulturu Vojvodine, Novi Sad, 2012; Bila sam poslušno drvo: (izabrane i nove pesme), Orpheus, Novi Sad, 2012; Sever, udaljen zvuk, Povelja, Kraljevo, 2015; Svakidašnji hleb, Društvo za očuvanje baštine Dijak, Priboj, 2018; Opraštanje: poema za majku, Fondacija Grupa sever, Novi Sad, 2020; Zaštićena mesta, Srpska književna zadruga, Beograd, 2022; Hvatanje mesečine, Gradska biblioteka „Žarko Zrenjanin”, Zrenjanin, 2023.

Knjiga kratkih priča Srce male ptice objavljena je 2022. u izdanju Arhiva Vojvodine, Novi Sad, Tebi je unapred sve oprošteno, separat časopisa „Povelja”, Kraljevo, 2024.

Autor je knjige ogleda: Šest poslenika Biblioteke Matice srpske, Biblioteka Matice srpske, Novi Sad, 1998, Poslenici Biblioteke Matice srpske, Novi Sad, 2022; kao i brojnih celokupnih bibliografija, a priredila je i objavila preko sedamdeset selektivnih bibliografija savremenih srpskih i drugih književnih stvaralaca.

Za knjigu Učitelj sećanja dobila je Nagradu Pečat varoši sremskokalovačke, 2010, za knjigu Sećanje koje se nije dogodilo Nagradu Milica Stojadinović Srpkinja, 2011, Godišnju nagradu Nakova, 2014. za izuzetan doprinos razvoju kulture i za knjigu Sever, udaljen zvuk Nagradu „Rade Drainacˮ, 2016, Venac Laze Kostića, 2018, Nagradu „Dušan Panković” za izuzetna ostvarenja u oblasti srpske bibliografije, 2018, Nagradu Jefimijin vez za knjigu „Svakidašnji hleb”, 2019, Nacionalnu nagradu „Janko Šafarikˮ za ukupan doprinos razvoju bibliotečko-informacione delatnosti i kulture u Republici Srbiji, 2021, Nagradu Zapis za dugogodišnji rad i unapređenje bibliotečko-informacione delatnosti. 2022, Nagrada Zadužbine „Branko Ćopić” Srpske akademije nauka i umetnosti za dela visoke umetničke vrednosti za knjigu Hvatanje mesečine, 2024.

peđa kresojević